Δεν θα πάμε μπροστά κοιτάζοντας πίσω

Δεν θα πάμε μπροστά κοιτάζοντας πίσω

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ε​​να ρητό λέει: «Μην αφήσεις το χθες να ξοδέψει πάρα πολύ από το σήμερα». Παρακολουθώντας όμως τη δημόσια συζήτηση τον τελευταίο μήνα στην Ελλάδα, διαπιστώνει κανείς ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τη στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη να τρέξει για να καλύψει το έδαφος που έχει χάσει τα τελευταία χρόνια, αναλωνόμαστε σε συζητήσεις για το χθες. Στάλιν, Εμφύλιος, Ανδρέας Παπανδρέου έχουν καλύψει τον χώρο που θα έπρεπε να καλύπτουν γόνιμες αντιπαραθέσεις για το μέλλον της χώρας: για τη θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο, για την προσέλκυση επενδύσεων, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της ακραίας φτώχειας.

Τη στιγμή που πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον και να δημιουργήσουμε, κάποιοι ανοίγουν πληγές του μακρινού παρελθόντος προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν την ιστορία ως πολιτικό εργαλείο και να διχάσουν. Η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, οι ενεργειακές τεχνολογίες, η βιοτεχνολογία, η κωδικοποίηση του χρήματος, οι ψηφιακοί πόλεμοι, η νέα γεωγραφία των αγορών βρίσκονται στις προτεραιότητες των χωρών που θέλουν να ενισχύσουν τη θέση τους στον κόσμο. Η συζήτηση λοιπόν μεταξύ των κομμάτων που μιλούν στο όνομα της προόδου θα έπρεπε να είναι πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να συγχρονίσει τα βήματά της με τον υπόλοιπο κόσμο.

Κάθε εποχή έχει τα προτάγματά της. Για τις αρχές του 20ού αιώνα ήταν η αναδιοργάνωση και ο θεσμικός εκσυγχρονισμός της χώρας, έργο που επιτέλεσε με μεγάλη επιτυχία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας και η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Πέτυχε και τα δύο. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν το κλείσιμο των πληγών του Εμφυλίου και η άρση του αποκλεισμού μεγάλου τμήματος των πολιτών. Για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ήταν η είσοδος της Ελλάδας στον κόσμο των μεταρρυθμίσεων.

Σήμερα, το πραγματικό στοίχημα της χώρας είναι η έξοδος από την κρίση και ο συγχρονισμός της με την Ευρώπη. Γι’ αυτό απαιτείται η προώθηση μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση. Παράλληλα, το μέλλον δεν μπορεί να χτιστεί με ένα μικρό τμήμα που θα ευημερεί ενώ μια μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας βρίσκεται στο περιθώριο. Η δημιουργία ενός αξιόπιστου κοινωνικού κράτους είναι sine qua non για να προχωρήσει η χώρα.

Η Ελλάδα έχει χάσει πολύ χρόνο. Πρέπει να κινηθεί όχι με μικρά και πολλές φορές αντιφατικά βήματα, όπως βλέπουμε τον τελευταίο καιρό, αλλά με άλματα. Αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο μια νέα γενιά ηγετών με μόρφωση, εμπειρία και εντιμότητα. Χρειαζόμαστε στο τιμόνι της χώρας ανθρώπους που έχουν γνώση του κόσμου. Που έχουν πλήρη συνείδηση ότι τα προβλήματα της χώρας δεν θα λυθούν από το κλείσιμο στον εαυτό της, αλλά όταν μπορεί να κοιτάξει κατάματα τις προκλήσεις, με τόλμη και αυτοπεποίθηση. Εχει τις δυνάμεις να το κάνει.

Τώρα που αυταπάτες ετών κατέρρευσαν, είναι ευθύνη των πολιτών, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, να επιλέξουν εκείνους που μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στη νέα εποχή. Που θα χτίσουν την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Να επιλέξουν μία ηγεσία που θα κοιτάει μπροστά και δεν θα υπολογίζει το πολιτικό κόστος, ούτε πώς να εξασφαλιστεί.

Το παρελθόν δεν αλλάζει. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για το μέλλον είναι να το δημιουργήσουμε.

* Ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος είναι επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ και πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή