Δεκαπέντε σημαντικούς παράγοντες που μπορεί να καταστήσουν την Ελλάδα ελκυστικό προορισμό για ξένες επενδύσεις αναδεικνύει μελέτη της Eurobank την οποία πραγματοποίησαν ο πρόεδρος της Eurobank και της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών Νικόλαος Καραμούζης, ο Chief Economist του ομίλου Πλάτων Μονοκρούσος και ο αναπληρωτής Chief Economist Τάσος Αναστασάτος.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η κινητοποίηση σημαντικών εγχώριων και ξένων επενδύσεων αποτελεί προϋπόθεση για την επίτευξη βιώσιμης και ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, ενώ εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν επενδύσεις τουλάχιστον 80 δισ. ευρώ μόνο για να επιστρέψουμε στο σημείο όπου βρίσκονταν η χώρα το 2010. Η μελέτη επισημαίνει 15 παράγοντες που καθιστούν την Ελλάδα ελκυστικό επενδυτικό προορισμό:
1. Η γεωγραφική και γεωστρατηγική θέση.
2. Το γεγονός ότι είναι σταθερή, ειρηνική και δημοκρατική χώρα.
3. Η αυξανόμενη πολιτική και κοινωνική συναίνεση υπέρ των μεταρρυθμίσεων.
4. Η νομισματική σταθερότητα λόγω της συμμετοχής στο ευρώ.
5. Η μακροοικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα.
6. Το ανταγωνιστικό κόστος εργασίας.
7. Η μεγάλη πτώση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων.
8. Το μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
9. Η επιστροφή σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
10. Η βελτίωση των συνθηκών στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
11. Οι μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
12. Το εξειδικευμένο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό.
13. Η προσπάθεια αναδιάρθρωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
14. Η ελκυστικότητα εταιρικών συγχωνεύσεων και εξαγoρών.
15. Δραστηριότητες με αναπτυξιακή και επενδυτική δυναμική που αναδεικνύονται στη μετά κρίση εποχή.
Τα εμπόδια
Από την άλλη, η μελέτη επισημαίνει σειρά εμποδίων και ακαμψιών που υπονομεύουν το επενδυτικό κλίμα και καθυστερούν τη μετάβαση σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο.
Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει τη χαμηλή αξιοπιστία και εμπιστοσύνη προς τη χώρα, το κλίμα σκεπτικισμού για τις ιδιωτικές επενδύσεις, τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, το ασταθές φορολογικό πλαίσιο, τα capital controls, το μη φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον, τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματική διοίκηση, το ζήτημα της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους και των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, τη δυσμενή δημογραφική δυναμική, τα εμπόδια στις ξένες επενδύσεις και τα προβλήματα στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.
Βασικό συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι η επιστροφή σε υψηλούς και βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης και η αποκατάσταση της κανονικότητας στην οικονομία αποτελούν την ασφαλέστερη διέξοδο για την αντιμετώπιση της οικονομικής στασιμότητας και κυρίως των σημαντικών προβλημάτων που μας κληροδότησε η κρίση – ανεργία, φτώχεια, υπερχρέωση Δημοσίου και σημαντικό ύψος μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Παράλληλα, θα προσφέρει ελπίδα για επιστροφή του ανθρώπινου δυναμικού που ξενιτεύτηκε (περίπου 500.000), θα βελτίωνε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά και τη δυνατότητα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής. «Στις τρέχουσες συνθήκες της ελληνικής οικονομίας, επιταχυντής της αναπτυξιακής δυναμικής μπορεί να είναι μόνο μια μεγάλη ώθηση των επενδύσεων και των εξαγωγών».