Στη δύσκολη δοκιμασία της πραγματικότητας τέθηκε από χθες η εξαιρετικά φιλόδοξη ομιλία που εκφώνησε ο Εμανουέλ Μακρόν το απόγευμα της Τρίτης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η πρώτη αντίδραση του Βερολίνου ήταν επιφυλακτικά ενθαρρυντική, με τον εκπρόσωπο της καγκελαρίας Στέφεν Ζάιμπερτ να δηλώνει ότι η Γερμανία θα εξετάσει «με ανοικτό πνεύμα» τις προτάσεις του Γάλλου προέδρου, προσθέτοντας ότι είναι πολύ νωρίς να εισέλθει κανείς στις λεπτομέρειες.
Πολύ ψυχρότερη ήταν η αντίδραση του Εκαρντ Ρέμπεργκ, εκπροσώπου του κόμματος της Αγκελα Μέρκελ (CDU), στην επιτροπή Προϋπολογισμού της Βουλής. «Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η έλλειψη κονδυλίων», δήλωσε ο Ρέμπεργκ, αναφορικά με τις προτάσεις Μακρόν για προϋπολογισμό της Ευρωζώνης με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης. Κατά τον Ρέμπεργκ, το κυριότερο πρόβλημα της Ε.Ε. είναι η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων σε αρκετές χώρες-μέλη. «Οι φορολογούμενοι των άλλων κρατών δεν είναι δυνατόν να απαλλάξουν τις εν λόγω χώρες από αυτό το καθήκον», προσέθεσε σχετικά.
Αντίθετο με τη θέσπιση κοινού προϋπολογισμού της Ευρωζώνης είναι και το κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP), πιθανός κυβερνητικός εταίρος στη νέα κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ, το οποίο μάλιστα διεκδικεί και το υπουργείο Οικονομικών. Οι Φιλελεύθεροι θεωρούν ότι ο προϋπολογισμός, ο υπουργός Οικονομικών και το Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης, που προτείνει ο Μακρόν, θα μετατρέψουν την Ε.Ε. σε μηχανισμό μεταφοράς πόρων από τις πιο ανταγωνιστικές στις πιο αδύναμες οικονομίες, κάτι που θεωρούν «κόκκινη γραμμή».
Πέραν των προτάσεών του για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και τη δημοκρατία στην Ε.Ε. –προτάσεις που είχε ήδη αναπτύξει στην Αθήνα, στις 7 Σεπτεμβρίου– ο Εμανουέλ Μακρόν παρουσίασε στη Σορβόννη ευρύ φάσμα συγκεκριμένων προτάσεων. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η δημιουργία ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας επέμβασης και κοινής υπηρεσίας ασύλου, η θέσπιση Ευρωπαίου εισαγγελέα για θέματα τρομοκρατίας, ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και διπλωμάτων.
Παράλληλα, ο Γάλλος πρόεδρος τάχθηκε υπέρ της σταδιακής εναρμόνισης των φορολογικών και κοινωνικών πολιτικών, της καθιέρωσης ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού και της επιβολής φορολογίας σε όλες τις χρηματιστηριακές συναλλαγές, αν και αναγνώρισε ότι πολλές από τις προτάσεις του θα χρειαστούν τουλάχιστον μία δεκαετία για να υλοποιηθούν.