Η απομαγνητοφώνηση της τρίωρης συνάντησης με τον Σάκη Ρουβά ήταν ένα παλίμψηστο ήχων. Το μαγείρεμα της παστιτσάδας στην κουζίνα της μονοκατοικίας στον Νέο Βουτζά, ο κόκορας και το κοτέτσι δίπλα από τον όμορφο κήπο με την πισίνα, τα μηνύματα και οι κλήσεις στο κινητό με ταχύτητα βροχόπτωσης. Συνέπεσε να είναι η ημέρα που είχε κοινοποιηθεί η λήξη τής δεκάχρονης συνεργασίας του με τον Κωνσταντίνο Καφίρη, υπεύθυνο επικοινωνίας και ατζέντη του που διαδέχθηκε τον Ηλία Ψινάκη.
Ησυχάσαμε λίγο μόνο όση ώρα το κρέας έβραζε στην κατσαρόλα. Μέχρι τότε, στο τσιγάρισμα των υλικών, ανακατεύονταν και οι ερωτήσεις με τις απαντήσεις.
Η συζήτηση ξεκινάει με τις «αλλαγές στη ζωή» και τους «κύκλους που κλείνουν». «Αναγκαίες γιατί σε βάζουν ξανά σε κίνηση», λέει ο Σάκης Ρουβάς, ενώ μεταφέρει το κρέας ζεστό μέσα σε ένα κλειστό σκεύος «για να διατηρήσει τα υγρά του». «Στον καινούργιο κύκλο “σας πάει η ζωή” ή είναι επιλογή σας;», ρωτώ. «Πολύ ωραία ερώτηση…», σχολιάζει αλλά χάνεται πάλι μέσα στη διαδικασία του μαγειρέματος. «Με συγχωρείτε πολύ που δεν απαντώ αμέσως αλλά πρέπει να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω». Ζητάει από την κοπέλα που είναι στο σπίτι λίγο πελτέ ντομάτας, που δίνει, όπως λέει, «χρώμα και ένταση» στο φαγητό. «Εμείς έτσι το κάνουμε στην Κέρκυρα», υπογραμμίζει και δεν επιδέχεται μάλλον αμφισβήτησης. Σκεπάζει το φαγητό με το καπάκι, παίρνει θέση απέναντί μου στο τραπέζι.
«Εχει κόπο»
«Πιστεύω ότι η ζωή είναι ένας συνδυασμός. Υπάρχει λόγος που βρισκόμαστε σε αυτόν τον πλανήτη. Οπως ένα σχέδιο, το οποίο μπορούμε ή να το υπηρετήσουμε είτε όχι. Είναι ελεύθερη η βούλησή μας. Το ιδανικό είναι να ανιχνεύσουμε ποιο είναι το σχέδιο στην ψυχή μας. Υπάρχει ένας ανώτερος εαυτός μέσα μας, που μας καθοδηγεί αν μπορούμε να τον ακούσουμε. Το δύσκολο είναι να ευθυγραμμίσουμε τον ανώτερο εαυτό με το μυαλό μας και την καρδιά μας». «Σύνθετο…», σχολιάζω. «Είναι. Εχει κόπο», απαντά. «Τα πρώτα χρόνια της ζωής σας ήταν δύσκολα, όπως διαβάζω. Οχι του παραμυθιού, μέσα στο οποίο μοιάζει να ζείτε τώρα», λέω. «Θα πρέπει να μου περιγράψετε τι εννοείτε “παραμύθι” για να σας απαντήσω», αντιτείνει. Περιγράφω τις δυσκολίες των πρώτων χρόνων της ζωής του, τη φτώχεια, τις αντιξοότητες και ύστερα τον μύθο. «Είναι μια συνέχεια όλα αυτά», αντιτείνει. «Θα σας αντιπαραθέσω το δράμα της οικογένειας Ωνάση. Το παραμύθι δεν έχει να κάνει με τα υλικά αγαθά. Πάμπλουτοι δυστυχισμένοι και πάμπτωχοι ισορροπημένοι που βρίσκουν νόημα στον τρόπο που ζουν. Αυτό είναι από μόνο του μια ευλογία. Δεν θα πω ευτυχία. Το να είσαι ευτυχισμένος δεν είναι το ζητούμενο σε αυτή τη ζωή. Το νόημα, είναι το ζητούμενο. Να ζει κανείς για κάποιο λόγο. Είναι πάνω από τον στόχο, την ευτυχία».
– Θα έλεγε κανείς ότι μιλάτε από θέση ισχύος.
– Μέχρι τα 18 μου δεν ήμουν έτσι. Είμαι τυχερός που μπορώ να δω όλες τις όψεις του νομίσματος. Επίσης, τι εννοείτε «ισχύ»; Την οικονομική ευρωστία; Είδατε πώς έχουμε συνδέσει τα πάντα με το χρήμα; Δεν λέω ότι με το χρήμα το πρακτικό κομμάτι της ζωής δεν γίνεται πιο εύκολο. Δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλύτερο.
Αναφέρεται με ζέση στην πολύχρονη σχέση του με τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη και τον Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα». «Αλλο να μιλάς κι άλλο να το βιώνεις. Τι να σας πω… έχουμε χάσει το νόημα της ζωής. Συζητάμε για χρήματα, για οικονομικά θέματα, και ξεχνάμε ότι ζούμε. Πρέπει να ξεκινάμε τη μέρα μας με ένα “ευχαριστώ” που είμαστε καλά και μας έχει δοθεί αυτό το δώρο. Ο,τι έχω δει και νιώσει εκεί, δεν αναπληρώνεται ούτε υποκαθίσταται από κάτι άλλο».
– Είπατε «υπήρξα τυχερός»…
– Οχι. Λάθος λέξη. Ευλογημένος. Γνώρισα τη ζωή σε μεγάλη γκάμα των εμπειριών που προσφέρει.
– Είναι η ομορφιά ευλογία;
– Δεν συμπεριλαμβάνω την εμφάνιση. Η μορφή μας αντανακλά την ψυχή μας. Λέω για την ομορφιά που αναδίνει το βλέμμα, η αύρα, η ενέργεια. Εχω δει όμορφους ανθρώπους χωρίς κλασική ομορφιά.
– Σας περιέγραφαν πάντα με λυρισμό και επίθετα χωρίς τέλος.
– Στην πραγματικότητα είμαι ένας καθρέφτης πάνω στον οποίο ο καθένας βλέπει τον εαυτό του. Αν το σπουδαίο για κάποιον είναι η κλασική ομορφιά θα παρατηρεί αυτό. Αν είναι η κίνηση, θα εγκωμιάζει την κίνηση ή την ενέργεια. Ο καθένας συνδέεται με αυτό με το οποίο θέλει να συγκριθεί ή έχει και μπορεί να αναγνωρίσει.
– Δεν θέλατε κάποιες φορές να «στραπατσάρετε» το άψογο της εμφάνισης;
– Πέρασα περιόδους τη ζωή μου που θεωρούσα την εξωτερική εμφάνιση κάτι πολύ σημαντικό. Είναι όμως ένας συνδυασμός πραγμάτων. Δεν θα ήθελα να απομονώνουμε κάτι που αφορά μόνο την εμφάνιση, γιατί η άσκηση για παράδειγμα, βοηθάει και στην υγεία. Υπάρχουν παράπλευρα στα οποία επενεργεί, στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας. Ο καθένας μας είναι πολλοί ρόλοι μαζί. Γιατί να βάζουμε ταμπέλες συνεχώς; Δεν είμαστε ένα πράγμα οι άνθρωποι αλλά πολλά μαζί. Το θέμα είναι αν τα αναγνωρίζουμε ή συμβαίνουν ερήμην μας. Οι άνθρωποι που μας έχουν σφραγίσει είναι εκεί, εμείς τους ανακαλύπτουμε σε διαφορετικές εποχές και χρονικές στιγμές. «Είμαι» όλοι οι άνθρωποι που έχω συναντήσει και με έχουν επηρεάσει κατά το ελάχιστο. Ο εαυτός μας είναι τα πάντα. Είναι τι ανακαλύπτουμε κάθε φορά. Τι επιλέγουμε κάθε φορά. Προσδοκώ και ελπίζω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Γι’ αυτό εργάζομαι.
Το τραγούδι είναι το μέσον επικοινωνίας μου, δεν θα το αφήσω
Ο Σάκης Ρουβάς σηκώνεται, ανακινεί το φαγητό, παρακολουθεί την πορεία του. «Είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο», σχολιάζει. Παρά τον εξαερισμό, το σπίτι έχει αρχίσει να μυρίζει παστιτσάδα. Τσιμπάει το κρέας, «θέλει κι άλλο», μονολογεί. Προσθέτει (ζεστό) νερό.
Συμφωνούμε ότι έχει κάτι καθησυχαστικό η διαδικασία. «Μου άρεσε από μικρός να μαγειρεύω. Θυμάμαι τη γιαγιά να κόβει φέτες ψωμί και να τις αλείφει με τη σάλτσα, πριν γίνει το φαγητό. Πολλές φορές χορταίναμε από αυτό. Τέσσερα αγόρια. Τρία από τη μητέρα μου και ένα από επόμενο γάμο του πατέρα μου. Θυμάμαι να μαζεύουμε τις ελιές, την πετσέτα με το ψωμί, τις ελιές, τη ντομάτα, το κρεμμύδι, ρίγανη, φέτα και λάδι. Πανδαισία. Ο συνδυασμός με έκανε να αδημονώ να πάω να μαζέψω τις ελιές. Είχα επαφή με τη γη από τότε που γεννήθηκα. Μεγάλωσα σε ένα μέρος όπου ήταν εκτός σχεδίου πόλεως, σε χωράφια, δασάκι, δέντρα. Είμαστε σε ένα δωμάτιο πέντε άτομα. Μερικά πράγματα ήταν τραυματικά, κυρίως ο χειμώνας. Εσταζε η οροφή. Δεν θυμάμαι χειμώνα χωρίς να στάζει η οροφή. Είμαστε και κοντά στον διάδρομο προσγείωσης των αεροπλάνων. Κάθε φορά κουνιόταν η σκεπή. Τα θυμάμαι όλα αυτά πολύ καλά… Μεγαλώνοντας και με κάποιο θυμό πολλές φορές έβλεπα τον Ελαιώνα της Κέρκυρας, που είναι απέραντος, και εντελώς αναξιοποίητος. Θα μπορούσε να γίνει ένα υπέροχο προϊόν – ένα. Να παράγουμε λάδι και να το εξάγουμε σε όλον τον κόσμο».
Μονόδρομος
«Ετοιμάζετε μια μεγάλη επένδυση στην Καρδίτσα. Μονάδα κατασκευής βιοαερίου», παρατηρώ. «Ναι είναι ένα παράδειγμα για νεότερους ανθρώπους να στραφούν στον πρωτογενή τομέα, αναπτύσσοντας και την οικολογική τους συνείδηση. Εκδηλώθηκε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν το περίμενα… Νομίζω ότι είναι μονόδρομος για τη χώρα ο πρωτογενής τομέας. Να στραφούμε σε καθαρούς τρόπους παραγωγής ενέργειας. Οχι μόνο δεν μας κοστίζουν αλλά έχουν παράπλευρα οφέλη. Το να παράγεις βιοαέριο σημαίνει ότι έχεις απορρυπάνει και την περιοχή από τα κόπρανα. Οι λύσεις υπάρχουν και είναι στην τεχνολογία».
Στρώνει το τραπέζι, σερβίρει.
– Είστε 45, θα αφήσετε το τραγούδι και θα ασχοληθείτε με την πολιτική;
– Το τραγούδι είναι το μέσον επικοινωνίας μου με τον κόσμο. Ο τρόπος μου να ενώνομαι με τον κόσμο. Δεν θα το αφήσω. Εξάλλου όλοι μας ασκούμε πολιτική με τον τρόπο μας. Και από αυτά που κάνουμε και από αυτά που δεν κάνουμε.
– Το σταρ σίστεμ αφήνει τους ανθρώπους να μεγαλώσουν;
– Αν μου περιγράψετε τι είναι το σταρ σίστεμ θα σας απαντήσω… Το σύστημα μέσα στο οποίο ζω με βοηθάει να μεγαλώσω, να εξελιχθώ, να προχωρήσω. Το γεγονός ότι επικοινωνώ με ανθρώπους. Δεν είμαι, φυσικά, όπως ήμουν στα 18. Οι αντοχές μειώνονται αλλά όλα τα άλλα ωριμάζουν και γίνονται καλύτερα. Η συνειδητότητα με την οποία ζούμε βελτιώνεται στον χρόνο.
Η ώρα είναι πλέον 4. Η εξώπορτα ανοίγει, τρία πολύ όμορφα παιδιά, η Αναστασία 9 ετών, ο Αλέξανδρος 6 και η Αριάδνη 5, τρέχουν προς την κουζίνα ακολουθώντας την επιθυμία να συναντήσουν τον μπαμπά τους αλλά και την ακαταμάχητη μυρωδιά του φαγητού.
Η προσευχή
– Φωτογραφηθήκατε, μαζί με τη σύζυγό σας Κάτια Ζυγούλη, με τον Αρχιεπίσκοπο και ζητήσατε την ευλογία του. Για ποιο λόγο;
– Κατ’ αρχάς, πρέπει να σας πω ότι είμαι βαθιά θρησκευόμενος και όχι με την κλειστή έννοια. Προσεύχομαι, διαλογίζομαι. Η προσευχή είναι μια μορφή διαλογισμού, είναι ένας τρόπος ενδοσκόπησης, σε βοηθάει να βρεις το κέντρο σου ξανά.
«Αισθανθήκατε ότι το χάνετε;», ρωτώ. «Πολλές φορές… Το κέντρο χάνεται όταν δημιουργούμε μπλοκαρίσματα, με ιδέες και σκέψεις που ανακυκλώνονται και αυτοτροφοδοτούνται. Ενας εσωτερικός πόλεμος, με τον οποίο δεν είναι εύκολο να ζει κανείς. Ο Αρχιεπίσκοπος είναι υπέροχος άνθρωπος, εξαιρετικός. Η Εκκλησία μας είναι πολλά πράγματα, όχι κάτι άκαμπτο και μονοδιάστατο. Σκεφθείτε ότι κι εγώ απέκτησα τέσσερα παιδιά συμβιώνοντας δέκα χρόνια. Και μετά παντρεύτηκα».
Η συνάντηση
Με παρέλαβε από το μετρό ο μικρότερος αδελφός τού Σάκη Ρουβά, Απόστολος –η ομοιότητά τους είναι εντυπωσιακή– για να με οδηγήσει στο σπίτι, στον Νέο Βουτζά. Ο κ. Ρουβάς, όχι μόνο βρήκε χρόνο μέσα στο πιεστικό πρόγραμμα των γυρισμάτων του Voice για τον ΣΚΑΪ, αλλά θέλησε να ετοιμάσει και ο ίδιος το «Γεύμα». Το μενού ήταν παστιτσάδα και σαλάτα. Η δική μου συμβολή, μια τούρτα σοκολάτα από το Fresh. O Σάκης Ρουβάς μαγειρεύει –εξαιρετικά με διαβεβαιώνουν– και ένα άλλο κερκυραϊκό φαγητό: ψάρι μπιάνκο. Στην κουζίνα, εκτός από τον φωτογράφο Δημήτρη Βλάικο, τον βοηθό του, την κοπέλα από τις Φιλιππίνες, είναι και μια κυρία που ταΐζει τον αβάπτιστο ακόμη, Απόλλωνα, μόλις 1,5 έτους. Κάποια στιγμή εμφανίζονται και οι γονείς της Κάτιας Ζυγούλη.
Φεύγοντας, ο Σάκης Ρουβάς με συνοδεύει στην έξοδο, αφού πρώτα με ξεναγεί στο, αρκετά μεγάλο, κοτέτσι που συντηρεί.
Μου έδωσε μάλιστα και έξι αυγά παραγωγής του.
Oι σταθμοί του
1972
Γεννιέται στην Κέρκυρα.
1981
Ασχολείται με την ενόργανη γυμναστική.
1987
Ξεκινάει το άλμα επί κοντώ και παράλληλα συγκροτείται η πρώτη μπάντα με φίλους από τον χώρο του αθλητισμού.
1991
Πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο με την PolyGram. Εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
1997
Μεγάλη συναυλία στην Κύπρο, στην Πράσινη Γραμμή.
2004
Συμμετοχή στη Eurovision. Κατακτά την τρίτη θέση με το «Shake it».
2007
Ο Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα» τον ανακηρύσσει «Αγγελιαφόρο της Ελπίδας».
2014
Βραβείο Αρχαίου Δράματος Κάρολος Κουν για τον ρόλο του Διονύσου στις «Βάκχες», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.