Ο πρώην νεοναζί

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Η​​​​μουν σαν ένα κουτί αναψυκτικό που περιμένει κάποιον να το ανοίξει για να αφρίσει από την οργή του». Τα λόγια ανήκουν στον Φρανκ Μέινκ, Αμερικανό πρώην νεοναζί, 42 ετών σήμερα, που σπατάλησε την εφηβεία του στο μίσος. Προτού ενηλικιωθεί είχε ήδη αποκτήσει 25 τατουάζ με ναζιστικά σύμβολα. Στον λαιμό του είχε «χτυπήσει» έναν φλεγόμενο κέλτικο σταυρό. Στο σώμα του σβάστικες. Προερχόμενος από δυσλειτουργική οικογένεια εντάχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη στις τάξεις των νεοναζί που τον προσέγγισαν στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Ηθελε να ανήκει κάπου. Του είπαν ότι οι λευκοί είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Δεν τους αμφισβήτησε. Του έμαθαν να ξεσπά με τις γροθιές του. Τους ακολούθησε. Στοχοποίησε κάθε μειονότητα που βρέθηκε μπροστά του. Ωσπου, κατέληξε στη φυλακή.

Εγκλειστος πλέον για τρία έτη, αφού είχε καταδικαστεί για την απαγωγή και τον ξυλοδαρμό ενός άντρα, ο Μέινκ σταδιακά αντιλήφθηκε τα λάθη του. Θέλησε να αλλάξει. Δεν ήταν εύκολο όμως να κόψει τους δεσμούς με το ναζιστικό παρελθόν του. Δεν ήξερε αρχικά πού να στραφεί, ποιος θα μπορούσε να του απλώσει το χέρι για να τον βγάλει από το έλος της μισαλλοδοξίας. Στελέχη του FBI στα οποία προσέτρεξε, του πρότειναν να επικοινωνήσει με τη μη κυβερνητική οργάνωση Anti-Defamation League. Με τη βοήθειά τους συγκέντρωσε τις σκέψεις του, έγραψε την αυτοβιογραφία του αποκηρύσσοντας τις βίαιες πράξεις του. Ακόμη, παραδέχτηκε τα λάθη του σε δημόσιες ομιλίες. Δεν ήταν πια ο ίδιος άνθρωπος.

Τουλάχιστον μια δεκαετία νωρίτερα, στη Γερμανία, το πρόγραμμα EXIT προσπαθούσε να βοηθήσει πρώην εξτρεμιστές –κυρίως νεοναζί και σε αυτήν την περίπτωση– στη δική τους επάνοδο. Από το 2000 κατάφεραν να συνδράμουν τουλάχιστον 500 πρώην ακροδεξιούς, με το ποσοστό υποτροπής να αγγίζει μόλις το 3%. Αντίστοιχη πρωτοβουλία λειτουργεί εδώ και χρόνια και στη Σουηδία.

Η απαγκίστρωση κάποιου από τον εξτρεμισμό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί να υπάρχει ο φόβος της εκδίκησης και των διώξεων από μέλη της ομάδας στην οποία ανήκε και πλέον εγκαταλείπει. Μπορεί όμως να αντιμετωπίσει την καχυποψία και την απόρριψη του νέου περιβάλλοντος που πλέον τον υποδέχεται. Δύσκολα κάποιος πείθεται για μια τόσο βαθιά αλλαγή ενός ανθρώπου. Προγράμματα σαν κι αυτά της Γερμανίας και της Σουηδίας, αλλά και δημόσιες παρεμβάσεις και παραδοχές λάθους όπως αυτή του Μέινκ στις ΗΠΑ, θα έπρεπε να συναντώνται και στην Ελλάδα. Και στη χώρα μας, όλο και κάποιος θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να βγει από το ίδιο έλος. Θα πρέπει όμως εκείνη τη στιγμή να βρεθούν κατάλληλοι άνθρωποι δίπλα του για να τον τραβήξουν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή