Όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και στην ευρύτερη ζώνη στρατηγικού ενδιαφέροντος της χώρας τους τελευταίους 12-18 μήνες, επιβεβαιώνουν κατά τρόπο απόλυτο τις επιβεβλημένες επιλογές που έγιναν καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα από ηγέτες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, το μεταπολεμικό πολιτικό κατεστημένο, ο Γεώργιος Παπανδρέου και, βεβαίως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος και διατύπωσε το περίφημο «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Ολες οι επιλογές συνέτειναν στην πρόσδεση της Αθήνας με το σύστημα θεσμών και αξιών του δυτικού κόσμου, με τις ιδιαιτερότητες, βεβαίως, της Ελλάδας. Θα μπορούσε η ιστορική αναδρομή να προχωρήσει ακόμη πιο πίσω στον χρόνο και η ίδια η δημιουργία νεωτερικής κρατικής οντότητας στην Ελλάδα να περιγραφεί ως ένα από τα πολλαπλά επεισόδια διαμόρφωσης της Ευρώπης όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία 200 χρόνια.
Συστατικό χαρακτηριστικό της κρατικής πολιτικής της Ελλάδας και των σχέσεων και εξαρτήσεων της εξέλιξής της τουλάχιστον ώς το 1945 ήταν, μεταξύ άλλων, η ισορροπία με τη γειτονική Τουρκία. Οι δύο χώρες βρέθηκαν στην ίδια πλευρά για περίπου 70 χρόνια, με τις δυτικές δυνάμεις να προσπαθούν να διατηρήσουν μια –όχι πάντα εύκολη– σχετική ισορροπία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ο κλονισμός της Ελλάδας λόγω της οικονομικής κρίσης, η σταδιακή μεταβολή των γεωπολιτικών δεδομένων και μια σειρά από κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες και στις δύο πλευρές του Αιγαίου επανέφεραν, αρχικά εμμέσως και έπειτα ευθέως, το ζήτημα στρατηγικής ισορροπίας στο αρχιπέλαγος (και όχι μόνον).
Η δυσάρεστη, για τους αφελείς βεβαίως, έκπληξη προήλθε από την επιλογή της Μόσχας όχι απλώς να συνεργαστεί με την Τουρκία, αλλά να της δώσει πρόσβαση σε ένα οπλικό σύστημα που συμβάλλει ακριβώς στην ανατροπή της ισορροπίας και στο Αιγαίο. Προφανώς πρόκειται για ψυχρές, διακρατικές σχέσεις, οι οποίες καθορίζονται από το συμφέρον –και μόνον– των δύο πλευρών που έχουν καταλήξει στη συγκεκριμένη συμφωνία. Είναι παράλληλα και μια εύγλωττη, αν και λίγο ετεροχρονισμένη, απάντηση σε όσους πριν από περίπου δυόμισι χρόνια λειτούργησαν ως μεσίτες τρίτων στην Ελλάδα, καλλιεργώντας προσδοκίες πάνω στον παραλογισμό και στους κούφιους συναισθηματισμούς. Υπάρχουν άνθρωποι στον πυρήνα του κράτους οι οποίοι αντιλαμβάνονται δίχως παρωπίδες ποια είναι τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας. Ας τους ακούσουν.