Ο πρόσφατος θάνατος του αρχιτέκτονα Αλμπερτ Σπέερ τζούνιορ (1934-2017) προκαλεί αναπόφευκτους συνειρμούς. Οσο και αν σε όλη του την ενήλικη ζωή κρατούσε αποστάσεις από τον πατέρα του, δεν κατόρθωσε ποτέ να απαλλαγεί από την ιδιότητα του «γιου» του εκλεκτού αρχιτέκτονα του Χίτλερ.
Ο Αλμπερτ Σπέερ (1905-1981), ο πρεσβύτερος, καταδικασμένος στη δίκη της Νυρεμβέργης, είχε αναλάβει να εκτελέσει την εντολή του Χίτλερ για τον σχεδιασμό και κατασκευή του νέου Βερολίνου ως πρωτεύουσας του Γ΄ Ράιχ. Ο δικός του πατέρας, Αλμπερτ Φρίντριχ Σπέερ (1863-1947) ήταν επίσης αρχιτέκτων και είχε σχεδιάσει σπίτια αρ νουβό την εποχή της γερμανικής αυτοκρατορίας. Αυτή η σειρά των αρχιτεκτόνων Σπέερ διατρέχει μια μεγάλη και σημαντική περίοδο της Γερμανίας σε μία αλληλοδιαδοχή που καταλήγει στον πρόσφατο θάνατο του νεότερου Σπέερ, στα 83 του χρόνια. Ο νεότερος Σπέερ είχε σημαντικό έργο και είχε ιδρύσει το γραφείο του στη Φρανκφούρτη. Είχε ασχοληθεί με μεγάλες διοργανώσεις (Εxpo Ανόβερου 2000, Ολυμπιακοί Πεκίνου 2008) και συμμετείχε στην υποψηφιότητα του Μονάχου για τους Ολυμπιακούς του 2018. Αλλά κάθε, σχεδόν, αναφορά στο έργο του, συνοδεύεται από την υπενθύμιση της σκιάς του πατέρα του.
Ο Αλμπερτ Σπέερ τζούνιορ γεννήθηκε στα πρώτα χρόνια ανόδου του Χίτλερ και ο πατέρας του γεννήθηκε επί Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄. Ο παππούς του γεννήθηκε λίγο μετά την ενοποίηση της Γερμανίας και πέθανε λίγο μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με τις γερμανικές πόλεις βομβαρδισμένες. Δύσκολο για έναν Σπέερ να απαλλαγεί από την οικογενειακή παράδοση και τη σκιά του ονόματος. Αυτό τον καταδίωκε ώς το τέλος όπως φαίνεται από τις συνεντεύξεις του. Να θέλεις να είσαι ο εαυτός σου είναι ίσως το πιο δύσκολο έργο.