Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Αγάλματα

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Αγάλματα

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ταξίδι ήταν άτυπο. Στην Αθήνα μύριζε η επερχόμενη πολιτική αλλαγή. Ο Ελληνας είχε πάει στο Βερολίνο για να τον χαιρετίσει. Είχαν περάσει μαζί πολλές δύσκολες ώρες διαπραγμάτευσης – ώρες στις οποίες παίχτηκε το σενάριο «πάρτε λεφτά για τα οδοιπορικά και τα φάρμακά σας, και απαλλάξτε την Ευρωζώνη από τη δαπανηρή σας παρουσία». Ετρεφαν, όμως, σεβασμό ο ένας για τον άλλον.

«Σας ευχαριστώ», είπε ο Ελληνας, «για την, αν μη τι άλλο, ειλικρινή συνεργασία». «Να μην ευχαριστείς εμένα. Να ευχαριστείς την τύχη σου που ήμασταν αναγκασμένοι να συνεργαστούμε στα αγγλικά». Αν μπορούσαν να συνεννοηθούν στα γερμανικά, εξήγησε στον Ελληνα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η συνεργασία σίγουρα δεν θα ήταν τόσο ειλικρινής. Στη μητρική του γλώσσα θα τον είχε «χειριστεί» πιο επιδέξια.

Ο αποδέκτης του σαρκασμού ήταν σε θέση να εκτιμήσει το πικρό, αλλόκοτο χιούμορ του Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έδινε πολλές φορές την εντύπωση στους συνομιλητές του ότι όχι μόνο είχε συμφιλιωθεί με τα στερεότυπα που συνέθεταν το σκοτεινό του μύθο, αλλά τα χρησιμοποιούσε κιόλας για να εκμαιεύσει πολιτικά αποτελέσματα.

Ως ο μακροβιότερος πολιτικός στη μακροβιότερη κυβέρνηση δυτικής χώρας, ο Σόιμπλε επιστράτευε την εμπεδωμένη του φήμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας. Μπορούσε έτσι να πείθει τη συντηρητική πτέρυγα του κόμματός του για δυσκολοχώνευτους συμβιβασμούς, ακριβώς επειδή κανείς δεν αμφισβητούσε τη δημοσιονομική του σωφροσύνη, ούτε, βεβαίως, την αυστηρότητά του. Ετσι πέρασε η συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Ετσι πέρασαν από την Μπούντεσταγκ τα τρία προγράμματα για την Ελλάδα.

Τώρα όλοι προβλέπουν ότι ο διάδοχός του, ακόμη κι αν δεν προέρχεται από το κόμμα των Φιλελευθέρων, θα χρειαστεί να επιδείξει πιο εμφατικά τις ιδιότητες που στον Σόιμπλε ήταν αυτονόητο μέρος του brand. Ο νέος θα χρειαστεί να το παίξει περισσότερο κακός, για να σταθεί στην αναμέτρησή του με το πρωτότυπο.

Ο Σόιμπλε , πάντως, θα λείψει στη Μέρκελ. Πέραν της οικονομίας, με το ειδικό του βάρος βοηθούσε το σύστημα να απορροφήσει τους κραδασμούς από αμφιλεγόμενες αποφάσεις, όπως η πολιτική της καγκελαρίας στο προσφυγικό. Θα λείψει όμως κυρίως στους εχθρούς του – τους μεταπράτες του μύθου του. Σε τίνος το «δόλιο χέρι» θα αποδίδει τώρα ο φλογερός Πιτέλα (ς) τα δεινά της Ευρώπης; Σε ποιο πρόσωπο θα ζωγραφίζουν οι θυμωμένες πένες χιτλερικά μουστάκια;

Αυτό το συμβολικό κενό θα γίνει περισσότερο αισθητό κυρίως στην Ελλάδα. Η μορφή του απερχόμενου υπουργού κυριαρχούσε στην οθόνη της δημόσιας ζωής σαν εκείνο το τέρας απέναντι στο οποίο οι εγχώριοι πρωταγωνιστές όριζαν τη δική τους πολιτική ταυτότητα – ακόμη και τον πατριωτισμό τους.

Αν είχαν προλάβει να του στήσουν άγαλμα, θα τους είχε μείνει τουλάχιστον κάτι να πετροβολάνε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή