Τον περασμένο Ιούνιο, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, μιλώντας στο συνέδριο του Economist, ζητούσε από την κυβέρνηση να αναλάβει την ιδιοκτησία του μνημονιακού προγράμματος προκειμένου να διαμορφώσει ένα πειστικό αφήγημα για τις αγορές. Την περασμένη εβδομάδα η εσωκομματική ομαδοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, η κίνηση των «53+», καλούσε την κυβέρνηση να σταματήσει να αναφέρεται με όρους ιδιοκτησίας του προγράμματος, παραπέμποντας στις περί του αντιθέτου αποφάσεις των κομματικών οργάνων.
Σε επίπεδο αφηγήματος η κυβερνητική ηγεσία έχει απολύτως αναλάβει την ιδιοκτησία του προγράμματος. Ο κ. Τσίπρας δήλωσε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ότι «το πρόγραμμα δείχνει να βγαίνει», παραδοχή που επί της ουσίας αποδίδει την πορεία εξόδου της χώρας από το μνημόνιο και την άνοδο των δεικτών της οικονομίας, τα οποία διαρκώς ο ίδιος επικαλείται, και την επιτυχία μιας οικονομικής πολιτικής στο άλλο άκρο όσων ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται ως πρόγραμμα και ως ιδεολογία.
Τον περασμένο Ιούνιο ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ υπογράμμισε τη σημασία που έχει το να αναλάβει η Ελλάδα την ιδιοκτησία του προγράμματος. «Ιδιοκτησία σημαίνει ότι όλοι στην κυβέρνηση και ευρύτερα στο Δημόσιο στηρίζουν το πρόγραμμα», ανέφερε σχετικά. Και έφερε ως παράδειγμα την πολύ καλή συνεργασία που υπάρχει με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, τη στιγμή που, όπως πρόσθεσε, κάποιοι άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης αμφισβητούν μέτρα που έχουν συμφωνηθεί.
Οι ενστάσεις
Η υλοποίηση των συμφωνηθέντων στο πλαίσιο του μνημονίου έγκαιρα εξελίσσεται σε κλειδί για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης χωρίς καθυστερήσεις, κάτι το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την υλοποίηση του οδικού χάρτη που η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει αναφορικά με την πορεία εξόδου της χώρας από το μνημόνιο. Ωστόσο, δεν συμμερίζονται όλοι αυτό το σκεπτικό. Υπάρχουν πάντοτε εκείνοι που πιστεύουν ότι, παρά την υπογραφή του μνημονίου, η κυβέρνηση θα πρέπει να κινηθεί σε λογική «ανταρτοπόλεμου», προκαλώντας όπου μπορεί ρηγματώσεις στη μνημονιακή πολιτική. Ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος μετακινήθηκε από τα υπουργεία Εργασίας και Ενέργειας ακριβώς εξαιτίας της «απροθυμίας» του να υλοποιήσει τα μνημονιακώς συμφωνηθέντα, μόλις στα τέλη Σεπτεμβρίου δήλωνε ότι «συνολικά η κυβέρνηση πρέπει να διακατέχεται από έναν σκεπτικισμό για το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα».
Με εξαίρεση το οικονομικό επιτελείο και λίγους υπουργούς που ακολουθούν τη λογική «να ξεμπερδεύουμε με αυτό που συμφωνήσαμε και μετά θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από τη δική μας πολιτική», αρκετά κυβερνητικά στελέχη, είτε στο πλαίσιο εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων είτε με παραπομπή σε πάγιες θέσεις και αρχές του ΣΥΡΙΖΑ, βάζουν τρικλοποδιές στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Για παράδειγμα, στην υλοποίηση μεγάλων επενδυτικών πρότζεκτ, τα εμπόδια που έχουν εγερθεί από τον υπουργό Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη στην επένδυση της Eldorado στη Χαλκιδική και οι περιπέτειες του Ελληνικού από το υπουργείο Πολιτισμού είναι ενδεικτικές περιπτώσεις.
Οσον αφορά την υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου, πέραν του Ελληνικού, είχε προκαλέσει καθυστερήσεις και στην επένδυση της Cosco στον ΟΛΠ. Το υπουργείο Παιδείας βρίσκεται όχι μόνο υπό τον νυν υπουργό Κώστα Γαβρόγλου, αλλά και τους προκατόχους του της παρούσας κυβέρνησης, να κινείται διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού, προωθώντας και στη συνέχεια ανακαλώντας διάφορες ρυθμίσεις με τις οποίες επιχειρείται να παρακαμφθούν τα συμφωνηθέντα. Η στάση που τήρησε ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης, σε σχέση με την ολοκλήρωση της μεταβίβασης των περιφερειακών αεροδρομίων, είναι επίσης ενδεικτική.
Η κινητοποίηση της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει άρον άρον τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, θέμα που άφησε να λιμνάζει επί μακρόν, αντιμέτωπη και με τις κινηματικές καταβολές της, είναι ένα μόνο δείγμα της προσπάθειας που γίνεται προκειμένου να διορθωθούν την ύστατη στιγμή οι επιπτώσεις της «αντίστασης» στο μνημόνιο. Η παρατήρηση στενού συνεργάτη του κ. Τσίπρα ότι «θα μπορούσαμε να είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση όσον αφορά την υλοποίηση των προαπαιτουμένων» δείχνει ότι πυρήνες αντίστασης υπάρχουν ακόμη.