«Είναι συχνό το φαινόμενο να δημιουργούμε ως Πολιτεία ένα πρόβλημα που δεν υπήρχε και στη συνέχεια να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, προκειμένου να το λύσουμε, ενώ δεν θα έπρεπε να υπάρχει εξαρχής». Με τη φράση αυτή, στέλεχος με εμπειρία δεκαετιών στην αγορά ακινήτων δίνει το στίγμα του τι καλούνται να αντιμετωπίσουν οι επενδυτές στην ελληνική αγορά. Ετσι, για κάθε ξένο επενδυτή που κατορθώνει να υλοποιήσει τα σχέδιά του, υπάρχουν τουλάχιστον διπλάσιοι που απογοητεύτηκαν και αποφάσισαν να τραβήξουν για άλλες «πολιτείες», πιο φιλικές προς τους ίδιους και τα κεφάλαιά τους.
Ενα παράδειγμα είναι ο εξ Αυστραλίας ορμώμενος όμιλος της Lend Lease, με εξειδίκευση στην ανάπτυξη και διαχείριση εμπορικών κέντρων, που έσπευσε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας να συνεργαστεί με τον όμιλο της Ελλάκτωρ, για την ανάπτυξη των ακινήτων του Καμπά στα Μεσόγεια και συγκεκριμένα σε Κάντζα (300 στρ.) και Γυαλού (340 στρ.). Αφού διαπίστωσε ότι για αμφότερες τις περιπτώσεις θα απαιτούνταν διάστημα μεγαλύτερο της 10ετίας, έως ότου εκδοθούν οι σχετικές άδειες, επέλεξε να αποχωρήσει από την Ελλάδα το 2005, οδεύοντας προς την Ιταλία, όπου μέχρι το 2015 είχε ολοκληρώσει συνολικά 30 έργα ανάπτυξης ακινήτων. Σειρά προσπαθειών ανάπτυξης έργων ακινήτων στην Ελλάδα πραγματοποίησε δίχως επιτυχία και ο πορτογαλικός όμιλος της Sonae, προχωρώντας στη σύναψη στρατηγικών συμμαχίας με τον όμιλο Χαραγκιώνη. Το αποτέλεσμα όμως παρέμεινε αρνητικό, αρχής γενομένης από το πρώην ακίνητο της ΧΡΩΠΕΙ, πλησίον του Γηπέδου Καραϊσκάκη, και αργότερα του κλειστού Ολυμπιακού Ακινήτου στο Γαλάτσι, του οποίου ανέλαβε την εκμετάλλευση, έπειτα από διαγωνισμό της τότε «Ολυμπιακά Ακίνητα».
Ακόμα όμως και για όσους επιμείνουν, είναι σαφές ότι η επιτυχία μόνο εξασφαλισμένη δεν είναι. Οταν η αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, η μεγαλύτερη ιδιωτική επένδυση στην ιστορία της χώρας με κεφάλαια 8 δισ., βρίσκεται σήμερα μεταξύ σφύρας και άκμονος, αντιλαμβάνεται κανείς ποια είναι η πραγματικότητα, μακριά από τις εκάστοτε μεγαλοστομίες της πολιτικής ηγεσίας. Στην περίπτωση του Ελληνικού, «σφύρα» μπορεί να θεωρηθεί η απόφαση του Δασαρχείου Πειραιά για την κήρυξη 37 στρεμμάτων εντός του ακινήτου ως δασικών και «άκμων», η επιχειρούμενη ανάδειξη ενός άλλου τμήματος ως αρχαιολογικού (το πόσο μεγάλο εξαρτάται από τον αρχαιολόγο που θα ρωτήσει κανείς) από το ΚΑΣ.
Ανάλογο πρόβλημα παρατηρείται και στην περίπτωση της αξιοποίησης της Αφάντου στη Ρόδο, όπου έχει ήδη συντελεστεί η ανακήρυξη μεγάλου τμήματός της σε αρχαιολογικό χώρο πριν από 18 μήνες, εξέλιξη που έχει ουσιαστικά «φρενάρει» την επένδυση.
Αντιμέτωπη με την Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται και η αμερικανική NCH Capital (η οποία ήταν και η πρώτη που επικράτησε σε διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ, το 2012). Η εταιρεία έχει αναλάβει την ανάπτυξη της έκτασης της Κασσιόπης στην Κέρκυρα, όπου όμως, παρά την απόρριψη οκτώ προσφυγών, τα προβλήματα συνεχίζονται με πιο πρόσφατη την τοποθέτηση απορριμματοφόρου του Δήμου Κερκυραίων, προκειμένου να παρεμποδιστεί η είσοδος μηχανημάτων του επενδυτή για γεωτρήσεις και έλεγχο υπεδάφους. Το ζήτημα έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, ωστόσο η νέα καθυστέρηση είναι δεδομένη.