Η προοπτική να βρεθεί ένας Ελληνοαμερικανός στο επιτελείο του προέδρου της υπερδύναμης, ως σύμβουλος έστω και με την ευρύτατη έννοια του όρου, προκαλούσε ενστικτώδη ικανοποίηση και γεννούσε προσδοκίες. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή ήταν εμφανές ότι ο Τζορτζ Παπαδόπουλος επιχειρούσε να παρουσιασθεί ως κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτό που πραγματικά ήταν.
Σε αντίθεση με τον Ράινς Πρίμπους, που διετέλεσε επί μία πενταετία επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εκλογή του Τραμπ και ανέλαβε προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, ή τον Τζορτζ Τζιτζίκο, ο οποίος αποδεδειγμένα βρισκόταν συνεχώς στο πλευρό του υποψηφίου Τραμπ τον οποίο συνόδευε στις προεκλογικές του περιοδείες και διοργάνωνε τις εκδηλώσεις του, αλλά και τον Μάικλ Καρλούτσο, ο οποίος τελικά τοποθετήθηκε επικεφαλής Πρωτοκόλλου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι τηρούσαν χαμηλούς τόνους, ο Παπαδόπουλος, από τη μια δεν είχε ουσιαστικά ρόλο, ούτε απέκτησε στην πορεία, και από την άλλη αναζητούσε την αυτοπροβολή του στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι η συμπεριφορά του ίδιου του κ. Παπαδόπουλου, αλλά η στάση των Ελλήνων πολιτικών, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, μέχρι πολιτικούς αρχηγούς και κορυφαία στελέχη κομμάτων, οι οποίοι συχνά ενημερώνονται από αμφιβόλου αξιοπιστίας και ικανοτήτων καλοθελητές, και ενίοτε παρασύρονται. Στην προκειμένη περίπτωση βιάσθηκαν να αποδώσουν στον νεαρό αναλυτή έναν ρόλο και τιμές που δεν του αναλογούσαν, με αποτέλεσμα να εκτεθούν. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν ηγέτη ή κορυφαίο πολιτικό του Ισραήλ –μια και αρεσκόμαστε τελευταία να μιλάμε για τα πολλά κοινά που έχουμε ή θέλουμε να έχουμε με τη συγκεκριμένη χώρα– που να μην γνωρίζει ποιoς είναι ένας Αμερικανοεβραίος ο οποίος αυτοπροβάλλεται ως σύμβουλος ενός υποψηφίου προέδρου της υπερδύναμης.
Πέρα από τους Ελληνες διπλωμάτες που υπηρετούν στις ΗΠΑ, υπάρχουν επίσης σοβαροί και έγκυροι Ελληνες και Ελληνοαμερικανοί που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, δεν υπερβάλλουν και δεν «παίζουν παιχνίδια», και μπορούν να αποτελέσουν αντικειμενική πηγή ενημέρωσης για θέματα Αμερικής. Οταν πρόκειται για σημαντικές χώρες, πόσο μάλλον την υπερδύναμη, οι Ελληνες ιθύνοντες πρέπει να γνωρίζουν επακριβώς τον ρόλο και την επιρροή του καθενός, και να του συμπεριφέρονται ανάλογα.