Ο βασιλιάς και ο Βάγκνερ
Κύριε διευθυντά
Στο εξαίρετο άρθρο του κ. Π. Παναγάκη (18/8) για τον Ρίχαρντ Βάγκνερ και το Μπαϊρόιτ θα ήθελα να προσθέσω μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο μεγάλος αυτός μουσικοσυνθέτης, και όχι μόνο, υλοποίησε κάτι μοναδικό, να κατασκευάσει στο Μπαϊρόιτ τον δικό του ναό, το Festpielhaus (1872-1878), με εξ ολοκλήρου χρηματοδότηση του τότε βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Β΄ (1845-1886) ο οποίος έχει περάσει στην Ιστορία ως ο τρελός βασιλιάς που πνίγηκε στη λίμνη. Ηταν υιός του Μαξιμιλιανού, εγγονός του Λουδοβίκου Α΄ και ανιψιός του δικού μας Οθωνα. Και όμως ο βασιλιάς αυτός, θερμός υποστηρικτής του Βάγκνερ και της μουσικής του, παρά τις έντονες αρνητικές κρατικές εισηγήσεις, πείστηκε από τον ιδιοφυή συνθέτη και λάτρη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας να κατασκευάσει τον ναό αυτό με σχέδια του ίδιου του Βάγκνερ. Με τα ετήσια φεστιβάλ Βάγκνερ δημιουργείται αυτόματα το ρητορικό ερώτημα. Ποια θα ήταν η θέση του ίδιου του Βάγκνερ και της μουσικής του στο μουσικό στερέωμα χωρίς το Μπαϊρόιτ; Η τύχη (σύμπτωση) πάντως έφερε το πνεύμα (Βάγκνερ) να συναντήσει την εξουσία (Λουδοβίκος Β΄), με αποτέλεσμα κάτι το μοναδικό.
Ι. Κ. Γεωργιου, Καρδιολόγος