Πως γεννήθηκε η επιτυχία του Γιώργου Ζαμπέτα «Δεν έχω δρόμο να διαβώ»;
Αφηγείται ο ίδιος ο δημιουργός:
«Στο μαγαζάκι μας όλα μια χαρά, προχωράμε ωραία και κατά τον Απρίλιο-Μάρτη του '63 πάω και βρίσκω το Δημητράκη, το Δημήτρη το Χριστοδούλου, μήπως έχει τίποτα να μου δώσει.
Και τι μου δίνει… Πρώτο τραγούδι που μου 'δωσε ήτανε το “Χάθηκες”, το “Δεν έχω δρόμο να διαβώ”. Το κοιτάω, το περιεργάζομαι, το ξανακοιτάω. Σάλευε, σάλευε αυτό! Από μόνο του μίλαγε το τραγούδι. Ενθουσιάστηκα…
Τότε ήταν που γυρνάγαμε με τον Αλέκο Σακελλάριο την ταινία του, τη “Σωφερίνα”, με τη Βουγιουκλάκη. Είχα μπει πια για τα καλά στον κινηματογράφο. Με είχε βάλει ο Σακελλάριος να κάνω έναν μάγκα με μπαγλαμά, φυλακισμένο και στη φυλακή θα κλείνανε την Αλίκη για μια παρανομία και θα αρχίζαμε εκεί μέσα το τραγούδι για να ξεχαστούν οι πόνοι. Το τραγούδι θα ήτανε του Λαβράνου και θα το τραγουδάγαμε όλοι, εγώ, η Αλίκη και το Τρίο Ατενέ. Λοιπόν εκεί στα γυρίσματα, γύρισε-στοπ, γύρισε-στοπ, μια αργούσε η Βουγιουκλάκη, μια όλο και κάτι γινότανε, πιάνω το μπαγλαμά και αρχίζω μόνος μου να παίζω, να φτιάχνω τους στίχους του Δημητράκη. Εκεί το 'φτιαξα. Εκεί μου βγήκε. Τότε γεννήθηκε το τραγούδι. Απρίλη '63.
Το άκουσε κι ο Σακελλάριος και ενθουσιάστηκε. Μου είπε, Ζαμπέτα μου θα δεις αυτό θα γίνει πολύ μεγάλο τραγούδι, να με θυμηθείς. Δεν του έδωσα σημασία».
