The Golden Boys

5' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​την τελευταία Ανοικτή Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, καλεσμένος ομιλητής (Keynote Speaker) ήταν ο επενδυτής Prem Watsa. Ξεκίνησε την ομιλία του με ένα ανέκδοτο, το οποίο κατά τη γνώμη μου απευθυνόταν στον Πρωθυπουργό μας, ο οποίος καθόταν στην πρώτη σειρά.

Ηταν «σαν να τα λέει στη νύφη, για να τα ακούσει η πεθερά». Το ανέκδοτο είναι διασκεδαστικό και ταυτόχρονα διδακτικό. Σας το παραθέτω.

Κάποιος θέλει να αγοράσει έναν παπαγάλο και φυσικά επισκέπτεται ένα pet shop για τον σκοπό αυτό. Εκεί βλέπει τρεις παπαγάλους και ζητάει από τον καταστηματάρχη να του προτείνει έναν παπαγάλο. Ο καταστηματάρχης του λέει ότι ο φτηνότερος που διαθέτει κάνει 500 δολάρια. Εκπληκτος ο πελάτης ρωτάει: «Τι κάνει ο παπαγάλος και αξίζει τόσο πολύ;». Ο καταστηματάρχης του λέει ότι «ο παπαγάλος μπορεί και χειρίζεται ηλεκτρονικό υπολογιστή». Ο πελάτης εντυπωσιασμένος αλλά και από περιέργεια ρωτάει αν υπάρχει άλλος παπαγάλος ακριβότερος. «Βεβαίως», του απαντά ο καταστηματάρχης, «αυτός εδώ, κάνει 1.000 δολάρια, αλλά εκτός από τον χειρισμό του υπολογιστή, ξέρει να γράφει και προγράμματα»! Εκπληκτος ο πελάτης ρωτάει και για τον τρίτο παπαγάλο. Ο καταστηματάρχης του απαντά ότι «η τιμή του είναι 2.000 δολάρια». Τότε ο πελάτης γεμάτος απορία ρωτάει: «Μα, επιτέλους τι κάνει αυτός ο παπαγάλος και αξίζει τόσα χρήματα;», Τότε ο καταστηματάρχης του απαντάει: «Να σας πω την αλήθεια, ούτε και εγώ δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνει, αλλά οι άλλοι δύο τον προσφωνούν “Αφεντικό” (“Boss”)»!

Πιστεύω ότι το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Η Ελλάδα και προπαντός η Κυβέρνηση έχει ανάγκη από managers. Και οι managers είναι ακριβοί και πρέπει να αναγνωρίζονται και να αμείβονται ανάλογα. Αλλά εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Εχουμε δαιμονοποιήσει τα λεγόμενα Golden Boys και όταν ακούμε για υψηλές αμοιβές, κυριολεκτικά «βγάζουμε σπυράκια». Πάρτε για παράδειγμα την κυρία Ουρανία Αικατερινάρη, η οποία ανέλαβε μια πολύ υπεύθυνη θέση, τη θέση της Διευθύνουσας Συμβούλου του νέου υπερταμείου. Εχουν λυσσάξει όλοι με τις αμοιβές της. Συζητήσεις και αντεγκλήσεις στη Βουλή. Πηχυαίοι τίτλοι στις εφημερίδες για την αποκάλυψη ότι αμείβεται με 270.000 ευρώ τον χρόνο! «Σιγά τα ωά», όπως μας είπε και ο υπουργός Παιδείας μας για άλλο θέμα. Καλά λένε οι Αγγλοσάξονες: «If you pay peanuts, you get monkeys». Οι θέσεις ευθύνης πρέπει να αμείβονται όχι απλώς καλά, αλλά πολύ καλά για να μπορούν να προσελκύουν τους καλύτερους. Παρεμπιπτόντως, δεν έχω την τιμή να γνωρίζω την κυρία Αικατερινάρη, αλλά αγανακτώ κυριολεκτικά με την υποκρισία μας και τον φθόνο που μας διακατέχει.

Μόνο βλάκες δεν είναι οι Αμερικάνοι που πληρώνουν δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για τους CEO των επιχειρήσεών τους. Πέρα από τις αμοιβές έχουν και τεράστια bonus όταν επιτυγχάνουν τους στόχους τους. Ετσι λειτουργεί η επιχειρηματικότητα. Πολύ υψηλές αμοιβές, αλλά και πολύ υψηλές απαιτήσεις. Ισως το καλύτερο παράδειγμα να είναι ο Travis Kalanick, συνιδρυτής και μεγαλομέτοχος της Uber. Τον Ιούνιο του 2017 υποχρεώθηκε από τους μετόχους της εταιρείας να παραιτηθεί από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Uber, λόγω της δημοσιότητας που πήραν οι εργασιακές συνθήκες στην εταιρεία, αλλά και οι αναφορές για σεξουαλική παρενόχληση μέσα στην εταιρεία. Ετσι λειτουργεί η σωστή Εταιρική Διακυβέρνηση. Ο Kalanick είχε μια πρωτοποριακή ιδέα η οποία του δημιούργησε μια περιουσία 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά αποδείχθηκε πολύ κακός manager, γι’ αυτό και υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.

Ξαναγυρίζουμε στην ελληνική πραγματικότητα. Τα Golden Boys δαιμονοποιήθηκαν γιατί ταυτίστηκαν με τα τραπεζικά στελέχη που ήταν πολύ εύκολος στόχος για τα πρωινάδικα και τους λαϊκούς παρουσιαστές, που ενώ οι ίδιοι, την εποχή της αστακομακαρονάδας, είχαν περίπου τις ίδιες αμοιβές με τα Golden Boys, καθημερινά τους ρίχνανε και ένα ανάθεμα. Γνωρίζω παρουσιαστή που αμειβόταν με 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, πολύ περισσότερα από τις αμοιβές πολλών Golden Boys, που δεν έχανε ευκαιρία να τους «τα χώσει». Βλέπετε, πάντοτε ισχύει το «Ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει, την μεν έμπροσθεν, την δε όπισθεν». Στο μπροστινό σακούλι έχουμε τα ελαττώματα των άλλων για να τα βλέπουμε, αλλά τα δικά μας βρίσκονται στο πίσω σακούλι για να τα ξεχνάμε.

Είναι τέτοια η αλλοτρίωση που έχουμε πάθει, ώστε ενώ μας ενοχλούν οι αμοιβές των Golden Boys, εντούτοις δεν μας ενοχλούν καθόλου οι αμοιβές των τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών, διασκεδαστών, οι οποίες πολλές φορές είναι πολύ μεγαλύτερες. Επιτυχημένη παρουσιάστρια δημοφιλούς μεσημεριανού τηλεοπτικού προγράμματος αμείβεται με πολλαπλάσιες αμοιβές από την κυρία Αικατερινάρη, αλλά κάνεις δεν διαμαρτύρεται. Η μεν παρουσιάστρια μπορεί να κάνει (και έχει κάνει) όσα λάθη θέλει σε μια εκπομπή χωρίς συνέπειες, ενώ η κυρία Αικατερινάρη δεν επιτρέπεται να κάνει οποιοδήποτε λάθος στις επιλογές της, γιατί το λάθος της μπορεί να μας στοιχίσει πολλά εκατομμύρια ευρώ. Διάβασα ότι η είσπραξη στην πρόσφατη συναυλία του Ρέμου και του Ramazzoti, στο Nammos της Μυκόνου, ήταν 1,6 εκατομμύρια ευρώ. Είμαι βέβαιος ότι οι καλλιτέχνες θα είχαν την αμοιβή που τους αναλογεί, αλλά κανένας δεν διαμαρτύρεται για αυτά τα Golden Boys και τις αμοιβές τους.

Δεν έχω καμία αντίρρηση να αμείβονται καλά οι τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, παρουσιαστές και εν γένει διασκεδαστές, όπως γίνεται στο εξωτερικό, αρκεί να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τις αμοιβές των managers. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η υποκρισία, ο φθόνος και η αντίφαση. Για τους διασκεδαστές έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία μια ιδιότυπη ασυλία. Ολα τους τα συγχωρούμε. Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια όταν ακούστηκαν μερικά ονόματα διασκεδαστών που είχαν αποκρύψει εισοδήματα από την εφορία, ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που με γραπτό λόγο τους υπερασπίστηκαν με το ελαφρυντικό ότι «στις μαύρες μέρες που περνάμε, αυτοί μας ελαφρύνουν τον πόνο με τη διασκέδαση που μας προσφέρουν». Κανένας όμως δεν βρέθηκε να πει μια καλή κουβέντα για τους καλούς managers που μεγαλώνουν τις επιχειρήσεις που διευθύνουν, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και αυξάνοντας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.

Αλλά το μεγάλο έγκλημα σχετικά με τις διοικήσεις, συντελείται στους φορείς όπου η εκάστοτε Κυβέρνηση διορίζει τις διοικήσεις. Συνήθως τις θέσεις ευθύνης αναλαμβάνουν αποτυχημένοι πολιτικοί και κολλητάρια των υπουργών. Χαρακτηριστική περίπτωση ο πρόσφατος διορισμός του πατέρα υπουργού στη θέση του Προέδρου του ΟΑΣΘ! Καλούνται να διοικήσουν έναν πολύπλοκο οργανισμό άνθρωποι που δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο στη ζωή τους. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο είναι διακομματικό και διαχρονικό. Σπάνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα, βρέθηκαν κατάλληλοι άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης. Η πλέον επιτυχημένη περίπτωση αφορά τον καλό φίλο Παναγή Βουρλούμη, ο οποίος μεταμόρφωσε τον ΟΤΕ σε μια πρότυπη επιχείρηση, έχοντας όλο τον πολιτικό κόσμο (περιλαμβανομένου και του κόμματος που τον διόρισε) και τα συνδικάτα εναντίον του. Η πλήρης επιβεβαίωση του ανέκδοτου του Prem Watsa. Ισως αν ήξερε την περίπτωση του ΟΤΕ, ο Watsa θα τροποποιούσε το ανέκδοτό του λέγοντας για τον τρίτο παπαγάλο ότι: «Να σας πω την αλήθεια, ούτε και εγώ δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνει, αλλά οι άλλοι δύο τον προσφωνούν “Κύριε Βουρλούμη”»! Μπορεί να λένε ότι «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», αλλά είναι βέβαιο ότι ένας καλός manager φέρνει την πολυπόθητη ανάπτυξη, τουλάχιστον στην επιχείρηση που διοικεί!

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή