Ηρωας των αιθέρων, ετών 25

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ιστορία κάθε ήρωα πολέμου είναι πλούσια σε συνειρμούς, συγκινεί και προκαλεί τη διάθεση αφήγησης οικείων περιπτώσεων, αλλά η ιστορία του Νισίμ ντε Καμόντο (1892-1917) είναι ιδιαίτερη. Ισως γιατί ο ίδιος, άθελά του, διέσωσε την υστεροφημία του από τη λήθη, καταλείποντας πλήθος μαρτυριών, επιστολών και φωτογραφικών τεκμηρίων, σε σημείο που μπορεί κανείς με βεβαιότητα να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να ανασυστήσει μέρα προς μέρα τη ζωή αυτού του τραγικού ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα εκατό χρόνια από τον θάνατό του, που συνέβη όταν το αεροπλάνο στο οποίο ο Νισίμ ντε Καμόντο ήταν πιλότος καταρρίφθηκε, στάθηκαν αφορμή για μία μεγάλη έκθεση στο Παρίσι και μία έκδοση βασισμένη στο πλουσιότατο υλικό που ο νεαρός Νισίμ άφησε πίσω του. Δεν ήταν τυχαία οικογένεια. Ο πατέρας του Νισίμ ήταν ο κόμης Μοΐζ ντε Καμόντο (1860-1935), συλλέκτης έργων τέχνης από εύπορη εβραϊκή οικογένεια τραπεζιτών της Κωνσταντινούπολης, που μετοίκησε στο Παρίσι το 1869. Οταν ο νεαρός Νισίμ κατατάχθηκε (1914), άρχισε να γράφει καθημερινά στους οικείους του και στην ερωμένη του Ρενέ Ντουρβίλ, ενώ παράλληλα κρατούσε ευλαβικά ημερολόγιο πολέμου. Εχουν όλα διασωθεί και αποτελούν κτήμα του Μουσείου Νισίμ ντε Καμόντο στο Παρίσι, μουσείο που αποτελεί κρίκο των Μουσείων Διακοσμητικών Τεχνών. Και αυτό όχι τυχαίο, βεβαίως, καθώς το κτίριο όπου στεγάζεται το μουσείο και τώρα η έκθεση είναι το πατρικό του Νισίμ. Πρόκειται για ένα αστικό ανάκτορο χτισμένο το 1911 από τον δαιμόνιο πατέρα του, τον Μοΐζ, παραγγελία στον διάσημο, τότε, αρχιτέκτονα Ρενέ Σερζάν (1865-1927), ο οποίος ακολούθησε ως πρότυπο το Petit Trianon των Βερσαλλιών (βρίσκεται στο Παρίσι, 63 rue de Monceau).

Ο πατέρας του Νισίμ ήταν ένας από τους μεγάλους συλλέκτες έργων τέχνης του 18ου αιώνα και έχτισε το σπίτι για να μπορεί να ζει μαζί με τις συλλογές, που τις προόριζε για τον γιο του. Μετά τον τραγικό θάνατο του γιου του, ο Μοΐζ αποφάσισε το 1924 να δωρίσει το σπίτι και τη συλλογή του στο γαλλικό κράτος και μέσω αυτού στην τότε Ενωση Διακοσμητικών Τεχνών (σήμερα Les Arts Décoratifs). Aργότερα, η κόρη του και η οικογένειά της θα δολοφονηθούν στο Αουσβιτς.

Ο Νισίμ, πατριώτης και άφοβος, κατατάχθηκε στο μέτωπο το 1914 με ενθουσιασμό. Ανήκε στη χρυσή γενιά του 1890-1900 που σε μεγάλο ποσοστό σκοτώθηκε στα χαρακώματα της Ευρώπης. Ο ίδιος, αν και ξεκίνησε από το ιππικό, είχε πάντα πάθος με την παρατήρηση από αέρος και την καταγραφή κάθε λεπτομέρειας. Οντας ακόμη στο ιππικό, είχε συμμετάσχει σε επικίνδυνη αποστολή και είχε φωτογραφίσει από αέρος τη μάχη του Βερντέν. Το 1916 μαθαίνει να πιλοτάρει και μετατάσσεται στην αεροπορία. Τον Ιούνιο του 1917, νέα αναγνωριστικά αεροπλάνα (τα διπλάνα Dorand AR.1) αντικαθιστούν τα παλαιότερα, και μέσα σε ένα τέτοιο αεροπλάνο, υπερσύγχρονο τότε, βρήκε τον θάνατο. Πετούσε μαζί με τον σύντροφό του Λισιέν Ντεσεσάρ, στη διάρκεια αναγνωριστικής πτήσης.

Σήμερα, το Μουσείο Νισίμ ντε Καμόντο μπορεί να εκληφθεί ως μουσείο τέχνης, καθώς οι εντυπωσιακές συλλογές του Μοΐζ δίνουν τον τόνο. Εκεί, όμως, υπάρχει και το πλουσιότατο αρχείο που άφησε ο νεαρός Νισίμ, που έγραφε κάθε μέρα στους αγαπημένους του. Γράμματα, καρτ ποστάλ, φωτογραφίες, ενθυμήματα και ένα ημερολόγιο πολέμου. Ολα όσα άφησε στα 25 χρόνια της ζωής του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή