«Άσε μας, ρε Γιάννη… Ας το έλεγες από την αρχή. Είναι πολλά τα λεφτά». «Ότι σου δώσαμε πάνω από 1 εκατομμύριο ψήφους και σε βάλαμε βασικό στην πεντάδα του All star game το ξέχασες. Με την πλάτη της Ελλάδας έγινες μάγκας. Πούλησες ψέμα και παπατζιλίκι». «Πάρε έναν καλό καναπέ στο Μιλγουόκι, βάλε ΕΡΤ και δες τα παλικάρια, που βγάζουν σε μια καριέρα όσα βγάζεις εσύ σε μια σεζόν, να παλεύουν με το εθνόσημο». Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, τα σχόλια στη σελίδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Facebook έχουν κατά πολύ ξεπεράσει τα χίλια. Τα περισσότερα είναι υβριστικά ή, στην καλύτερη περίπτωση, ειρωνικά – η χολή περισσεύει…
Ο 23χρονος παίχτης ανακοίνωσε ότι δεν θα αγωνιστεί με την Εθνική μας στο Ευρωμπάσκετ, λόγω προβλήματος που αντιμετωπίζει στο γόνατό του. «Όλον αυτόν τον καιρό πιέζω τον εαυτό μου για να κάνω προπόνηση. Προσπαθώ να τον ξεγελάσω πως δεν πονάω πολύ και πως θα είμαι έτοιμος για τα παιχνίδια. Η θέλησή μου επηρέασε την κρίση μου, αλλά στο τεστ που έκανα στην Κίνα με τους Bucks ήρθε η ώρα της αλήθειας. Απέτυχα να βγάλω με επιτυχία τις ασκήσεις στις οποίες με υπέβαλαν και ο πόνος με σταματούσε από τα πρώτα δευτερόλεπτα», έγραψε. Και ο ασκός του Αιόλου άνοιξε!
Μέχρι χθες ήταν ο Έλληνας, ο ήρωας, ο πατριώτης, το καλό παιδί, το αστέρι του NBA, το καμάρι μας – ο Γιάννης μας. Σήμερα είναι (ξανά) για κάποιους ο Νιγηριανός, ο λαθρομετανάστης, ο άμπαλος, ο ψεύτης, ο προδότης – ο ξένος. Άλλο ένα ίνδαλμα στην πυρά της απομυθοποίησης. Άλλη μια ιστορία ανθρωποφαγίας μέσα από τα social media.
Τι τρομερό έκανε ο Αντετοκούνμπο; Είπε ψέματα, υπό την πίεση της ομάδας του, για να αποφύγει να αγωνιστεί με την Εθνική Ελλάδος; Είναι υπαίτιος εθνικής προδοσίας; Αξίζει την περιφρόνηση και την οργή μας;
Ή μήπως πρέπει στη ζυγαριά, απέναντι σε όλα αυτά που… πιπιλίζουν εδώ και μέρες οι θερμοκέφαλοι, να βάλουμε ένα και μόνο ερώτημα: ποιος δικαιούται να τον κρίνει;
Σίγουρα όχι αυτοί που τον έβλεπαν σαν μίασμα όταν έβγαινε, πιτσιρικάς, στις πλατείες να πουλήσει ρολόγια και CDs γιατί το ψυγείο της οικογένειας ήταν άδειο. Όχι αυτοί που δεν τον ήθελαν στην πολυκατοικία τους, στο διπλανό κάθισμα στο λεωφορείο, στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά τους. Όχι αυτοί που κραυγάζουν πως τα παιδιά των μεταναστών δεν δικαιούνται την ελληνική ιθαγένεια. Όχι αυτοί που τον «ανακάλυψαν» αίφνης όταν φόρεσε τη φανέλα των Bucks και κράτησε τη σημαία μας. Όχι οι φασίστες. Όχι οι ρατσιστές. Όχι οι Ελληνάρες… Όλοι οι υπόλοιποι είμαι σίγουρη πως τον πιστεύουν και τον στηρίζουν.
Μια φίλη που ζει στου Ζωγράφου, την παλιά του γειτονιά, μου περιέγραψε κάτι που έγινε πριν από χρόνια: ο Γιάννης ήταν μαθητής στο γυμνάσιο και η τάξη του θα πήγαινε εκδρομή, αλλά ο ίδιος δεν είχε τα χρήματα που απαιτούνταν. Εκείνο το πρωί πήγε στο σχολείο και είδε τους συμμαθητές του να φεύγουν με τα πούλμαν. Κάθισε στην άκρη του πεζοδρομίου και άρχισε να κλαίει γοερά…
Στη συνέντευξη που μου έδωσε πρόσφατα για το περιοδικό BLUE της AEGEAN τον ρώτησα γιατί -με όσα έχει περάσει- δεν έριξε «μαύρη πέτρα» πίσω του φεύγοντας για την Αμερική. Γιατί εξακολουθεί να μιλάει με τόση αγάπη για τη χώρα μας; «Ο πατέρας μου αποφάσισε να φέρει την οικογένειά του στην Ελλάδα γιατί πίστευε πως είναι η καλύτερη χώρα για να μεγαλώσουν τα παιδιά του. “Εδώ θα έχετε δωρεάν παιδεία”, μου είπε κάποτε. Ποτέ δεν θα το ξεχάσω αυτό. Ποτέ δεν θα πάψω να ευγνωμονώ την Ελλάδα για τη δωρεάν παιδεία που μου παρείχε, για τις ευκαιρίες που μου έδωσε», μου απάντησε.
Και μόνο γι’ αυτό ο Γιάννης μάς έχει ήδη κάνει υπερήφανους. Με ή χωρίς τη φανέλα της Εθνικής… ■