Κύριε διευθυντά
Η Μακρόνησος και άλλα ξερονήσια υπήρξαν για τους ιδεολόγους Ελληνες κομμουνιστές ναός της ιδεολογίας τους και της πολιτικής πίστης τους, τόπος μαρτυρίου, οδύνης σωματικής και βιασμού της συνείδησής τους. Εκείνοι οι κομμουνιστές πίστευαν ανιδιοτελώς στην ιδεολογία τους και στην πίστη τους αυτή αταλάντευτοι, ανυποχώρητοι με γενναιότητα, με ψυχικό πόνο, γίνονταν μάρτυρες και ήρωες. Αυτόν τον τόπο, αυτό το νησί του πόνου και της οδύνης δεν το σεβάσθηκαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με την πρόσφατη επίσκεψή τους εκεί. Η επίσκεψη έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στον πλανητάρχη, τον αρχηγό των ΗΠΑ, στον ηγέτη «των δολοφόνων των λαών». Με γροθιές υψωμένες θέλησαν να δώσουν το μήνυμα ότι οι αριστεροί είναι εδώ ασυμβίβαστοι, ανένδοτοι – ανυποχώρητοι στα πιστεύω τους, πολιτικά και ιδεολογικά. Είναι αίσχος και ντροπή αυτοί που έχουν παραβιάσει, αυτοί που πρόδωσαν συνειδητά τα πάντα προκειμένου να υφαρπάξουν την εξουσία με την ακροδεξιά και να τη διατηρήσουν, να πηγαίνουν προσκύνημα στη Μακρόνησο. Πολιτικοί τυχοδιώκτες με κανένα πολιτικό και ιδεολογικό πιστεύω θέλουν να πάρουν… πιστοποίηση από τον ναό του κομμουνισμού στη χώρα την εποχή εκείνη. Η ντροπή τους και η ασχημοσύνη τους δεν έχουν όρια. Γι’ αυτό είναι αδίστακτη και επικίνδυνη λαϊκή μειοψηφία. Τι σχέση έχει εκείνη, η καθαρή, η ανιδιοτελής ιδεολογία των «πέτρινων χρόνων» –έστω και σφαλερή όπως απέδειξε η Iστορία– με τούτες τις πολιτικές και ιδεολογικές μίξεις, τη «ρωσική σαλάτα»;
Γ. Σταραντζης, Δικηγόρος στον Α. Πάγο και στο ΣτΕ, πρ. επιστημονικός συνεργάτης του «Αρχείου Νομολογίας»