Η στιγμή που καθόρισε τον Χάρι Μπένσον ήταν όταν, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πιτσιρικάς στη Γλασκώβη, άκουσε ένα ραδιοφωνικό διάγγελμα του Oυίνστον Τσώρτσιλ. Τότε σκέφτηκε για πρώτη φορά ότι μεγαλώνοντας θα ήθελε να βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των σημαντικών γεγονότων. Το κατάφερε. Συγκαταλέγεται στους πιο διάσημους φωτογράφους στον κόσμο. Οχι άδικα. Εχει φωτογραφίσει 11 Αμερικανούς προέδρους και εκατοντάδες προσωπικότητες της πολιτικής και της τέχνης, στεκόταν στο πλευρό του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ όταν διαδήλωνε εναντίον των φυλετικών διακρίσεων, ήταν δίπλα στον Ρόμπερτ Κένεντι όταν δολοφονήθηκε. Αν, πάντως, αναζητήσει κανείς τις πιο εμβληματικές εικόνες της καριέρας του, θα οδηγηθεί στους Beatles. Τους συνάντησε όταν ήταν ακόμη στο ξεκίνημά τους, έγινε η σκιά τους για δύο ολόκληρα χρόνια και τράβηξε μερικές από τις πιο διάσημες φωτογραφίες τους.
«Ολα ξεκίνησαν μια νύχτα του Ιανουαρίου του 1964, στο Λονδίνο. Το επόμενο πρωί θα έφευγα σε αποστολή στην Αφρική για λογαριασμό της εφημερίδας The Daily Express. Εφτιαχνα τη βαλίτσα μου όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ηταν ο αρχισυντάκτης μου. Μου είπε ότι αντί για την Αφρική θα έπρεπε να πάω στο Παρίσι, για να φωτογραφίσω ένα νέο γκρουπ, τους Beatles. Θύμωσα. Μα, να αφήσω ένα τόσο σημαντικό ρεπορτάζ για χάρη ενός άγνωστου ποπ συγκροτήματος;». Τελικά, παρά τις αντιρρήσεις του, ο Μπένσον ταξίδεψε στη γαλλική πρωτεύουσα. Από το αεροδρόμιο πήγε κατευθείαν στο στούντιο όπου έκαναν πρόβα. «Το επόμενο βράδυ θα έπαιζαν στο Olympia. Την ώρα που μπήκα έπαιζαν το “All my loving”. Με το που άκουσα τη μουσική τους ήξερα ότι, τελικά, βρισκόμουν στο σωστό μέρος…».
Κάπως έτσι άρχισε μια συνεργασία που εξελίχθηκε σε φιλία. Ο νεαρός Σκωτσέζος ακολούθησε τους Beatles στην ευρωπαϊκή και την αμερικανική περιοδεία τους. Φωτογράφισε το making of των συναυλιών τους, τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις τους, τη συνάντησή τους με τον Μοχάμεντ Αλι, τις εκδηλώσεις λατρείας των θαυμαστών τους. Μέχρι τα τέλη του 1966, ήταν ο μόνος φωτογράφος που είχε απεριόριστη πρόσβαση στα παρασκήνια, στα καμαρίνια, ακόμη και στα δωμάτια των ξενοδοχείων όπου διέμεναν.
Ολα αυτά μου είχε αφηγηθεί, πριν από λίγα χρόνια, με αφορμή την κυκλοφορία ενός πολυσέλιδου λευκώματος από τις εκδόσεις Taschen («The Beatles on the road»). Το λεύκωμα ήταν συλλεκτικό και πανάκριβο (750 ευρώ) – προφανώς για λίγους. Αλλά να που ο 87χρονος σήμερα φωτογράφος και ο γερμανικός εκδοτικός οίκος αποφάσισαν την κυκλοφορία ενός νέου, σε τιμή προσιτή, ώστε όλοι οι φαν των «Σκαθαριών» να θαυμάσουν τις υπέροχες ασπρόμαυρες εικόνες τους.
Είχε ο Μπένσον μεγαλύτερη αδυναμία σε κάποιον από τους Beatles; «Είναι δύσκολο να απαντήσω», λέει. «Ο Πολ ήταν το “μυαλό” του γκρουπ, οργάνωνε τα πάντα και έδινε λύση σε κάθε πρόβλημα. Ο Τζον είχε χιούμορ και πάντα μάς έκανε να γελάμε. Ο Ρίνγκο ήταν… Ο.Κ.
Με τον Τζορτζ κουβεντιάζαμε συχνά επί ώρες για το τι θα έκανε όταν το γκρουπ δεν θα είχε πια επιτυχία! Πού να ξέραμε τότε τι θα ακολουθούσε…». Και ο πιο φωτογενής από όλους; «Ο Λένον. Ο φακός τον λάτρευε». Νοσταλγεί εκείνα τα χρόνια; «Φυσικά. Ημασταν νέοι, γεμάτοι όνειρα και ενθουσιασμό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα βράδυ, στο ξενοδοχείο George V του Παρισιού. Ημασταν όλοι μαζί, κουβεντιάζαμε και πίναμε, όταν η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο μάνατζέρ τους Μπράιαν Επστάιν, για να τους ανακοινώσει ότι το “I want to hold your hand” ήταν Νο 1 στα τσαρτ των ΗΠΑ. Εκαναν σαν μικρά παιδιά: χοροπηδούσαν, αγκαλιάζονταν. Κι έπειτα άρχισαν να παίζουν μαξιλαροπόλεμο – τον οποίο, φυσικά, και φωτογράφισα».
Ο διάσημος μαξιλαροπόλεμος, μία από τις 100 πιο επιδραστικές φωτογραφίες όλων των εποχών, κοσμεί το εξώφυλλο του νέου λευκώματος.
Harry Benson, «The Beatles», 272 σελίδες, εκδόσεις Taschen, τιμή: 29 ευρώ.