«Pathétique» σε Μπαλτά ελάσσονα

«Pathétique» σε Μπαλτά ελάσσονα

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το δράμα της Αριστεράς στη μεταπολίτευση έχει πολλά από τα συστατικά της αρχαίας τραγωδίας. Εχει χοές σε τύμβους νεκρών, φωνές των νεκρών που ζητούν εκδίκηση και αλυσίδες φόνων που ξεκίνησαν γενιές πίσω. Είναι πλούσιο σε χορικά, γενναιόδωρο σε μεγαλοστομίες απ’ αυτές που κάνουν τις φωνές να απογειώνονται. Εχει και θεούς με τους οποίους άλλοι διαπραγματεύονται και άλλοι υπακούν τυφλά στα θέσφατά τους. Στη σκηνή του περιφέρονται μπουφόνοι, διότι και η τραγωδία είχε ήρωες μπουφόνους, όπως ο Ηρακλής στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη. Σε αντίθεση με τους τραγικούς ποιητές, όμως, που ζούσαν σε μια κοινωνία χωρίς ιερό βιβλίο, η Αριστερά είχε τα δικά της, τους λεγόμενους κλασικούς και τους εξηγητές τους, στον ρόλο των σοφών μάντεων. Και από το δράμα λείπει ένα συστατικό, το βασικό, αυτό που κάνει την τραγωδία να είναι τραγωδία και σηματοδοτεί το μεγαλείο της σκέψης της. Είναι η σύγκρουση με τη μοίρα της ανθρώπινης συνθήκης. Η απόπειρα υπέρβασης των ορίων της, που βρίσκει τη λύτρωσή της στην αναγνώριση των ορίων. Χωρίς αυτή τη σύγκρουση, η τραγωδία μετατρέπεται σε απλό ψυχόδραμα.

Την τραγωδία την έζησαν οι Αριστεροί που ανέλαβαν την ευθύνη του εμφυλίου αιματοκυλίσματος. Οι διάδοχοί τους στη μεταπολίτευση απλώς έπαιζαν τους ρόλους που απαιτούσε το ψυχόδραμα της δημοκρατίας. Και ως γνωστόν, στο ψυχόδραμα δεν μετρούν τόσο το βάθος ή η ειλικρίνεια των αισθημάτων, όσο η ευλυγισία και ο τόνος της φωνής. Και όπως λέει ο Νίτσε, όποιος απαγγέλλει δραματική ποίηση ανακαλύπτει ότι η φωνή του ταιριάζει περισσότερο σε μερικούς ρόλους και όχι σε άλλους. Ο ένας κάνει για μπουφόνο, ο άλλος για τον βαρύγδουπο σοφό. Αυτό μου ήρθε στο μυαλό μετά τον σάλο που ξεσήκωσε η αποκάλυψη του Κωνσταντίνου Ζούλα για τα καμώματα του κ. Μπαλτά. Διότι αν ο Αλέκος Φλαμπουράρης παλαιόθεν, σχεδόν εξ απαλών ονύχων, διαπρέπει στον ρόλο του μπουφόνου στο ψυχόδραμα της Αριστεράς, ο Αριστείδης Μπαλτάς είχε αναλάβει τον ρόλο του βαρύγδουπου σοφού. Συνεργάτης του περιοδικού «Ο Πολίτης», ό,τι πιο σοβαρό έχει να επιδείξει η αριστερή διανόηση, έχοντας μελετήσει τον Αλτουσέρ, την εκσυγχρονισμένη εκδοχή του σταλινισμού, επιδιδόταν στην κατάθεση αριστερής σοφίας, η οποία όσο πιο δυσνόητη είναι τόσο σοβαρότερη φαίνεται.

Οπως και πάλι λέει ο Νίτσε, ο τόνος του δράματος σου επιτρέπει να ανακαλύπτεις τόνους της φωνής σου που δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητά σου. Ινα αποδειχθεί ότι πίσω από το προσωπείο του ψυχοδραματικού πάθους κρύβεται το πάθος του προσώπου που διαπρέπει στο μαγειρείο της μικρότητος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή