Η πατρίδα μας βιώνει μια βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση. Μια κρίση που δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομία, αλλά ενέχει και στοιχεία πολιτισμικής, ηθικής και κοινωνικής παρακμής. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση επιβάλλεται όλοι οι πολίτες να σταθούμε υπεύθυνα, τόσο μεμονωμένα όσο και μέσα από συλλογικές εκφράσεις, και να αναλάβουμε πρωτοβουλίες που θα αποτρέπουν την περαιτέρω διολίσθηση σε εθνική απαξία και ασημαντότητα.
Βασικό προαπαιτούμενο, βέβαια, είναι η διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικής συνεννόησης και η ύπαρξη διάθεσης δημιουργικής σύνθεσης των αντιτιθέμενων απόψεων. Εμείς, στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), ως ο συνταγματικός θεσμός για τον οργανωμένο διάλογο, αυτό υπηρετούμε. Δεν είναι εύκολο, γιατί οι συνήθεις πρακτικές διαπραγματευτικής δύναμης θα πρέπει να τεθούν εξ ολοκλήρου στο παρελθόν. Δεν είναι εύκολο, γιατί έχουμε όλοι μας μάθει να μιλάμε και όχι να ακούμε.
Οσο δύσκολο όμως και αν είναι, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να συμβιβαστούμε με την περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, την ανυπαρξία καινοτόμου οικονομικής και παραγωγικής δραστηριότητας, την υψηλή ανεργία. Στην ΟΚΕ δεν συμφωνούμε σε όλα. Η ανάγκη όμως για συνεννόηση είναι όλο και πιο επείγουσα και γι’ αυτό προσπαθούμε συνέχεια να επιτύχουμε σύγκλιση απόψεων σε μείζονα πεδία οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας όπως:
1. Την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους μέσα από μια ευέλικτη, αποδοτική και σύγχρονη δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη και του επιχειρηματία.
2. Την αναλογικότητα και ανταποδοτικότητα του φορολογικού συστήματος, που θα αποφέρει τα σχεδιαζόμενα φορολογικά έσοδα, χωρίς να πλήττει την επιχειρηματική δραστηριότητα και να επιβαρύνει άνισα διάφορες κοινωνικές ομάδες θεμελιώνοντας την αίσθηση της ανταποδοτικότητας του φορολογικού συστήματος.
3. Τη διαφάνεια και την ταχεία επίλυση διαφορών και απονομής Δικαιοσύνης ως απαραίτητο γνώρισμα κάθε ευνομούμενης πολιτείας, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας.
4. Την ανταγωνιστική λειτουργία των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, ώστε να γίνεται ελκυστικό το οικονομικό περιβάλλον για νέες και τεχνολογικά προηγμένες επενδύσεις.
5. Την εξυγίανση και την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους πρόνοιας στη βάση της βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και κοινωνικής προστασίας.
6. Την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
7. Τη στήριξη των κλάδων της οικονομίας μας που ως χώρα διαθέτουμε ισχυρό πλεονέκτημα, ώστε να δημιουργηθούν σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας.
8. Την ποιότητα στην εκπαίδευση για όλους, που να αναδεικνύει τις ικανότητες κάθε ατόμου και να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του παραγωγικού συστήματος, υπηρετώντας τη μακροχρόνια οικονομική μεγέθυνση και την ευημερία της κοινωνίας.
9. Την προώθηση της έρευνας και της καινοτομίας και τη σύνδεσή της με την επιχειρηματικότητα και την παραγωγή.
10. Την πρόσβαση στις βασικές παροχές υγείας και πρόνοιας από όλους, γνώρισμα κάθε αναπτυγμένης κοινωνίας, ώστε να μη διακυβεύεται η κοινωνική συνοχή.
11. Την αντιμετώπιση του φαινόμενου της «αδήλωτης» εργασίας, ώστε να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή και να δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας για όλους του εργαζομένους.
Σημαντική προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη είναι φυσικά και η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε δρομολογήσει σειρά πρωτοβουλιών, με επίκεντρο τη σύγκληση σχετικού συνεδρίου στην Αθήνα, τον Νοέμβριο, με συμμετοχή εθνικών ΟΚΕ από διαφορετικά κράτη και του Διεθνούς Ινστιτούτου Εργασίας (ILO).
Οι κοινές μας προτάσεις στα πεδία που υπάρχουν συγκλίσεις αποτελούν έναν ασφαλή οδικό χάρτη για τα κόμματα και τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Γιατί η όποια μεταρρύθμιση, για να υλοποιηθεί και να έχει αποτέλεσμα, χρειάζεται, πρώτα και πάνω από όλα, την κοινωνική αποδοχή.
* Ο κ. Γιώργος Βερνίκος είναι πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ελλάδος (ΟΚΕ).