Κάθε «στρατηγός», όσους στρατιώτες κι αν χάσει, ακόμα και τον καλύτερο του, είναι ορκισμένος να δώσει όλες τις μάχες του πολέμου. Μέχρι την τελευταία. Και αυτό θα κάνει ο Κώστας Μίσσας στο προσεχές Ευρωμπάσκετ, ανταποκρινόμενος στην έσχατη επιλογή καθοδήγησης της εθνικής ομάδας, αλλά και όντας αναγκασμένος να απαρνηθεί τη μεγάλη προσδοκία της ενίσχυσης του Αντετοκούνμπο και να φέρει ξανά την ηρεμία στις τάξεις της ομάδας, μετά τo θλιβερό επεισόδιο που σημειώθηκε, την προηγούμενη Τρίτη, στο ξενοδοχείο. Καθήκον κάθε στρατηγού είναι η επιβολή της πειθαρχίας και ο Μίσσας το έπραξε πριν από τη δημοσιοποίηση του ντροπιαστικού επεισοδίου…
Η προετοιμασία μας, όμως, «σημαδεύτηκε» από την αδυναμία του Αντετοκούνμπο να παίξει στην Εθνική και η απουσία του μας αφαιρεί τη δυνατότητα περισσότερων ριμπάουντ, της γρήγορης μεταφοράς της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση και των «ρηγμάτων». Ο άσος των Μπακς εκδήλωνε τους αιφνιδιασμούς και, λόγω του αμυντικού μεγέθους που έχει, κάλυπτε εξαιρετικά χώρους στη ρακέτα.
Τα δύο πρώτα κενά στο παιχνίδι μας μπορούν να καλυφθούν κάλλιστα από τους άλλους παίκτες, εφόσον είναι συγκεντρωμένοι.
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τη διάθεση που θα έχουν οι διεθνείς για να υπηρετήσουν την Εθνική, καθώς το σοβαρό επεισόδιο της περασμένης Tρίτης με τον Μπουρούση και τον Παππά, προκάλεσε κλυδωνισμούς το ελληνικό στρατόπεδο. Το κλίμα είναι βαρύ και ο Κώστας Μίσσας καλείται πλέον να το αναστρέψει και να μετατρέψει τον θυμό σε θετική ενέργεια.
«Τα μειονεκτήματά μας είναι το μακρινό σουτ και η διάρκεια. Δημιουργούμε είκοσι φάσεις για αμαρκάριστα σουτ που είναι… “πέναλντι” αλλά δεν έχουμε την αυτοπεποίθηση για να είναι εύστοχα. Δεν υπάρχει ομάδα που επιβιώνει χωρίς μεγάλα σουτ, όσες εναλλακτικές λύσεις και να βρει. Εχουμε αρκετές αυξομειώσεις στην απόδοσή μας», μας λέει ο ομοσπονδιακός τεχνικός.
– Είναι, όμως, «άσπρο – μαύρο» η Εθνική με τον Γιάννη και χωρίς αυτόν για τους στόχους και την πορεία της στο Ευρωμπάσκετ; Η αρνητική εξέλιξη του θέματος προκάλεσε τον εγωισμό των άλλων καταξιωμένων διεθνών παικτών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ;
– Σε καμία περίπτωση, δεν ήμασταν οι… άτρωτοι με τον Γιάννη και γίναμε η εύκολη «λεία» χωρίς αυτόν. Αλίμονο. Περιμένω, όμως, τα παιδιά να βγάλουν περισσότερο εγωισμό στο γήπεδο. Να δείξουν τη δεδομένη αξία τους. Αυτό που τους ζητώ από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας είναι να… ακουμπήσουν την καρδιά τους στο παρκέ. Η εθνική ομάδα είναι εθελοντισμός. Δεν κάνω… κήρυγμα σε επαγγελματίες παίκτες, αλλά όταν λέμε ότι το «εγώ» κάτω από το «εμείς» να γίνεται πράξη. Εντός και εκτός γηπέδου. Δεν είμαι ο προπονητής του Αντετοκούνμπο και όλοι οι παίκτες γνώριζαν ξεκάθαρα όλες τις εξελίξεις. Εχω την απαίτηση και την προσδοκία να αρχίσουμε το Ευρωμπάσκετ με τη μέγιστη συσπείρωση και, έχοντας αυτό το ψυχολογικό στοιχείο, θα αυξήσουμε και την αγωνιστική ετοιμότητα μας από παιχνίδι σε παιχνίδι. Η συσπείρωση «συγχωρεί» το λάθος του συμπαίκτη και το διορθώνει.
– Η αποτίμηση της προετοιμασίας αναθεωρεί τον στόχο ενός μεταλλίου που είχες πει ότι θα ήταν αποτυχία αν δεν κατακτηθεί απ’ αυτή την εθνική ομάδα; Υπάρχει ανησυχία και κίνδυνος ακόμα και ακραίας απογοήτευσης, λόγω πρόωρου αποκλεισμού πριν από τα προημιτελικά;
– Δεν πάμε πλήρεις, όπως είχαμε προγραμματίσει και προσδοκούσαμε. Ομως για να φτάσουμε στο μετάλλιο, έπρεπε να πετύχουμε άλλους μικρότερους στόχους στις προηγούμενες φάσεις και σ’ αυτούς επικεντρωνόμαστε. Αυτή η ομάδα μπορεί να πετύχει αυτούς τους στόχους και να της ανοίξουν την… όρεξη.
– Η… κληρονομικότητα της πίεσης από τις συνεχιζόμενες αποτυχίες εξιτάρει και προκαλεί τους εκάστοτε διεθνείς παίκτες;
– Αυτό ακριβώς περιμέναμε και τα προηγούμενα χρόνια. Να γίνεται πράξη το «είναι τιμή μου και γουστάρω να παίζω στην Εθνική». Το «θέλω» είναι πιο δυνατό από το «μπορώ», αν δεν μένει στα λόγια.