Η ηρεμία της στασιμότητας

2' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ε​​πιτέλους, και με την προϋπόθεση ότι ο πρωθυπουργός δεν θα επιχειρήσει κάποια επικίνδυνη ακροβατική φιγούρα από αυτές που μας έχει συνηθίσει, η οικονομία μπορεί να απολαύσει την ηρεμία της στασιμότητας. Προοπτική πολύ καλύτερη από την αναταραχή, τη βύθιση και την καταστροφή πλούτου, που ζήσαμε τόσο καιρό. Αν μάλιστα κατορθώνει κανείς να μη σκέφτεται συνεχώς τους απίστευτους φόρους που τον χρεώνει το κράτος, κάτι καλό μπορεί να προκύψει.

Κάποιοι μάλιστα σκέφτονται πως τα καλύτερα έρχονται. Πρόκειται για όσους διαβλέπουν, πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, ότι η Ελλάδα έχει πολλές ευκαιρίες να αδράξει μεταξύ 2019 και 2022. Βυθισμένα ακίνητα, επιχειρήσεις κατεστραμμένες από τον δανεισμό και τη συχνή καταλήστευση των ιδιοκτητών τους, επιστήμονες που χάνονται, υποδομές που χρειάζονται κολοσσιαίες επιδιορθώσεις, υπέροχες προοπτικές τουριστικού και πολιτισμικού προϊόντος, ευκαιρίες στο υπέδαφος, είτε πρόκειται για τον χρυσό των Μακεδόνων, είτε για τους υδρογονάνθρακες και οπωσδήποτε η αξιοποίηση της αποκρυπτόμενης ή σπαταλούμενης κρατικής περιουσίας.

Οι επόμενοι μήνες θα κυλήσουν γρήγορα. Στην πράξη ο κ. Τσίπρας θα οδηγηθεί σε μια «διαπραγμάτευση-πακέτο», μέσω της οποίας θα επιχειρήσει να προσδιορίσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την Ελλάδα μετά τα μνημόνια. Ο ίδιος αναμένει να ωφεληθεί πολιτικά από μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση, στον αντίποδα της τεράστιας ζημίας που προκάλεσε το 2015. Ακούγεται δίκαιο!

Το όφελος όμως για τη χώρα και για όλους εμάς θα κριθεί από τη δημιουργία θετικών προσδοκιών. Προσδοκίες που θα «τσιμεντώσει» το αίσθημα εμπιστοσύνης που θα συνοδεύσει τις πιθανότητες υλοποίησης του θετικού σεναρίου για την «ήπια έξοδο», που τόσο πολύ επιθυμούν και οι ξένοι επόπτες μας. Πλην όμως, το πώς τελικά θα πάνε τα πράγματα εξαρτάται κυρίως από την… αντιπολίτευση.

Πρώτοι οι επενδυτές αλλά και όλοι όσοι κάνουν σχέδια για το μέλλον υπολογίζουν ότι ναι μεν θα είναι ο Αλέξης που θα βάλει, επιτέλους, τα πράγματα στη σειρά, όλα όμως θα αρχίσουν να κινούνται με ταχύ ρυθμό όταν θα έρθει η ώρα του Κυριάκου. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα επιτρέψει σε μια κυβέρνηση σχετικής πλειοψηφίας της Ν.Δ. να σταθεί όρθια για πολύν καιρό. Οτι γρήγορα θα βρεθεί στους δρόμους επαναλαμβάνοντας παλαιές πρακτικές αντιπολίτευσης, μιαν απειλή διαρκούς διάλυσης του τόπου εν ολίγοις. Δεν το πιστεύω! Αν πάλι το επιχειρήσει, οι πολίτες θα τον τιμωρήσουν παραδειγματικά.

Προτού όμως φτάσουμε εκεί, θα χρειαστεί να εφαρμοστούν με επιτυχία συγκεκριμένες πολιτικές, εξαιρετικής σημασίας και ουσιώδους δυσκολίας. Ιδού τρία μεγάλα «αγκάθια». Οι τράπεζες, πρώτον, πρέπει να αντλήσουν ρευστότητα από τις εγγυήσεις (collateral και προβλέψεις) που έχουν πάρει επί των δανείων που «κοκκίνισαν» στα προηγούμενα χρόνια, ώστε να δανειοδοτήσουν και πάλι την οικονομία, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στις καταθέσεις, να αρθούν τα capital controls και να εξαντληθούν οι υφεσιακές πιέσεις. Δεύτερον, ο κρατικός τομέας πρέπει να εξυπηρετήσει με άνεση τα υπάρχοντα χρέη του (που ξεπερνούν τα 382 δισ.), μέσα στα οποία υπάρχουν περίπου 10 δισ. ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις (2 δισ. οι συντάξεις) και να πείσει ότι θα βρει τα χρήματα μελλοντικών υποχρεώσεων (σχεδόν 10% του ΑΕΠ ετησίως για τις συντάξεις, συν οι δημόσιες επενδύσεις, συν η κατάργηση του clawback και άλλων «εκπτώσεων» στην υγεία, κ.λπ.). Τρίτον, η κυβέρνηση πρέπει περάσει το νέο νομικό πλαίσιο για την οργάνωση της αγοράς εργασίας, θέμα κρίσιμο για τη διευκόλυνση της επιταχυνόμενης ανάπτυξης, επί της οποίας θα καθίσουν όλα τα παραπάνω. Αλλιώς θα μείνουν όλα σαν «σχέδια επί χάρτου» και η μιζέρια θα κυριαρχήσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή