Η απόφαση της Συγκλήτου του Οικονομικού Πανεπιστημίου να διακόψει συμβολικά για δύο ώρες τη λειτουργία του ιδρύματος αποτελεί την πρώτη επίσημη έμπρακτη συλλογική διαμαρτυρία καθηγητών στη συνεχή και πολύμορφη απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαμαρτυρία αφορά τα προβλήματα που δημιουργούν στην καθημερινότητα του πανεπιστημίου οι τοξικομανείς, οι οποίοι εισβάλλουν ανενόχλητοι στις εγκαταστάσεις του ανά πάσα στιγμή από το παρακείμενο Πεδίον του Αρεως, αλλά ουσιαστικά θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν αντίδραση σε όλες τις απερίγραπτες καταστάσεις που διαμορφώνουν τη μοναδικότητα των ελληνικών ΑΕΙ. Το γεγονός δηλαδή ότι αποτελούν άντρα ασυδοσίας και ανομίας με την ανοχή, αν όχι με την υπόθαλψη, της κυβέρνησης Συρανέλ.
Σε όσους θα σπεύσουν πιθανώς να υποστηρίξουν ότι η ασυδοσία και η ανομία βασίλευαν και επί προηγούμενων κυβερνήσεων στα ελληνικά πανεπιστήμια, η απάντηση είναι κατηγορηματική. Οτι πριν καν η κατάσταση φτάσει στο σημερινό χάλι, προηγούμενες κυβερνήσεις προσπάθησαν (χαρακτηριστικά πρόσωπα η Μαριέττα Γιαννάκου και η Αννα Διαμαντοπούλου) να σταματήσουν τον κατήφορο, πέρασαν διατάξεις και νόμους προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ η κυβέρνηση Συρανέλ ξήλωσε και συνεχίζει να ξηλώνει κάθε θετικό μέτρο. Οχι μόνο τα μέτρα που αφορούσαν τη βελτίωση των σπουδών, αλλά κι εκείνα που βοηθούσαν στην καλύτερη διοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Αλλωστε, ποτέ δεν ήταν στο σημερινό φρικτό χάλι οι περιβάλλοντες χώροι του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του Ζωγράφου, του Οικονομικού Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, της Νομικής Αθηνών –για να αναφερθούν μερικά–, με την εγκληματικότητα να κυριαρχεί.
Οποιος δεν βλέπει την πραγματικότητα σχετικά με την κατάσταση των ΑΕΙ, παραπέμπεται στα καμώματα και στις δηλώσεις του σημερινού υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να πείσει ότι διεκδικεί τον τίτλο του χειρότερου σε αυτό το πόστο στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους. Ως υπουργός Παιδείας δεν κρίνεται για τις όποιες επιστημονικές περγαμηνές διαθέτει, αλλά για όσα λέει και πράττει, και αυτά στο σύνολό τους έχουν αρνητικό πρόσημο σε σύγκριση με εκείνα που ισχύουν στα ξένα πανεπιστήμια ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ! Δίχως να αναφερθούν οι ακατάληπτες παλινωδίες για τα συστήματα εξετάσεων στα γυμνάσια και στα λύκεια. Φυσικά, πίσω από τον υπουργό Παιδείας υπάρχει μια ολόκληρη κυβέρνηση Συρανέλ και ένας πρωθυπουργός με το όνομα Αλ. Τσίπρας, οπότε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά…
Ειδικά με τη διαμαρτυρία της Συγκλήτου του Οικονομικού Πανεπιστημίου, η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί εάν δεν υπάρξει πολιτική βούληση για να «καθαρίσει» όλη εκείνη η περιοχή, αρχίζοντας από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που είναι και συμβολίζει το άντρο της παρανομίας και της ασυδοσίας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και όχι μόνο. Ομως έφτασε πλέον ο καιρός για τους διδάσκοντες στα ΑΕΙ να προχωρήσουν σε τρόπους συλλογικής αντίδρασης απέναντι στον εξευτελισμό των προσώπων τους και του έργου τους.