Μαστίγιο για τον Ερντογάν

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ι πάντες δυσφορούν με τον Ταγίπ Ερντογάν. Η συμπεριφορά του έχει φθάσει Αμερικανούς και Ευρωπαίους στα όριά τους. Από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους μέχρι την ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά άλλων χωρών, που περιλαμβάνει και δημόσιες προτροπές στους τουρκικής καταγωγής κατοίκους να καταψηφίσουν συγκεκριμένους πολιτικούς και κόμματα, και από την ταύτιση με ακραίους μουσουλμάνους μέχρι τη συνεργασία με το ISIS, οι πράξεις του είναι προκλητικές. Η, δε, ρητορική του δεν είναι απλώς αγενής και απαράδεκτη.

Ενίοτε διολισθαίνει σε απίστευτους και εξοργιστικούς χαρακτηρισμούς: οι Γερμανοί είναι ναζί, οι Ευρωπαίοι φασίστες…

Νομίζει –το κωμικοτραγικό είναι ότι το πιστεύει, δεν προσποιείται– πως η Τουρκία είναι μια πανίσχυρη και ανίκητη χώρα με χαρακτηριστικά υπερδύναμης. Οπως μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια ο διευθυντής της «Ζαμάν», της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας την οποία έκλεισε ο Ερντογάν, ο Τούρκος πρόεδρος είναι πεπεισμένος πως υπάρχουν «δυόμισι» μεγάλοι ηγέτες στον κόσμο: αυτός, ο Πούτιν και ο «μισός» ήταν ο Ομπάμα. Συμπεριλαμβάνει τον πρόεδρο της Αμερικής, μου εξήγησε, χωρίς να το πολυπιστεύει, αλλά αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αγνοήσει εντελώς τον ηγέτη της χώρας με τη μεγαλύτερη οικονομία και τον ισχυρότερο στρατό στον πλανήτη.

Με δεδομένη αυτήν τη μισαλλόδοξη και απαράδεκτη συμπεριφορά, είναι απορίας άξιον γιατί η Δύση εξακολουθεί να τον δέχεται ως ισότιμο συνομιλητή. Γιατί, για παράδειγμα, οι Αμερικανοί προσπαθούν να τον εντάξουν στο νέο ενεργειακό σκηνικό που οικοδομείται στην Ανατολική Μεσόγειο, με πρωταγωνιστές την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, χώρες τις οποίες ο Τούρκος πρόεδρος αμφισβητεί, απειλεί, υβρίζει. Τόσο πολύ «φοβάται» η υπερδύναμη μήπως «χάσει» την Τουρκία;

Γιατί η Γερμανία, αλλά και η Ε.Ε. γενικότερα, παρά τις άνευ προηγουμένου συνεχείς προσβολές που ο Ερντογάν εκτοξεύει εναντίον της, επιλέγει τη συνεργασία με την Αγκυρα και ουσιαστικά τη στήριξη της οικονομίας της; Για παράδειγμα, παρά τις πρόσκαιρες ρητορικές αντιδράσεις Γερμανών πολιτικών, πολλές εκ των οποίων είναι απόρροια της προεκλογικής εκστρατείας, το Βερολίνο ίσως συζητήσει τελικά την επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας. Κατανοητές οι γεωπολιτικές ισορροπίες όπως και η εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων, αλλά αντί για την αδιέξοδη εμμονή στα «καρότα», μήπως είναι καιρός για «μαστίγια»;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή