Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι για κάποιους (μάλλον συγκεκριμένους) λόγους ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει γίνει το «darling boy» των ξένων ή έστω πολλών ξένων. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην τελευταία συνέντευξή του είπε ότι κάποια στιγμή ο Τσίπρας είδε το φως το αληθινό και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 ακολουθεί τον δρόμο της αρετής, ο Γερούν Ντάισελμπλουμ στη δική του συνέντευξη πριν από λίγο καιρό προσπαθούσε να μαζέψει τα σορόπια από το στόμα του, στην Ουάσιγκτον εσχάτως ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ του φέρθηκε σαν να είχε απέναντί του ένα δικό του παιδί και ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα Τζέφρεϊ Πάιατ λέει τα καλύτερα όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Αλλά και ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν πρόσφερε τις δικές του αβάντες κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι ερχόμενος στην Ελλάδα για να παραλάβει τον ΟΣΕ πρόσθεσε τα δικά του, ο Μαργαρίτης Σχοινάς της Κομισιόν είπε τις προάλλες και αυτός κάποιους ύμνους και φυσικά πάντα υπάρχει ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να τον πλακώσει στα φιλιά, όπως άλλωστε κάνει και με όποιον συναντάει…
Τέλος πάντων, ο καθένας έχει να πει τον δικό του καλό λόγο σήμερα για τον Ελληνα πρωθυπουργό και εμείς μένουμε γεμάτοι απορία και με ανοιχτό το στόμα. Είναι άραγε τόσο γόης και τους σαγηνεύει όλους ο δικός μας ή μήπως θαυμάζουν τα καταπληκτικά αγγλικούλια του;
Μήπως είναι πολύ καλός πολιτικός και προ παντός άνθρωπος και εμείς τον έχουμε παρεξηγήσει; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, που επίσης εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε, αλλά οι ξένοι το αισθάνονται, το βλέπουν και το αναγνωρίζουν;
Το τρίτο βεβαίως ισχύει, σε παραλλαγή όμως. Ο Αλ. Τσίπρας αποφάσισε και το πράττει να δείχνει διαγωγή κοσμιωτάτη απέναντι στους ξένους και αυτοί τον επιβραβεύουν. Ικανοποιεί όλους τους όρους τους, τουλάχιστον στα χαρτιά, κάνει όλα τους τα θελήματα (τα ορατά και άλλα που εμείς δεν ξέρουμε), δεν δημιουργεί προβλήματα και κυρίως δεν μπλέκει στα πόδια τους, ειδικά των Ευρωπαίων, τώρα που έχουν να αντιμετωπίσουν τον έναν μπελά μετά τον άλλον.
Ετσι, γι’ αυτήν του την «υποδειγματική» στάση, ο Αλ. Τσίπρας ανταμείβεται δεόντως. Εκανε τις πιο δύσκολες και θεαματικές κωλοτούμπες στην ιστορία της νεοελληνικής πολιτικής και δεν ενοχλεί. Θέλει μόνο να μην τον ενοχλούν Αμερικανοί, Γερμανοί, Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, για όσα πράττει ή παραλείπει στο εσωτερικό της χώρας και εκείνοι σέβονται την απαίτησή του.
Για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους μάλιστα σε αυτή τη συγκυρία, δεν τους νοιάζει αν ο Αλ. Τσίπρας και οι δικοί του αποδεικνύονται ανίκανοι, κοροϊδεύουν, διχάζουν ή δημιουργούν αδιέξοδα στην παιδεία ή σε άλλους τομείς, αν τσακίζουν τη μεσαία τάξη στο όνομα της δήθεν αριστερής ρητορικής ή αν λασπολογούν. Τους αρκεί ότι ο Αλ. Τσίπρας δήθεν… μεταρρυθμίζεται και με τη σειρά τους τον επικροτούν γιατί δήθεν δεν αντιλαμβάνονται τι τρέχει στην πραγματικότητα. Πρόκειται για την επιβράβευση του δήθεν.