«Η ελληνική εμπειρία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μαύρη σελίδα που πρέπει να κλείσει και να ξεχαστεί, αλλά ως ένα ολόκληρο βιβλίο μαθημάτων που πρέπει να αντλήσει η Ευρώπη. Ως ένα εργαστήριο στο οποίο δοκιμάστηκαν τα υλικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και, παρά τα προβλήματα, άντεξαν. Το κόστος, όμως, είναι άδικο να το καταβάλλει ολόκληρο η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Η στήριξη της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα πρέπει να έχει καθαρό στόχο: τη χειραφέτηση, την ανάκτηση του χαμένου εδάφους και του χαμένου χρόνου. Στο πλαίσιο αυτό, μια λειτουργική και έντιμη συμφωνία ως προς το χρέος και τη βιωσιμότητά του είναι εφικτή, ξεκινώντας από την πλήρη αξιοποίηση των παραμέτρων της επέμβασης του 2012 και από την ορθή απεικόνιση του ελληνικού χρέους και των ευεργετικών ιδιομορφιών του».
Αυτός είναι ο επίλογος ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του Ευ. Βενιζέλου που φιλοξένησε το Commentaire, ένα από τα πλέον έγκριτα γαλλικά περιοδικά που εκδίδονται κάθε τρίμηνο. Εχει δε ενδιαφέρον ότι το γαλλικό περιοδικό όχι μόνον ζήτησε από τον τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να κάνει μια ευσύνοπτη ανάλυση της ελληνικής περιπέτειας, αλλά προλογίζει το άρθρο του με την επισήμανση ότι όσα γράφει ο κ. Βενιζέλος «δείχνουν ποια μαθήματα οφείλει να αποκομίσει η Ευρώπη». Εξ ου και ο συντάκτης του προλόγου προβαίνει και σε μια μάλλον ασυνήθιστη για περιοδικό πρόβλεψη. Οτι «οι ευρωπαϊκές πεποιθήσεις του κ. Βενιζέλου και οι ικανότητές του θα τον φέρουν ξανά στο μέλλον σε νέα καθήκοντα».