Η αξιολόγηση της ΔΑΚΕ

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τι στην ευχή! Κοτζάμ πανεπιστήμιο τέλειωσαν οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και δεν έμαθαν ότι η «Πολιτεία αυτοαξιολογείται» –όπως οι ίδιοι γράφουν– κάθε τέσσερα χρόνια; Τότε οι πολίτες πάνε στις κάλπες και αξιολογούν τα προγράμματα των κομμάτων –ακόμη και την εκπαιδευτική πολιτική τους– και προκρίνουν εκείνα που θεωρούν καλύτερα. Μπορεί να το κάνουν πρόχειρα, να επιλέγουν λάθος, αλλά η αξιολόγηση και των εκπαιδευτικών πολιτικών πραγματοποιείται, με τον μόνο τρόπο που μπορεί να γίνει. Κι έτσι γίνεται η «αυτοαξιολόγηση της Πολιτείας».

Είναι –με ένα συριζαϊκό τρόπο– ασυνάρτητη η ανακοίνωση που εξέδωσαν προχθές (20.92017) οι «γαλάζιοι» συνδικαλιστές για να ψέξουν τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή στη Θεσσαλονίκη δεν αναφέρθηκε «στην παντελή έλλειψη και επιτακτική ανάγκη πραγματοποίησης μόνιμων διορισμών». Ο βαθύς κρατισμός της Ν.Δ. θεωρεί ότι «είναι επικίνδυνη, στο όνομα της αυτονομίας και δημιουργικότητας των σχολείων, εξαγγελία για “μεγαλύτερη ελευθερία στην οργάνωση, τη διαχείριση πόρων, την επιλογή διδακτικού προσωπικού”…». Προτιμούν να είναι όμηροι του κεντρικού κράτους, του κάθε κ. Γαβρόγλου, που θα προκύψει και θα διευθετεί τα πάντα στο σχολείο τους.

Σύνδρομο της Στοκχόλμης λέγεται αυτό στην ψυχιατρική, διανθισμένο με συνδικαλιστικές μπαγαποντιές. «Περιμένουμε από τον κύριο Μητσοτάκη σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση για το αν επιλέγει να βαδίσει στον δρόμο που χάραξε η κ. Διαμαντοπούλου. Ο κ. Σημίτης πριν από τρεις μήνες δήλωσε: «Χρειάζεται αυτονομία των εκπαιδευτικών μονάδων και σύνδεσή τους με την τοπική κοινωνία». Πρόκειται για τον ίδιο πυρήνα σκέψης. Το θολό, δίχως σαφές και ελεγχόμενο πλαίσιο αναφοράς, αλλά εύηχο εφεύρημα της αυτονομίας οδηγεί στην κατηγοριοποίηση και μοιραία στο κλείσιμο σχολείων. Αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι δεν πρόκειται για κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική (γιατί δεν είναι) αλλά ακραία αντιλαϊκή πολιτική κάποιων, λίγων, αποτυχημένων κυβερνήσεων που με τον τρόπο αυτό διέλυσαν τη δημόσια εκπαίδευση…».

Φυσικά δεν είναι «κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική», διότι το μοντέλο που πρότεινε ο κ. Μητσοτάκης είναι αυτονόητο κεκτημένο στην Εσπερία. Παντού –και ειδικά στη Φινλανδία, που έχει το καλύτερο σύστημα εκπαίδευσης παγκοσμίως– οι εκπαιδευτικές μονάδες είναι αυτονομημένες, σε αντίθεση με το σοβιετικό μοντέλο που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι ο δάσκαλος στο Σουφλί ελέγχεται και «αξιολογείται» από ένα υπουργό που βρίσκεται 850 χλμ. μακριά. Οι τοπικές κοινωνίες, οι γονείς που καίγονται για τα παιδιά τους, κάνουν αυτή τη δουλειά. Αλλά οι συριζαίοι όλων των κομμάτων δηλώνουν, όπως οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ, ότι «βαδίζουμε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή