Είναι να απορεί κανείς τι σκέφτονται στην κυβέρνηση· αν, φυσικά, σκέφτονται. Ισως να κάνουν διαγωνισμό ανοησίας με στόχο να τους προσέξουν τα ΜΜΕ, ή πάλι να μη δίνουμε σημασία στο τι λένε και τι κάνουν. Ετσι, η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου ανακοίνωσε πως «όσοι εργοδότες έχουν περιουσία αλλά δεν πληρώνουν, οι εργαζόμενοι σε διάστημα 15 ημερών θα μπορούν να διεκδικούν μέρος από την περιουσία» (Ράδιο24/7, 1.9.2017).
Αυτό ήδη ισχύει για εργοδότες που έχουν ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες εταιρείες και συνεπώς έχουν προσωπική ευθύνη με την περιουσία τους για τα χρέη της επιχείρησης. Αλλά νομικώς δεν μπορεί να ισχύσει για τις ανώνυμες εταιρείες (οι μέτοχοί τους δεσμεύονται στο ποσό του κεφαλαίου που έχουν καταθέσει) και πρακτικώς δεν μπορεί να ισχύσει για τις εισηγμένες Α.Ε., οι οποίες έχουν χιλιάδες μετόχους με μικρές ή μεγάλες περιουσίες. Οπότε ποιους εργοδότες απειλεί η υπουργός;
Η εξαγγελία αυτή έμεινε στον αέρα, ίσως για να χρησιμοποιηθεί στο ρεσιτάλ παροχολογίας που ετοιμάζεται για τη ΔΕΘ, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι άλλο: εμφανίζει μια κυβέρνηση που δεν θέλει να μάθει. Κι αυτό διότι μια ανάλογη διάταξη είχε περάσει και με τον νόμο 4321/2015. Προέβλεπε προσωπική ευθύνη των μετόχων που κατέχουν ποσοστό 10% και άνω σε Α.Ε. και θεωρούνταν «προσωπικά υπεύθυνοι για οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία κατά τον χρόνο διάλυσης». Ενα χρόνο μετά η διάταξη καταργήθηκε διότι, όπως είπε στη Βουλή ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης, «δεν υπήρχε στην πραγματικότητα η δυνατότητα εφαρμογής της» (29.6.2016).
Βεβαίως, το πρόβλημα της μη πληρωμής των εργαζομένων είναι τεράστιο αλλά δεν λύνεται με πυροτεχνήματα σαν αυτό που πέταξε η κ. Αχτσιόγλου. Λύνεται με αποσαφήνιση των νόμων που ψηφίζει η κυβέρνηση. Για παράδειγμα, το άρθρο 56 του νόμου 4487/2017 που πέρασε μόλις πριν από ένα μήνα, προβλέπει ότι «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης». Πόσος χρόνος είναι η «αξιόλογη καθυστέρηση» και ποιος κάνει την «αξιολόγηση»; Ουδείς γνωρίζει. Η διάταξη ήταν ένα ακόμη πυροτέχνημα. Ψηφίστηκε όταν η κυβέρνηση τα είχε βάλει με τους δικαστές και είχε παρερμηνευθεί μια απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με τα δεδουλευμένα των εργαζομένων.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά περνάει ο καιρός και προκοπή δεν βλέπουμε. Μόνη μας ελπίδα να μάθει καλά ελληνικά και να γίνει υπουργός ο νεαρός Βρετανός που συνάντησε ο κ. Τσίπρας. Δεν μπορεί, από δαύτους καλύτερος θα ’ναι…