Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
Το τζαμάκι της πυξίδας
Δυσκόλεψε λίγο τον Τσίπρα, κλονίζοντας δυο-τρεις βουλευτές του και τον κυβερνητικό του εταίρο. Τον βοήθησε όμως ταυτόχρονα να συσπειρώσει τον συριζαϊκό πυρήνα της κοινοβουλευτικής του ομάδας που διψάει για «κάτι αριστερό». Τον βοήθησε κυρίως να απορρυθμίσει τον αντίπαλό του.
Η πολιτική έγερση της Εκκλησίας στη δημόσια σφαίρα εγκλωβίζει τη Νέα Δημοκρατία στη μέση αντίπαλων πιέσεων. Από τη μια είναι η πολιτισμική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ – αυτό που στην Αμερική λένε culture wars που, ανεξάρτητα από μικροπολιτικούς υπολογισμούς, θέτει ουσιαστικά διλήμματα περί ατομικών δικαιωμάτων. Και από την άλλη είναι η πίεση της εκκλησιαστικής ηθικολογίας, στην οποία οι βουλευτές της Ν.Δ. είναι «γενετικά» πιο ευάλωτοι. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι στους σχεδιασμούς του Αρχιεπισκόπου. Η αντίδρασή του όμως συντελεί στο να διαμορφωθούν τα μέτωπα κοινωνικής πόλωσης που εξυπηρετούν την κυβέρνηση. Στο σάντουιτς που δυσχεραίνει την προσπάθεια διεύρυνσης της Ν.Δ. προς το Κέντρο, το ένα, παχύ, στρώμα είναι η Εκκλησία.
Σημαιοφόροι, ταυτότητα φύλου, κάνναβη και –όπου να ’ναι– συνταγματική αναθεώρηση. Δεν μπορεί η Ν.Δ. να προσπεράσει αυτά τα θέματα – να μην κλειστεί στο σάντουιτς; Μάλλον όχι. Είναι –για να κλέψουμε μια φράση της Rachel Maddow– σαν να κρούουν διαρκώς το τζαμάκι της ηθικής πυξίδας της Δεξιάς για να δουν αν δουλεύει. Για να δουν σε ποιο πόλο θα δείξει.
Νίκος Παππάς
Σχεδιάζοντας τόξα επί χάρτου
Ούτως ή άλλως, η ψηφιακή και διαστημική πολιτική ήταν χαρτοφυλάκιο πολύ άυλο για να περιορίσει τον ρόλο του Παππά. Ρόλος που πιο πιστά αντανακλάται στην τελευταία του στρατηγική ενατένιση περί σχηματισμού ευρύτερων «προοδευτικών» συμμαχιών.
Είναι ένα προσκλητήριο για μια μεταμνημονιακή σύγκλιση με τη Κεντροαριστερά που δεν το διατύπωσε πρώτος ο Παππάς. Είχαν προηγηθεί στελέχη όπως ο Βούτσης, ο Φίλης και, προχθές, ο Ξυδάκης. Προερχόμενο, όμως, από ένα στέλεχος τόσο κοντά στον Τσίπρα, προσλαμβάνει άλλη βαρύτητα. Γιατί ανακάλυψε τώρα τα προοδευτικά «τόξα» το Μαξίμου; Η εύκολη απάντηση είναι γιατί έτσι κατευνάζει τα στελέχη της εσωκομματικής μειοψηφίας που ποτέ δεν αφέθηκαν να απολαύσουν την έφαψη με τον Καμμένο. Στρατηγήματα, όπως το πρόσφατο με την ταυτότητα φύλου, επανασυνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερή του αυτοεικόνα.
Υπάρχει όμως λόγος πιο σοβαρός από την τόνωση του κομματικού ηθικού. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμπεδώνει ολοένα και περισσότερο τη συνειδητοποίηση ότι η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ είναι μιας –άντε μιάμισης– χρήσης. Οι ΑΝΕΛ δεν είναι «χώρος» στην πολιτική γεωγραφία. Σημαίνει αυτό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί όντως συνεργασίες; Προς το παρόν αναζητεί μεσαία τεχνοκρατικά στελέχη από την Κεντροαριστερά. Αναζητεί επίσης «φακέλους» εις βάρος του ΠΑΣΟΚ, που θα μπορούσαν να συντηρήσουν τον μύθο περί αναμέτρησης με το παλαιό πολιτικό σύστημα.
Ναι, ο ηγετικός ΣΥΡΙΖΑ θέλει την Κεντροαριστερά. Οπως την ήθελε, ας πούμε, στον εκλογικό νόμο. Οπως ο Ουάινσταϊν ήθελε τα θύματά του.