Ο Βασίλης πανηγύριζε χθες. Ηταν διπλή η επιτυχία του, δεν είναι εύκολο ούτε να ονειρευτείς στη φυλακή ούτε να εκπληρώσεις τα όνειρά σου. Με την ανακοίνωση των βάσεων, αμέσως μεταφέρθηκε νοερά σε ένα αμφιθέατρο, απέναντί του ο καθηγητής, δίπλα του οι συμφοιτητές, εργασίες, μελέτη. Δεν ήταν άγχος, αλλά μια ανακουφιστική σκέψη κανονικότητας, αυτό που 18 χρόνια «μέσα» τού έχει λείψει περισσότερο.
Ηξερε ότι είχε περάσει, είχε γράψει καλά στις Πανελλαδικές, αλλά χθες το επιβεβαίωσε: Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ. Μπορεί να έχει πατήσει τα 38, αλλά η ζωή του ξεκινάει τώρα.
Ο Βασίλης είχε αφήσει το σχολείο στην Α΄ Λυκείου. Ενα πρόβλημα υγείας, λέει. Στα 20 του ήταν ήδη φυλακή για ληστείες τραπεζών, αρχικά στα Γρεβενά, κατόπιν στις φυλακές της Πάτρας. Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια από τότε που άφησε τα θρανία, για να αποφασίσει να τελειώσει το σχολείο. Γράφτηκε στο νυχτερινό και άρχισε να διαβάζει μόνος. Ποτέ δεν παρακολούθησε παράδοση, η μόνη βοήθεια κάποιοι εθελοντές καθηγητές που επισκέπτονταν τη φυλακή. Πέρυσι τέλειωσε τη Β΄ Λυκείου με 17,6, φέτος πήρε απολυτήριο με 19,9 και έδωσε Πανελλαδικές σε δύο επιστημονικά πεδία, επιστημών υγείας και ανθρωπιστικών επιστημών.
Σιδηροδέσμιοι
Για να δώσουν απολυτήριες εξετάσεις, οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σιδηροδέσμιοι στο εξεταστικό, γύρω τους 80 αστυνομικοί. «Πώς είναι ο πεθαμένος και τον συλλυπούνται», λέει γελώντας. Για τις Πανελλαδικές τα ίδια. «Χειροπέδες, κλούβα και στην τάξη να γράφουμε μόνοι με 15-20 αστυνομικούς γύρω μας να μιλάνε συνεχώς για ό,τι βάλει ο νους σου. Τι να κάνουμε, προσπαθήσαμε να απομονωθούμε όπως μπορούμε για να γράψουμε». Τρεις κρατούμενοι έδωσαν από τις φυλακές της Πάτρας και οι τρεις πέρασαν. Ο Βασίλης συγκέντρωσε 10.637 μόρια στο πεδίο επιστημών υγείας και 10.393 στο ανθρωπιστικών σπουδών. «Οι σχολές που ήθελα δεν είχαν μεγάλη ζήτηση από τους μαθητές των νυχτερινών».
Τα επόμενα βήματα είναι συγκεκριμένα. Αρχικά θα πρέπει να ζητήσει μεταγωγή στην Αθήνα και κατόπιν να αιτηθεί να υπαχθεί στο καθεστώς του γεωεντοπισμού, το γνωστό «βραχιολάκι», ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα. «Οπως προβλέπεται από τον νόμο, να φεύγω το πρωί και να επιστρέφω το απόγευμα. Με το βραχιολάχι δεν μπορώ να απομακρυνθώ από τα προκαθορισμένα σημεία, βλέπουν πού βρίσκομαι ανά πάσα στιγμή». Για τον ίδιο είναι μονόδρομος. «Δεν με ενδιαφέρει να διαβάζω πάλι μόνος μου, να περνάω με βία τη βάση στα μαθήματα και να τελειώσω έτσι το πανεπιστήμιο. Θέλω να διεκδικήσω με αξιώσεις το πτυχίο μου. Μόνος μου τέλειωσα το σχολείο, μόνος μου μπήκα στο πανεπιστήμιο. Δεν θέλω και μόνος μου να το τελειώσω». Το σχέδιό του είναι να μπει στη Νομική και μετά να κάνει ένα μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία. «Περισσότερο για τη γνώση».
Μεγάλη ήταν και η συγκίνηση χθες του Αγγελου Κ., που στα 63 του και παππούς εσχάτως κατάφερε και πέρασε στο πανεπιστήμιο. Το αποφάσισε κάποια στιγμή πέρυσι ότι θα ήθελε ένα πτυχίο. «Γιατί όχι εγώ;» έλεγε. Ηταν πάντα καλός στα μαθήματα, συγκεντρωνόταν, τα κατάφερνε, αλλά η ζωή τον πήρε παραμάσχαλα. Οικογένεια, δουλειές, φούριες. Οταν οι υποχρεώσεις κάπως χαλάρωσαν, το πήρε απόφαση. «Είχα κάνει τα χαρτιά μου να δώσω πέρυσι, αλλά εκείνες τις ημέρες περιμέναμε το πρώτο μας εγγόνι και δεν μπορούσα να λείπω. Φέτος, είπα, θα το κάνω». Αρχισε να μελετά λίγο μετά το Πάσχα, κυρίως Ιστορία και Βιολογία. «Με την έκθεση δεν ασχολήθηκα, αλλά έγραψα καλά». Διάβαζε μόνος του, ούτε φροντιστήρια ούτε τίποτα. Και πέρασε. «Δεν το περίμενα. Αλλά μπήκα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων στο Πανεπιστήμιο Πατρών». Αν θα πάει; «Φυσικά θα πάω!».