Τα ίχνη της φθοράς ως πηγή έμπνευσης και αισιοδοξίας

Τα ίχνη της φθοράς ως πηγή έμπνευσης και αισιοδοξίας

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στα σημάδια της φθοράς του χρόνου και τα ερειπωμένα ενθύμια μιας άλλης εποχής, η νοσταλγία για το παρελθόν συνυπάρχει με την ελπίδα για το μέλλον: Αντλώντας έμπνευση από φωτογραφίες παλιών, συχνά ερειπωμένων, κτιρίων, η εικαστικός Λίλα Παπούλα μεταφέρει τις προσωπικές της μνήμες στο χαρτί, δίνοντας έμφαση όχι στην πιστή αναπαράσταση, αλλά στην αποτύπωση των συναισθημάτων. Ετσι, ο θεατής είναι ελεύθερος να δώσει τη δική του ερμηνεία, εντοπίζοντας στα έργα της θραύσματα από τις δικές του σκέψεις και αναμνήσεις. Εξίσου ανοιχτό προς ερμηνεία είναι το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, από το οποίο είναι «δανεισμένος» ο τίτλος της επερχόμενης έκθεσης της καλλιτέχνιδος στην γκαλερί «Ευριπίδης», «Σ τοίχοι που έκρυβαν το πρόσωπό μας» (Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε/ Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας).

«Τη δεκαετία του ’80 άρχισα να φωτογραφίζω γκρεμισμένους τοίχους, παλιές οικοδομές και δρόμους της Αθήνας, χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα γίνουν ζωγραφική», λέει στην «Κ» η κ. Παπούλα. «Το 2010, γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα ότι θέλω να τα ζωγραφίσω, ανατρέχοντας τις εντυπώσεις και τις μνήμες που μου έχουν αφήσει. Κι εγώ μεγάλωσα σε ένα τέτοιο σπίτι, που τώρα δεν υπάρχει πια», συνεχίζει, διευκρινίζοντας ότι οι φωτογραφίες λειτουργούν συγχρόνως ως ημερολόγιο, αλλά και ως καταλύτης στη δημιουργική διαδικασία. Κατά τη γνώμη της, το γεγονός πως το συγκεκριμένο εγχείρημα απέκτησε υπόσταση στις αρχές της οικονομικής κρίσης δεν αποτελεί σύμπτωση, αφού το αίσθημα της απώλειας και της επικείμενης καταστροφής γίνεται συχνά αφορμή για να στραφούμε προς το το παρελθόν.

Πίσω, όμως, από τις εικόνες της παρακμής και της εγκατάλειψης κρύβεται ένα αισιόδοξο μήνυμα και η ελπίδα πως η εποχή της αμφισβήτησης μας ωθεί να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας και να εστιάσουμε σε ό,τι πραγματικά έχει αξία, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις. Αλλωστε, αρκετά από τα απεικονιζόμενα σπίτια όχι μόνο έχουν παραμείνει στη θέση τους μέχρι σήμερα, αλλά και συνεχίζουν να κατοικούνται, όπως θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει ο επισκέπτης παρακολουθώντας το σχετικό βίντεο της καλλιτέχνιδος. «Δεν είναι όλα γκρεμισμένα. Κάποια απλώς φέρουν τα ίχνη του χρόνου και της ανθρώπινης παρουσίας», αναφέρει, τονίζοντας ότι το ανθρώπινο στοιχείο υπάρχει πάντοτε στα έργα της, ακόμα κι όταν δεν είναι εμφανές.

Μέρος της πρώτης ενότητας της έκθεσης, με τίτλο «Ο,τι απέμεινε», παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2014 στην γκαλερί Σκουφά, ενώ με τη δεύτερη ολοκληρώνεται η παρούσα φάση ενός εγχειρήματος σε εξέλιξη. Τα ζωγραφικά έργα πλαισιώνουν 26 από τις φωτογραφίες, που αποτέλεσαν έναυσμα για τη δημιουργία τους.

​​Εγκαίνια αύριο στις 8 μ.μ. στην Evripides Art Gallery  (Ηρακλείτου 10 και Σκουφά). Διάρκεια έως τις 9 Δεκεμβρίου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή