«Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή, εν μέρει και την ώρα να περάσω» ξεφύλλιζα πρόσφατα ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1998 με τίτλο «Ειρηνική Επανάσταση» και με περιεχόμενο ιδεολογικό-πολιτικό. Συγγραφέας του ο Μιλτιάδης Εβερτ. Στάθηκα, λόγω επικαιρότητας, στο κεφάλαιο για τις πυρκαγιές, όπου διαβάζει κανείς για τις φωτιές του Ιουλίου του 1998: «Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο υπουργός Γεωργίας έκανε λόγο για κύκλωμα παρακρατικών και μαφιόζων που δρα στον τομέα ευθύνης του, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης είδε Τούρκους κατασκόπους και σαμποτέρ. Πέρα όμως από τους αντιφατικούς ισχυρισμούς του πρωθυπουργού και των συναρμοδίων υπουργών, το γεγονός ότι χρειάστηκαν 3 εβδομάδες πύρινης λαίλαπας μέχρι να ζητήσει η κυβέρνηση τη συνδρομή ξένων κρατών δείχνει επιπολαιότητα, ανευθυνότητα και έλλειψη διορατικότητας και ευθύνης».
Αναφέρω το απόσπασμα αυτό, που καταφανώς έχει ομοιότητες με τις τελευταίες πυρκαγιές, 19 χρόνια μετά, για να προκαταλάβω εκείνους που επιφανειακά και αμνημόνως θεωρούν πως όσα ζούμε συμβαίνουν «για πρώτη φορά» ή ότι οι καιροί αλλάζουν τόσο γρήγορα!
Στο θέμα των επόμενων εκλογών τώρα: Μας απασχολεί περισσότερο, ως προφητικό αγώνισμα, το πότε θα γίνουν και όχι το πώς και ειδικότερα το τι ακριβώς χαρακτήρα προετοιμάζεται να τους δώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στο πεδίο της επιδείνωσης των αριθμών της οικονομίας, στο πεδίο της κραυγαλέας ψευδολογίας αλλά και στο πεδίο της συγκριτικής καθημερινότητας προφανώς οι κυβερνώντες θα αποφύγουν να αναμετρηθούν. Τότε πού;
Στις εκλογές στις 2/6/1985, η τότε πρώτη φορά Αριστερά, το ΠΑΣΟΚ, πέραν των διορισμών στο Δημόσιο δεν τα είχε πάει το ίδιο καλά στην οικονομία. Από το 6% του μέσου όρου ετήσιας ανάπτυξης της προ του 1980 περιόδου, περάσαμε στον στασιμοπληθωρισμό, το κατά κεφαλήν εισόδημα από 4.300 δολάρια το 1980 υποχώρησε σε 3.200 το 1985, οι άνεργοι από 150.000 το 1981 έφθασαν τις 400.000 το 1985, ο τιμάριθμος αυξήθηκε με ρυθμό 20% ετησίως, το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού υπερδιπλασιάστηκε και το δημόσιο χρέος υπερπενταπλασιάστηκε!
Οι εκλογές συνεπώς δεν μπορούσαν για το ΠΑΣΟΚ να γίνουν εφ’ όλης της ύλης, όπως έγιναν οι Ευρωεκλογές του ’84 που μείωσαν τη διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. από 12,1 μονάδες του ’81 στις 3,5. Επεβλήθη η «πλατφόρμα Κουτσόγιωργα» που την περιέγραψε ο ίδιος σε αποκλειστική συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ» στις 7/4/1985. «Στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές η αντιπαράθεση θα γίνει ανάμεσα στην αλλαγή και στη συντήρηση, ανάμεσα σε δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους. Ολα τα άλλα ζητήματα θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα…
Ο πολιτικός αγώνας δεν θα γίνει για τις ντομάτες και τα πορτοκάλια. Στις εκλογές θα κριθεί αποφασιστικά εάν θα προχωρήσει ή όχι η αλλαγή, αν θα διασφαλιστεί η νέα πορεία που άρχισε το 1981». Τι άρχισε το 1981; Μας το λέει ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 4/7/1981 ανακοινώνοντας το συμβόλαιο με τον λαό: «Η πολιτική και οι επιλογές της συντήρησης και της αντίδρασης θα μπουν στα περιθώριο της Ιστορίας». Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου ξημερώματα της εκλογικής νίκης του 1985, στις 3 Ιουνίου, έλεγε στην ΕΡΤ: «Είναι μια ιστορική μέρα. Η πιο σημαντική πολιτική αναμέτρηση της νεότερης Ιστορίας. Η αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου με τις δυνάμεις της αντίδρασης και του αυταρχισμού. Η ψήφος του λαού θέτει τέρμα σε κηδεμόνες και προστάτες ξένους ή ντόπιους».
Στις εκλογές του 1985 επικράτησε εξαιτίας της «πλατφόρμας Κουτσόγιωργα» το πιο πολωτικό κλίμα μετά το 1946. Οπως έγραψε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, μια «αχαλίνωτη εκστρατεία συκοφαντίας και ταξικού μίσους χρέωσαν στη Ν.Δ. την αποκλειστική εκπροσώπηση της πλουτοκρατίας». Η «Αυριανή», δημοφιλής ναυαρχίδα της αλλαγής, σε κύριο άρθρο της δύο μήνες πριν από τις εκλογές καλεί τον πρωθυπουργό να διενεργήσει «άτιμες εκλογές» και «εάν ο πρωθυπουργός δεν σηκώνει τέτοιες ατιμίες, να αφήσει τον Κουτσόγιωργα που δεν αστειεύεται»! Η λασπολογία κορυφώνεται με την περιβόητη και χυδαία απόπειρα να εμφανιστεί ο πρόεδρος της Ν.Δ. ως δήθεν συνεργάτης των Ες Ες, ενώ οι χαρακτηρισμοί «απόβλητο της πολιτικής ζωής, υπόδειγμα πολιτικής διαφθοράς, υπηρέτης συμφερόντων», καθώς τα «ξερονήσια, τα δίκυκλα, οι καρφίτσες και τα ΜΑΤ» δίνουν και παίρνουν διά στόματος ακόμη και πρωθυπουργού. Παράλληλα, στις 9/3/1985 είχε ανακοινωθεί η περιβόητη «διπλή ρήξη» με την πρόταση Σαρτζετάκη και με την πρόταση Αναθεώρησης του Συντάγματος του 1975.
Ολα τα πυρομαχικά του διχασμού επιστρατεύθηκαν.
Το αποτέλεσμα των εκλογών του ’85 είναι γνωστό. ΠΑΣΟΚ, 45,82% – Ν.Δ., 40,84%. Ας δούμε όμως καταφεύγοντας στο σοβαρό περιοδικό γνώμης «Επίκεντρα» (τεύχος 44), πώς σχολιάστηκαν εκείνες οι εκλογές. «Εκλογές έγιναν σε ένα ασυγχώρητο κλίμα οξύτητας. Ο κυβερνητικός σχηματισμός επέλεξε συνειδητά την πόλωση και την αντιπαράθεση σε ένα επίπεδο το οποίο, ας το πούμε επιεικώς, σίγουρα δεν ταιριάζει σε μια σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή κοινωνία. Είναι αντίθετα ευτύχημα που τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση όσο και η παραδοσιακή Αριστερά απέφυγαν να ακολουθήσουν την κυβερνητική παράταξη στον ολισθηρό δρόμο της λασπολογίας, των προσωπικών ύβρεων της μαυρόασπρης διάκρισης των πάντων, προβάλλοντας ψύχραιμα και ήπια τις δικές τους θέσεις… Τέλος, η παραδοσιακή
Αριστερά θα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει ότι η άκριτα αντιδεξιά της τοποθέτηση και η ανοχή της έναντι της κυβερνήσεως δημιούργησαν τις συνθήκες όχι μόνο για μεγαλύτερη αλαζονεία της εξουσίας αλλά και για αφαίμαξη αριστερών ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ με εκβιαστικά και απλοϊκά συνθήματα τύπου “Αλλαγή ή Δεξιά”… Με την προεκλογική της εκστρατεία η Ν.Δ. κατόρθωσε να πλησιάσει επικίνδυνα το ΠΑΣΟΚ μια περίπου εβδομάδα προ των εκλογών. Αλλά η αιφνίδια διαρροή των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, η εντεινόμενη αφαίμαξη των ψηφοφόρων του Κ.Κ. Εσωτερικού και ο περίπου διαμοιρασμός των αναποφάσιστων, έδωσαν στο ΠΑΣΟΚ το προβάδισμα των 5 μονάδων… Σε όλα αυτά ας προστεθεί και η πίστωση χρόνου που έδιναν πολλοί εκλογείς στο ΠΑΣΟΚ. Η ευφυής αντιπαράθεση των 4 χρόνων ΠΑΣΟΚ με τα 40 χρόνια Δεξιάς τελικά απέδωσε… Η πόλωση ωφέλησε κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που με την οξύτητα που καλλιεργούσε και τα συναισθηματικά φορτισμένα συνθήματα όπως “Ποτέ πια η Δεξιά" κατόρθωσε και πολλούς κεντρώους να συσπειρώσει και πολλές ψήφους να αντλήσει. Στο τελευταίο αυτό σημείο βοήθησε και η τακτική των 2 Κ.Κ., τα οποία επί μακρύ διάστημα είχαν δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για την λεηλασία των ψήφων τους από το ΠΑΣΟΚ».
Η «πλατφόρμα Κουτσόγιωργα», λοιπόν, απέδωσε εκλογικά το 1985, αλλά δεν μπορούσε να αποδώσει προφανώς και κυβερνητικά. Το 1989 η χώρα βρέθηκε βυθισμένη σε μια πρωτοφανή οικονομική και ηθική κατάπτωση.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές θα επιχειρηθεί, επιχειρείται ήδη, από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να διεξαχθούν με όρους, συνθήκες και ατμόσφαιρα 1985. Υπάρχει έτοιμη ακόμη και η αντίστοιχη με το ’85 διχαστική και λαϊκιστική συνταγματική αναθεώρηση. Το αποτέλεσμά τους όμως δεν θα είναι καθόλου το ίδιο. Και ο ελληνικός λαός ξέρει και εμείς οφείλουμε διαρκώς και πειστικά να του υπενθυμίζουμε πού οδήγησαν τη χώρα όλα αυτά. Δεν είναι η Ν.Δ. το κόμμα που μπορεί μόνο να βγάλει τη χώρα και πάλι από την κρίση και να την οδηγήσει σε μια κανονικότητα ευρωπαϊκού επιπέδου, αλλά είναι και το κόμμα, που από τώρα και μέχρι τις εκλογές, μπορεί και πρέπει να «κάψει» κάθε σενάριο διχασμού και λάσπης.
Στην ταινία «Δουνκέρκη» ο μεσήλικας Αγγλος πολίτης, που παίρνει το σκάφος του κινδυνεύοντας για να βοηθήσει στη μεταφορά των εγκλωβισμένων στρατιωτών, απαντά σε έναν φοβισμένο ναυαγό που τον προτρέπει να τα παρατήσει και να επιστρέψει σπίτι του: «Δεν θα υπάρξει σπίτι, εάν επιτρέψουμε να συμβεί αυτή η σφαγή απέναντί μας»!
Με την κυβέρνηση δεν διαφέρουμε απλώς στο ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε πολύ καλύτερα τη δουλειά. Εκφράζουμε όντως δύο κόσμους, μόνο που δεν χρειάζονται διχασμός και λάσπη για να το εξηγήσουμε. Η διακυβέρνησή τους αποκλείει την επαναφορά της χώρας σε μια κανονικότητα στέρεη. Αποτελειώνει τη μεσαία τάξη, την επιχειρηματικότητα, την ιδιοκτησία όπως την ξέρουμε και δημιουργεί μια Ελλάδα αναγκαστικής προς τα κάτω εξίσωσης που ικανοποιεί φθόνους αλλά όχι φιλοδοξίες. Μπορεί να παραμένουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να μας σώσει από το να σερνόμαστε. Η Ν.Δ., υπό τον νέο της πρόεδρο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που δημοσκοπικά έχει προ πολλού αφήσει μακράν πίσω τον ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα αναμετρηθεί με τον επικείμενο διχασμό της λάσπης και μετά κυβερνώντας, με τα προβλήματα της χώρας. Πρέπει να μπορεί να βγάλει πέρα νικηφόρα και τις δύο αναμετρήσεις!
* Ο κ. Κώστας Τασούλας είναι βουλευτής Ιωαννίνων της Ν.Δ.