Το φυσικό και το αφύσικο

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ακούστηκε πολλές φορές το επιχείρημα ότι είναι «κατά της φύσης». Αναφέρομαι στο πολυσυζητημένο θέμα της επιλογής ταυτότητας φύλου, που πλέον είναι και μέρος της νομοθεσίας. Το «αφύσικο», το «παρά φύση», το «ανώμαλο», είναι έννοιες που έρχονται ξανά και ξανά στον δημόσιο λόγο όταν τίθενται ζητήματα σεξουαλικότητας και κυρίως ομοφυλοφιλίας, συμφώνου συμβίωσης ανάμεσα σε ομόφυλα άτομα ή όταν τίθενται θέματα δικαιωμάτων των διεμφυλικών ατόμων.

Η παραδημοσιογραφία –που περνάει την καλύτερή της, ίσως, περίοδο στη χώρα μας– οργιάζει όταν η δημόσια σφαίρα έρχεται αντιμέτωπη με τέτοια κοινωνικά θέματα, και ας επεμβαίνει πού και πού κάποιος εισαγγελέας. Από τον λεγόμενο «κίτρινο» Τύπο τα περιμένεις αυτά, από κάτι τέτοια τρέφεται σαν γνήσιος παρασιτικός οργανισμός που είναι. Ομως, ακόμη και τα πιο κωμικά ή παράλογα ή, απλώς, αφελή επιχειρήματα έρχονται συχνά από ανθρώπους που δεν το περιμένεις. Και όταν δεν αρκεί ο παλιός, δοκιμασμένος καθωσπρέπει ηθικοδιδακτισμός ή η κατά γράμμα ερμηνεία εδαφίων της Αγίας Γραφής –σύμπτωμα τυφλού φανατισμού ή/και άγνοιας–, οι εκάστοτε κοσμικοί ιεροκήρυκες επικαλούνται τη φύση.

Είναι αλήθεια ότι στη φύση δεν υπάρχουν λάθη. Η φύση απλώς είναι. Ο λέοντας μπορεί να κατασπαράξει τα λιονταράκια μόνο και μόνο για να ξυπνήσει ξανά το γενετήσιο ένστικτο στη λέαινα. Ο σκορπιός θα τσιμπήσει τον βάτραχο κι ας πνιγεί ο ίδιος – είναι στη φύση του. Ο νόμος της ζούγκλας στο ζωικό βασίλειο δεν χωράει ερμηνείες. Απλώς είναι· συμβαίνει.

Αντιθέτως, ο άνθρωπος πορεύεται σε κοινότητες και κοινωνίες, δημιουργεί κράτη και πόλεις, βάσει κοινωνικών συμβολαίων. Τα παιδιά που κηλιδώνουν τους αθηναϊκούς τοίχους με συνθήματα όπως «πολιτισμός είναι η μόνη βαρβαρότητα» ή «επιστροφή στη φύση» μάλλον δεν γνωρίζουν ότι παρά τις κατά καιρούς βάρβαρες ροπές του ανθρώπινου πολιτισμού, αυτό που επικαλούνται είναι στο βάθος μια ζωή αχαλίνωτης βίας και τυφλής αδικίας. Επιπροσθέτως, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον με συνείδηση στο ζωικό βασίλειο. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά και διαφορετικά πράγματα, στέκομαι σε ένα: συνείδηση σημαίνει ότι ξέρω πως θα πεθάνω, πως φέρω μέσα μου το τέλος μου – όπως και το τέλος εκείνων που αγαπώ. Με εξαίρεση ορισμένο χρόνο πριν από τον θάνατό τους, οπότε και επιστρατεύεται το ένστικτο, τα ζώα αγνοούν τη θνητότητα – που όμως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης. Τα ζώα γνωρίζουν τον θάνατο τη στιγμή που τους συμβαίνει. Ο άνθρωπος στιγματίζεται διά βίου από τη γνώση του θανάτου. Εχω συνείδηση, λοιπόν, σημαίνει ότι βρίσκομαι σε απόσταση από τη φύση, καλώς ή κακώς.

Οπως ο θάνατος, έτσι και οι ασθένειες είναι μέρος της φύσης. Και όμως, εκεί, γεμάτοι τρόμο και αγωνία, τείνουμε το χέρι στην επιστήμη για να εμποδίσει τη βουλή της φύσης. Εκεί δεν νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι «ανώμαλο». Ας μην επικαλούμαστε το όνομα της φύσης επί ματαίω. Φύση είναι να νιώθουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, μέσα σε βαθιά αγωνία, ότι είναι άλλο από αυτό που δείχνει το σώμα τους πως είναι. Απλώς συμβαίνει και αυτό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή