Αραιά χειροκροτήματα και ηχηρά μουρμουρητά συνόδευσαν την παρθενική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αναδεικνύοντας ως υπ’ αριθμόν ένα «μάστιγα» του σύγχρονου κόσμου «μια μικρή ομάδα κρατών-ταραξιών», ο Αμερικανός πρόεδρος υπερασπίστηκε την πολιτική του φιλοσοφία, που συνοψίζεται στο σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», μοιράζοντας ανοικτές απειλές και έμμεσες προειδοποιήσεις σε εχθρούς και ανταγωνιστές της χώρας του.
Οι κεραυνοί του Ντόναλντ Τραμπ απευθύνονταν προνομιακά στη Βόρεια Κορέα. Χαρακτηρίζοντας ειρωνικά τον ηγέτη της Κιμ Γιονγκ Ουν «πυραυλάνθρωπο σε αποστολή αυτοκτονίας», δήλωσε ότι, αν η διεθνής κοινότητα αποτύχει να σταματήσει το πυρηνικό και πυραυλικό του πρόγραμμα, η Ουάσιγκτον «δεν θα έχει άλλη επιλογή από την ολοκληρωτική καταστροφή της Βόρειας Κορέας».
Ακρως επιθετικές ήταν οι αποστροφές του και για το Ιράν. Ο Αμερικανός πρόεδρος χαρακτήρισε «δολοφονικό» το καθεστώς της Τεχεράνης και «ντροπή για την Αμερική» τη συμφωνία που υπεγράφη επί του προκατόχου του Μπαράκ Ομπάμα για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν – αν και δεν δήλωσε ρητά ότι η κυβέρνησή του θα αποσυρθεί από τη συμφωνία. Γραμμένη από τον σκληροπυρηνικό σύμβουλό του Στίβεν Μίλερ, η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ σκιαγράφησε μια στρατηγική στον αντίποδα των οπαδών της παγκοσμιοποίησης, δίνοντας επανειλημμένως έμφαση στη συνύπαρξη «ισχυρών, εθνικά κυρίαρχων κρατών».
Υπερασπίστηκε το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», λέγοντας ότι είναι καθήκον κάθε υπεύθυνου ηγέτη να θέτει υπεράνω όλων τα συμφέροντα της χώρας του. Αν και τάχθηκε υπέρ της διεθνούς συνεργασίας –με πληθωρικές αναφορές στο σχέδιο Μάρσαλ και την προεδρία Τρούμαν– επανέλαβε ότι δεν θα επιτρέψει στο εξής «να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από άλλους» η χώρα του και να καταβάλλει δυσανάλογο οικονομικό και στρατιωτικό τίμημα προς όφελος των συμμάχων της.
Ελάχιστες και έμμεσες ήταν οι επικριτικές αναφορές του στην Κίνα και τη Ρωσία: την πρώτη φορά τούς καταλόγισε παραβιάσεις εθνικής κυριαρχίας «στην ανατολική Ουκρανία και στη Νότια Σινική Θάλασσα», ενώ τη δεύτερη τις καυτηρίασε για τις οικονομικές τους σχέσεις με τη Βόρεια Κορέα, αν και αναγνώρισε την εποικοδομητική τους στάση στην επιβολή κυρώσεων από τον ΟΗΕ.
Αναφορικά με τη Βενεζουέλα, χαρακτήρισε την κυβέρνηση Μαδούρο «διεφθαρμένη δικτατορία» και προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ «δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια». Αίσθηση προκάλεσε η έλλειψη της παραμικρής αναφοράς στην Ε.Ε. και στην κλιματική αλλαγή, ενώ δεν εξέπληξαν οι αναφορές στα δεινά της «ανεξέλεγκτης μετανάστευσης».