Στα σαράντα τρία χρόνια του πολιτικού του βίου, ο Γιάννης Τραγάκης δεν πρέπει να έχει κάνει μεγαλύτερη προσφορά στο κόμμα του από αυτή που του επιφύλαξε για το τέλος. Από την ευκαιρία που, με ασυναίσθητη αυτοθυσία, έδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη για να σηματοδοτήσει ότι η δική του Νέα Δημοκρατία δεν είναι η Νέα Δημοκρατία στην οποία ο Τραγάκης μπόρεσε αειθαλώς να σταδιοδρομήσει.
Προαναγγέλλοντας τη συμμετοχή του υιού του στο ψηφοδέλτιο της Β΄ Πειραιώς, όπου ο ίδιος εκλεγόταν –με διαλείμματα– βουλευτής από το 1974, ο συνήθως απαρατήρητος Τραγάκης απείλησε να προκαλέσει ένα κύμα αρνητικής δημοσιότητας που θα θρυμμάτιζε την ανακαινισμένη βιτρίνα της Νέας Δημοκρατίας.
Με την κατακλυσμιαία τροπή που έπαιρνε το θέμα στα κοινωνικά δίκτυα, το δίλημμα του Μητσοτάκη απέβη πολύ εύκολο. Ή θα επωμιζόταν το κόστος της υπεράσπισης ενός παλαίμαχου βουλευτή – που, πριν σπεύσει να κληροδοτήσει την έδρα του στον γιο του, είχε προλάβει να διορίσει στη Βουλή την κόρη του, τον σύζυγο της κόρης του, την αδελφή του συζύγου της κόρης του και τη σύζυγο του γιου του. Ή θα απαλλασσόταν διαμιάς από όλο αυτό το νεποτικό πλέγμα – αποτρέποντας ταυτόχρονα και αντίξοους για τον ίδιο συνειρμούς.
Το γεγονός ότι αποφάσισε το δεύτερο, δεν ήταν έξω από το ρεπερτόριό του. Oποτε έχει κληθεί να τιθασεύσει τις αρχαϊκές έξεις του κόμματός του, ο Μητσοτάκης έχει ανταποκριθεί με γρήγορα αντανακλαστικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κιόλας καταφέρει να εκριζώσει τις έξεις.
Μπορεί ο Τραγάκης να τορπίλισε, καμαρώνοντας, την υποψηφιότητα του γιου του, αλλά ποιος έχει κουράγιο να μετρήσει πόσα ποικιλώνυμα τραγακίδια –με γονείς πιο επιτήδειους του Τραγάκη– έχουν ήδη ξεκινήσει τις προσωπικές προεκλογικές τους καμπάνιες, χωρίς βεβαίως να έχουν υποβάλει τα βιογραφικά τους στο ananeosi.nd.gr;
Αυτή τη φορά, πάντως, η συγκυρία είναι αμείλικτη. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο που όχι μόνο κάνει γεωτρήσεις στο παρελθόν για να αντλήσει παραπειστικά διλήμματα. Μετέρχεται κιόλας ακομπλεξάριστα όλα τα παλαιοκομματικά μέσα. Κόβει κορδέλες. Τάζει διορισμούς.
Ο Μητσοτάκης φαίνεται ότι έχει διαβάσει ως ευκαιρία αυτούς τους χοντρούς αναχρονισμούς. Του δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα κοντράστ, πλασάροντας εαυτόν πιο εμφατικά ως νεωτερικό πολιτικό προϊόν, σε αντίθεση με τον φορέα εμφυλιακών συμπλεγμάτων και πελατειακών αγκυλώσεων που έχει απέναντί του· σε αντίθεση με μια κυβέρνηση που δοκιμάζει για πρώτη φορά να συλλαβίσει απαγορευμένες λέξεις όπως «μπίζνες πλαν» και –φτου!– «κερδοφορία».
Η χθεσινή ιλαροτραγική πρόκληση βοήθησε τον πρόεδρο της Ν.Δ. να οξύνει αυτό το κοντράστ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το κόμμα του θα του δώσει κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες. Θα του στέλνει διαρκώς Τραγάκηδες. Eχει απόθεμα.