Συνήθως η πρώτη φορά είναι αναγνωριστική. Η δεύτερη είναι που πετυχαίνει. Οι υποψήφιοι για τον Ν.Φ. –τον νέο φορέα, που έχει αφεθεί στη δημιουργική ανωνυμία του– επιβεβαίωσαν πάντως τον κοινό τόπο. Στη δεύτερη τηλεμαχία τους προσήλθαν καλύτερα γυμνασμένοι. Οι γλώσσες είχαν κάπως λυθεί.
Τίποτε δεν ήταν ίδιο, αλλά και τίποτε δεν ήταν πρωτότυπο. Μπορεί, ας πούμε, η Φώφη Γεννηματά να χαμογελούσε – υπακούοντας προφανώς σε μια σκηνική οδηγία για τη βελτίωση της πρώτης, μουδιασμένης εμφάνισής της. Ομως, πέρα από αυτές τις διαφορές στα σημεία, ο καθένας επιβεβαίωσε τον ρόλο που είχε ήδη καταστρώσει. Με τη βοήθεια των αντιπάλων της, που απηύθυναν σε εκείνη τις περισσότερες ερωτήσεις, η Γεννηματά επιβεβαίωσε τον ρόλο του φαβορί.
Προσέχοντας από την αρχή να μην τραυματίσει το προφίλ της «ασφαλούς» επιλογής, που υπόσχεται στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους «ενότητα» και «συνέχεια», η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε ως προτεραιότητα να αποφύγει το λάθος και, κυρίως, να αποφύγει τις αγκωνιές με τους υπόλοιπους. Αλλωστε από την αρχή, σε όλα τα διλήμματα με κάποια σημασία, είχε φροντίσει να προσγειωθεί ακροποδητί κάπου στη μέση – στο κέντρο του κέντρου. Παράδειγμα: Μεταξύ του νεο-αντιδεξιού Ραγκούση, που παίζει ανένδοτο κατά Μητσοτάκη, και του Θεοδωράκη, που έχει κόψει τις γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ διαμηνύοντας ταυτόχρονα ότι η χώρα δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητη, η Γεννηματά επέλεξε τον αερόσακο του «όποιος συμφωνεί με το πρόγραμμά μας». Αλλο παράδειγμα: Στον εκλογικό νόμο, μεταξύ της απλής και της ενισχυμένης αναλογικής, επιλέγει αναλογική αναλογικότερα ενισχυμένη.
Στην αρχή, πολλοί στοιχημάτιζαν ότι η αναμέτρηση θα κατέληγε σε αδρές διαχωριστικές γραμμές: Από τη μία θα ήταν το Π.Ο.Π. ΠΑΣΟΚ που –σαν το κερωμένο αυγοτάραχο– διαφυλάσσει η Γεννηματά· και από την άλλη θα ήταν το pop προοδευτικό Κέντρο, όπου θα διαγκωνίζονταν ο δήμαρχος Αθηναίων και ο επικεφαλής του Ποταμιού. Το σχήμα παραήταν απλό για να επιβεβαιωθεί από την αστείρευτης παρδαλοσύνης κεντροαριστερή πραγματικότητα. Διαψεύστηκε πολλαπλώς, όχι μόνο λόγω της όψιμης πασοκικής επιφοίτησης του Καμίνη, αλλά και από το δεύτερο υβριδικό προϊόν του ΠΑΣΟΚ: Από τον Νίκο Ανδρουλάκη, που προσπαθεί να εκμαιεύσει την πόλωση με τη Γεννηματά.
Επισήμως, η Γεννηματά απαντά στις προκλήσεις με ψυχρότητα. Ανεπισήμως, ο Ανδρουλάκης καταγγέλλεται ως «διχαστικός» και «ρετρό» – οι απόψεις του, λένε, για την Τουρκία ανατρέχουν στην εποχή του «Σισμίκ».
Δεν ομολογείται, αλλά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα προτιμούσε να δώσει τη μάχη στον δεύτερο γύρο πάνω στις αδρές γραμμές. Θα προτιμούσε να μην έχει απέναντί της έναν υποψήφιο, με τον οποίο τη συνδέει κομματική συγγένεια. Ασπονδη μεν, αλλά συγγένεια.
Η αγωνία είναι ότι για τους ψηφοφόρους που δεν τρώνε αυγοτάραχο, η αναμέτρηση μπορεί να έχει τελειώσει από τον πρώτο γύρο.