07.50
Για κάποιο λόγο τα πάντα συνδέονται με αυτό που με απασχολεί περισσότερο την εκάστοτε χρονική περίοδο. Και γι’ αυτό δεν είναι ποτέ ίδιο το ξύπνημα. Τα ξυπνήματά μου τώρα λέγονται ΜΟΛΛΥ-ΣΟΥΗΝΗ-από-18-Οκτωβρίου ξυπνήματα. Τώρα περισσότερο μοιάζουν σαν απόδραση από έναν σκοτεινό κόσμο, έναν κόσμο νεφελώδη, αλλά και γεμάτο εκπλήξεις σε έναν κόσμο χρωμάτων και νοημάτων και αντικειμένων, αλλά και οργάνωσης, τάξης, αναμενόμενο κόσμο μάλλον. Μπάνιο, μέιλ, πρωινό, άνοιγμα του σπιτιού, φως. Λόγια μπορώ να μάθω μόνο το πρωί. Μόνο τότε έχει χώρο το μυαλό, και καθαρότητα, για να αντέξει και να χωρέσει όλο αυτό το αποτύπωμα μιας άλλης ζωής, τα λόγια. Σίγουρα τον μονόλογο με τις κατσίκες, έχει ατελείωτες στροφές στο μυαλό αυτός ο μονόλογος, πρέπει να τον μάθω για να προλάβω να τον ξεχάσω και να ξεχαστώ. Κοίτα δω: «Η πιο απίστευτη ανακάλυψη που έκανα όταν ασχολούμουν με το τυρί –τέλος πάντων, ίσως όχι απίστευτη, ενδιαφέρουσα, πολύ ενδιαφέρουσα σίγουρα, η πιο ενδιαφέρουσα ανακάλυψή μου– μιλάμε για καιρό πριν γνωρίσω τη Μόλλυ, για τριάμισι χρόνια είχα μια μικρή φάρμα με κατσίκες στο Ινις Μπιγκ, σε ένα νησί δυτικά της Ιρλανδίας –όχι, δεν ήταν μικρές κατσίκες και γι’ αυτό η φάρμα– κανονικές ήταν οι κατσίκες, τι λέω; Καθόλου κανονικές δεν ήταν αυτές οι κατσίκες, ήταν μοναδικές…» Και μέσα σε όλα, η τιμή του bitcoin.
09.50
Ξεκινούν οι ακροάσεις των εισαγωγικών εξετάσεων στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Ακόμη μια μέρα. 25 υποψήφιοι. Μέσα στα όνειρα, τις ελπίδες – πολλές φορές ελπίδες άλλων, φορεμένες και ψευδείς, τόσο που σκέφτεσαι την κατάρρευση όταν αυτός ο άνθρωπος βρει τον εαυτό του. Δέκα ώρες. «Ψεύτρα» του Κοκτώ, πόση επιτυχία! Και ξαφνικά ένα έργο που έχεις παίξει – κοίτα να δεις! Και φρεσκάδα. Και ιδέες και να ξανά μπροστά σου ο λόγος που έγινες ηθοποιός. Χαρά. Και παιχνίδι.
16.15
Γρήγορο φαγητό και προετοιμασία για πρόβα. Ζέσταμα, κούρδισμα κιθάρας και τραγούδι. «Oft in the stilly night». Μόλλυ. Σουήνη. «…Οταν το μυαλό έρχεται αντιμέτωπο με μια κατάσταση ανυπέρβλητης έντασης –μια στιγμή απόλυτου τρόμου ή έκστασης ή τραγωδίας– για να προστατευτεί από την υπερφόρτωση, να μην καεί ας πούμε, κάνει ένα κλικ, σβήνει και κάνει φόκους σε μια σχεδόν ασήμαντη λεπτομέρεια που κάπως συνδέεται με αυτό που συμβαίνει». Το κέντρο της σκέψης και της ημέρας μου. Τυφλή όραση, πραγματική πάθηση. Πόσο κοντά αισθάνομαι στην Ιρλανδία. Ζέστη. Το ατελείωτο καλοκαίρι. Θάλασσα. Εκτός χρόνου αίσθηση. «Παλιά σκεφτόμουν –και το ξέρω ότι ακούγεται χαζούλικο– αλλά αλήθεια πίστευα ότι εγώ νιώθω περισσότερα, το ευχαριστιέμαι περισσότερο το κολύμπι, από αυτούς που βλέπουν. Απλώς προσφέρεις τον εαυτό σου στην εμπειρία – ανοίγει κάθε πόρος στο κορμί που ποθεί μόνο αίσθηση, μόνη της την αίσθηση, την αίσθηση που δεν βελτιώνεται με την όραση, μια εμπειρία που υπάρχει μόνο μέσω της αφής, του αγγίγματος, της γρήγορης και ρυθμικής κίνησης μέσα σε αυτόν τον αποκαλυπτικό κόσμο. Την αίσθηση της απόλυτης ασφάλειας, της απόλυτης ελευθερίας, της απόλυτης αρμονίας μέσα του». Μπες στη θέση του άλλου, στην αίσθησή του. Οραση. Θεέ μου.
Βράδυ πια, μετά τις 10.
Εφαγα σήμερα; Τι; Ούτε θυμάμαι. Κάπου ανάμεσα κάτι έφαγα. Οπωσδήποτε λίγο άσκηση για να μην πιαστεί από την κούραση το σώμα. Εστω και αργά. Λίγη μουσική. Τι κομματάρα το «My sweet Lord» του George Harrison, αλλά στην εκτέλεση του Yim Yames. Hallelujah! Really wanna see you… Και για να γειωθεί το μυαλό μου –μπορεί να σας γειώσω κι εσάς εντελώς–ασχολούμαι με την κρυπτογραφία και όλον αυτόν τον καινούργιο αποκεντρωμένο κόσμο που προσφέρει. Βασική ιδέα: οτιδήποτε απαιτεί μια κεντρική εξουσία για να υπάρξει και να εκτελέσει, από μια οικονομική συναλλαγή μέχρι συμβολαιογραφική πράξη, συμβόλαιο ακόμη και μέιλ ή παροχή ίντερνετ, μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρχει αρχηγός ή κεντρική αρχή. Κατευθείαν μεταξύ μας. Τρελό; Και φοβιστικό μαζί. Εμένα με γεμίζει αισιοδοξία. «Τρελός… Ο Μπίλι –ένας παλιός φίλος– λέει ότι είμαι στοιχειωμένος, μα την Παναγία, που πάντα ψάχνω για… ό,τι να ’ναι…»
12.30
Τέλος πάντων, τέλος πάντων… Καληνύχτα.
Ο Αργύρης Ξάφης θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Μόλλυ Σουήνη» (σε δική του μετάφραση), που κάνει πρεμιέρα στις 18 Οκτωβρίου και θα παίζεται έως τις 14 Ιανουαρίου 2018, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ιούς Βουλγαράκη, με τους Δέσποινα Κούρτη και Δημήτρη Γεωργιάδη.