Break point

3' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η μάχη των φύλων στο φιλέ

Υπολογίζεται ότι 90 εκατ. άνθρωποι παρακολούθησαν από τις τηλεοράσεις τους τον Σεπτέμβριο του 1973 τον αγώνα επίδειξης στο Χιούστον ανάμεσα στην Μπίλι Τζιν Κινγκ και τον Μπόμπι Ριγκς, που εξελίχθηκε σε μία από τις πιο πολυσυζητημένες αναμετρήσεις στην ιστορία του τένις. Δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ένας άντρας αντιμετώπιζε σε έναν τέτοιου τύπου αγώνα μια γυναίκα, αλλά ποτέ άλλοτε ο θεσμός που άτυπα ονομάζεται «μάχη των φύλων» δεν είχε προσελκύσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Οι τόνοι, πριν από το ματς, είχαν ανέβει στα ύψη. Και ανέβηκαν ακόμα περισσότερο όταν η Κινγκ κέρδισε με 3-0 σετ. Παρά το γεγονός ότι η ίδια βρισκόταν στην καλύτερη στιγμή της καριέρας της, στα 29 της χρόνια και νούμερο ένα στον κόσμο, ενώ ο Ριγκς είχε κλείσει τα 55 του, και παρά τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, όπως για παράδειγμα ότι ο Ριγκς έχασε επίτηδες επειδή είχε ποντάρει στην ήττα του, ο αγώνας καταχωρίστηκε ως ένας περήφανος θρίαμβος και ένας σταθμός για το γυναικείο τένις. 

Αρκετά χρόνια αργότερα η ιστορία μεταφέρθηκε κάπως ανέμπνευστα σε μορφή τηλεταινίας («When Billie Beat Bobby», 2001), με τη Χόλι Χάντερ και τον Ρον Σίλβερ και αυτές τις μέρες μεταφέρεται στο σινεμά, με το πολυδιαφημισμένο «Battle of the Sexes» να έρχεται στις ελληνικές αίθουσες στις 12 Οκτωβρίου με την Έμα Στόουν και τον Στιβ Καρέλ (φωτογραφία). Μάλιστα, από συμβολικής άποψης, έχει ενδιαφέρον ότι τη συγκεκριμένη ταινία σκηνοθετούν από κοινού ένας άντρας και μια γυναίκα, ζευγάρι στη ζωή, οι γνωστοί από το «Little Miss Sunshine» Τζόναθαν Ντέιτον και Βάλερι Φάρις. 

Break point-1

Επιτέλους ωραία ταινία;

Το «Battle of the Sexes», πάντως, δεν είναι η μοναδική ταινία για το τένις που θα δούμε φέτος. Με ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες περιμένουμε (άγνωστο πότε θα έρθει στην Ελλάδα) το σουηδικής παραγωγής αλλά αγγλόφωνο «Borg vs McEnroe» (φωτογραφία), που, όπως μαρτυρεί ο τίτλος, καταγράφει την ιστορική κόντρα των δύο μεγάλων αθλητών και τη σύγκρουσή τους στον περίφημο τελικό του Wimbledon το 1980. 

Η σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία των δύο ταινιών έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ενθουσιασμού, ότι έφτασε επιτέλους η στιγμή που θα δούμε μια ωραία ταινία με θέμα το τένις καθώς από τις μερικές δεκάδες αμιγώς τενίστικες ταινίες, μπορούμε να πούμε ότι καμία δεν ήταν καλύτερη από μέτρια. Αυτό πάντως, με λιγοστές εξαιρέσεις, ισχύει γενικώς για τις αθλητικές ταινίες, που συνήθως απογοητεύουν, έως ένα σημείο επειδή είναι σχεδόν αδύνατον να κινηματογραφηθεί χωρίς να φαίνεται γελοίο το κέντρο του ενδιαφέροντος αυτών των ταινιών, το στιγμιότυπο δηλαδή του εκάστοτε σπορ. 

Το τένις βέβαια εμφανίζεται ως συμπληρωματικό συστατικό σε εκατοντάδες άλλες ταινίες και τότε συνήθως λειτουργεί ευεργετικά – ως στυλιστική αιχμή στην «Οικογένεια Τενενμπάουμ», ως σουρεαλιστικό πείραμα στο «Blow-up» του Αντονιόνι, όπου κάποιοι παίζουν χωρίς μπαλάκι, ως ένα σύμβολο του εβραϊκού δράματος στον «Κήπο των Φίντζι-Κοντίνι» (φωτογρ.) του Βιτόριο ντε Σίκα. Η Άνι Χολ γνώρισε τον Άλβι Σίνγκερ σε έναν αγώνα τένις («Νευρικός εραστής»), ενώ ο Γούντι Άλεν έδωσε τενίστικο όνομα και στο πιο σύγχρονο αριστούργημά του, το «Match Point», υποστηρίζοντας έτσι το φιλοσοφικό παιχνίδι της ταινίας. 

Break point-2

Ως θρησκευτική εμπειρία

Ο Χάμπερτ Χάμπερτ παρακολουθεί τη Λολίτα να παίζει τένις και αφήνεται στην «αθωότητα του στυλ της, της ψυχής της, της ουσιώδους χάρης της» – ο Ναμπόκοφ μάλιστα βρέθηκε στα νιάτα του και ο ίδιος να παραδίδει μαθήματα τένις. Βέβαια, από τους ανθρώπους της λογοτεχνίας που ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη σχέση με το άθλημα, ξεχωρίζει το όνομα του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας. Κατ’ αρχάς ο κύριος όγκος της πλοκής του μεγάλου του έργου (και αμετάφραστου) «Infinite Jest» τοποθετείται σε μια ακαδημία τένις. Κυρίως όμως, συνδυάζοντας την αγάπη του για το άθλημα και την εντυπωσιακή του πρόζα, ο Γουάλας έχει υπογράψει πιθανόν το καλύτερο κείμενο που έχει γραφτεί ποτέ σχετικά με το τένις. Το «Roger Federer as Religious Experience» είναι ένα κομμάτι περίπου 6.000 λέξεων, στο οποίο ο συγγραφέας εξυμνεί το παιχνίδι του Ελβετού τενίστα όταν αυτός βρισκόταν ακόμη στο ξεκίνημά του, και συγχρόνως συνθέτει ένα ποιητικό μανιφέστο για τη μαγεία του αθλήματος. Το κείμενο θα το βρείτε στα αγγλικά στη σελίδα των New York Times, αλλά και στην έκδοση «String Theory», μαζί με μερικά ακόμα δικά του τενίστικα δοκίμια. ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή