Για ορισμένους, η καλύτερη «προσομοίωση» ενός ταξιδιού είναι ένα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ. Προτιμώ να περιπλανιέμαι σε ένα άγνωστο μέρος με ξεναγό ένα μυθιστόρημα γραμμένο από κάποιον που, αν δεν γεννήθηκε και μεγάλωσε στον συγκεκριμένο τόπο, τότε οπωσδήποτε είναι στενά συνδεδεμένος μαζί του. Στο μυαλό μου, οι εικόνες από την πολύχρωμη, γεμάτη ζωντάνια και συγκαλυμμένη βία Ινδία της Αρουντάτι Ρόι, τα απομονωμένα ιαπωνικά ορεινά τοπία του Χαρούκι Μουρακάμι, την τραυματισμένη Τσετσενία του Αντονι Μάρα (ο οποίος αναπληρώνει με τη φαντασία του την απουσία βιωματικής εμπειρίας), την Κούβα του Λεονάρδο Παδούρα ή τη Δυτική Αφρική της Τάιε Σελάσι αντιστέκονται στη λήθη πιο σθεναρά από τις αναμνήσεις πραγματικών ταξιδιών. Βιβλία σαν αυτά δεν λειτουργούν μόνο σαν ταξιδιωτικοί οδηγοί, αλλά και σαν εγχειρίδια Ιστορίας, αφού μεταφέρουν τον αναγνώστη στο παρόν και στο παρελθόν χωρών που ίσως να μην επισκεφθεί ποτέ, ενίοτε ωθώντας τον να αναζητήσει περισσότερες πληροφορίες για γεγονότα και υπαρκτές προσωπικότητες.
Η τελευταία μου ανακάλυψη είναι η Αιθιοπία που περιγράφει ο Abraham Verghese στο «Cutting for stone», ένα μπεστ σέλερ μεταφρασμένο σε πάνω από 20 γλώσσες, όχι όμως στα ελληνικά. Γιος Ινδών μεταναστών, ο Verghese γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα, την οποία εγκατέλειψε ως νεαρός φοιτητής της Ιατρικής την ταραγμένη δεκαετία του ’70. Στο πρώτο του μυθιστόρημα ανατρέχει στην Αιθιοπία των παιδικών του χρόνων, καθώς και της εποχής που προηγήθηκε της γέννησής του, σκιαγραφώντας το πορτρέτο μιας χώρας στα πρόθυρα ριζικών αλλαγών. Μια χώρα όπου μοιάζουν να συνυπάρχουν αρμονικά διαφορετικές φυλές, πολιτισμοί, θρησκείες και κοινωνικές τάξεις, αλλά ανά πάσα στιγμή οι ισορροπίες μπορεί να ανατραπούν.