«Οι Ελληνες αξίζουμε καλύτερα». Το σύνθημα-ομπρέλα, που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την ανάβασή του στη ΔΕΘ και την προγραμματισμένη για χθες οραματική του ομιλία για την Ελλάδα του αύριο στο Βελλίδειο, ήταν εξαρχής δηλωτικό προθέσεων. Προϊδεάζει για έναν διαφορετικό Μητσοτάκη, ο οποίος μέσα και από προσωπικές αναφορές, περιγράφει το σχέδιό του για την επάνοδο της Ελλάδας στην κανονικότητα – έναν Μητσοτάκη που κάνει επίκληση στον ορθό λόγο, αλλά και στο συναίσθημα. Και ο οποίος δηλώνει έτοιμος και αποφασισμένος για τα επόμενα βήματα και την επόμενη μέρα.
Βασικό ζητούμενο της παρέμβασης του προέδρου της Ν.Δ. είναι να σταλεί το μήνυμα του θετικού και προγραμματικού λόγου με συγκεκριμένο σχέδιο για το αύριο. Και, πάντως, όχι η στείρα αντιπολίτευση. Εξάλλου, η ομιλία του κ. Μητσοτάκη ενώπιον των παραγωγικών φορέων ήταν προγραμματισμένο να έχει μετρημένες αναφορές στην κυβέρνηση. Η απομάκρυνση από το σύνηθες αντιπολιτευτικό πλαίσιο δεν είναι τυχαία. Εξυπηρετεί τη στρατηγική στόχευση της πορείας που θα ακολουθήσει η Ν.Δ. εφεξής και είναι, πέρα από την αντιπολίτευση, η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων και η οικοδόμηση θετικού αφηγήματος. Διότι, όπως έχει πει ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ., δεν φτάνει κανείς να αποδοκιμάσει την κυβέρνηση στην κάλπη, πρέπει και να ψηφίσει θετικά για την πρόταση της Ν.Δ., προκειμένου να της δώσει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και τη δυνατότητα να υλοποιήσει το σχέδιό της.
Υπό αυτό το πρίσμα, στόχος του κ. Μητσοτάκη είναι να απευθυνθεί σε όλους τους Ελληνες –προφανής η αντίστιξη με τον πρωθυπουργό που επανειλημμένως έχει κατηγορηθεί ότι διχάζει και απευθύνεται μόνο στο στενό κομματικό του ακροατήριο– να ανοιχτεί εκ νέου στη μεσαία τάξη –τη νυν, αλλά και την πρώην που έχει σήμερα φτωχοποιηθεί– και στους νέους ανθρώπους.
Τα παραδείγματα
Συμπτωματικές δεν είναι ούτε οι προσωπικές, ενίοτε και ιδιαίτερα συναισθηματικές αναφορές που κάνει στις τελευταίες παρεμβάσεις του ο πρόεδρος της Ν.Δ., αναφέροντας παραδείγματα από ιστορίες ανθρώπων που έχει ακούσει τους τελευταίους μήνες κατά τις απευθείας επαφές του με διάφορες κοινωνικές ομάδες (νέους, συνταξιούχους, δημοσίους υπαλλήλους, εργαζόμενες μητέρες).
Στόχος από την ομιλία και τη συνολική εμφάνισή του στη ΔΕΘ δεν είναι να εμφανιστεί αριστερός ή δεξιός, αλλά να παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την επάνοδο της χώρας σε κανονικότητα. Και να εμφανιστεί ως ο εκφραστής της πλειοψηφίας, του μέτρου και της λογικής. Ο πολιτικός συμβολισμός είναι ισχυρός. Επιδίωξη του κ. Μητσοτάκη είναι να καταδείξει –με ομπρέλα της εμφάνισής του τη «Συμφωνία αλήθειας»– ότι απέναντι σε μια κυβέρνηση, της οποίας οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις διαψεύδονται μέσα σε 24 ώρες, ο ίδιος καταθέτει ρεαλιστικό σχέδιο που είναι υλοποιήσιμο και μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Εξάλλου, δεν είναι τυχαία η επιλογή του να εκπέμψει αποφασιστικότητα για τα επόμενα βήματα και κυρίως σοβαρό βαθμό προετοιμασίας ως προς το νομοθετικό έργο για την επόμενη μέρα – απαντώντας στο ερώτημα της «κυβερνησιμότητας».
Ούτε οι συγκεκριμένες εξαγγελίες που αναμένεται να κάνει από τη ΔΕΘ και αφορούν τρεις βασικούς άξονες – έκρηξη ιδιωτικών επενδύσεων και δημιουργία θέσεων απασχόλησης, μείωση φορολογικών βαρών και εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους και πολιτικές για τους νέους και τους ασθενέστερους. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. σκιαγραφεί το περιβάλλον μέσα από το οποίο θα υπάρξει προσέλκυση σε σταθερή βάση και με βιώσιμο τρόπο επενδύσεων, αλλά και τα μέτρα και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν σταθερό φορολογικό πλαίσιο σε βάθος χρόνου, που να επιτρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για όλους, καθώς «τα επιδόματα δεν είναι πολιτική».
Το δημογραφικό
Ιδιαίτερες αναφορές αναμενόταν να κάνει από το Βελλίδειο και στους νέους αλλά και στη «βόμβα» που συνιστά για τη χώρα το δημογραφικό πρόβλημα. Επρόκειτο ακόμη να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και να διαμηνύσει ότι θα είναι αμείλικτος με όσους εργοδότες εκμεταλλεύονται τους νέους για μισθούς 360 ευρώ, αλλά και με όσους επιχειρηματίες δεν σέβονται ούτε τους εργαζομένους ούτε το περιβάλλον.
Ξεχωριστή θέση στην ατζέντα του είχαν και θα έχουν τα θέματα της Παιδείας. Αυτό ισχύει από την εποχή που ο κ. Μητσοτάκης ήταν απλός βουλευτής της Ν.Δ., καθώς θεωρεί ότι ζητήματα όπως η άρνηση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η θέσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου αποτελούν τα «τοτέμ» των αντιμεταρρυθμιστών. Υπό αυτό το πρίσμα, οι αναμενόμενες εξαγγελίες για τη θέσπιση πλαισίου που θα ενισχύει την αυτονομία των εκπαιδευτικών μονάδων, θα συνδέει την εκπαίδευση με την πραγματική αγορά και η αναγγελία μέτρων και πολιτικών που θα θέτουν τέλος στις κομματοκρατικές παρεμβάσεις της σημερινής κυβέρνησης, αποτελούν φυσική συνέχεια της συνολικής μέχρι σήμερα στάσης του στα ζητήματα της Παιδείας.
Θεσμοί και κράτος
Ο κ. Μητσοτάκης αναμενόταν να περιγράψει το σχέδιό του για μια χώρα που θα έχει αυτοπεποίθηση, που θα επιβραβεύει τους άξιους και θα στηρίζει τους αδύναμους. Ιδιαίτερες αναφορές αναμενόταν να κάνει στην ανάγκη για λειτουργία στιβαρών θεσμών που θα εγγυώνται τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια και τη λογοδοσία. Ακόμη και τις αναφορές του στα ζητήματα τάξης και ασφάλειας, η διασφάλιση των οποίων, όπως έχει επανειλημμένως υπογραμμίσει, αποτελούν προϋπόθεση της ελευθερίας σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν τις εντάσσει στο δίπολο Αριστεράς-Δεξιάς, γιατί πιστεύει ότι η τάξη και η ασφάλεια δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά. Είναι απλώς υποχρέωση του κράτους απέναντι στους πολίτες.