Για τον Κώστα Βεργόπουλο, η διεθνής οικονομική κρίση μετά το 2008 επανέλαβε τα λάθη του Μεσοπολέμου. Συχνά μιλούσε για «σύγχρονη ελληνική τραγωδία» και για αξιοθρήνητη διαχείριση των προβλημάτων εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας. Με πλούσιο συγγραφικό και ακαδημαϊκό έργο, ο Κώστας Βεργόπουλος υπήρξε μια δυνατή φωνή στον δημόσιο χώρο ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ο θάνατός του, στα 75 του χρόνια, από αιμάτωμα στο κεφάλι, σηματοδοτεί το τέλος μιας μακράς πορείας σε πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς. Ο λόγος του Κώστα Βεργόπουλου ήταν συχνά πύρινος, ευθύς και εξέφραζε με συνέπεια μια πιο αντισυστημική θεώρηση του κόσμου. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Η νέα παγκόσμια αναταραχή» (εκδ. Gutenberg, 2017) εστίαζε στη διεθνή αδυναμία να αντιμετωπίσει τις τεράστιες προκλήσεις της εποχής.
Σε συνέντευξή του στην «Κ» το 2012, ο Κώστας Βεργόπουλος έλεγε: «Με λαϊκά μοτίβα συλλογικής ενοχοποίησης, δόγματα και ιδέες “ζόμπι” δεν γίνεται τίποτα. Ο Ρούζβελτ είχε ακολουθήσει ανάγκες και όχι δόγματα. Θα έπρεπε να γίνεται το αντίθετο: οι πλεονασματικές χώρες να ανακυκλώνουν τα πλεονάσματά τους στις περιοχές από τις οποίες τα αποσπούν ή τουλάχιστον στις εσωτερικές αγορές, ώστε να μην αποδυναμώνεται η παγκόσμια οικονομία. Δεν συγκρούεται σήμερα η αρετή με την αμαρτία, όπως πιστεύει η Μέρκελ. Υπονομεύεται ολόκληρος ο πλανήτης, ανεξάρτητα από την κατανομή αρετής και αμαρτίας». Αυτά έλεγε το 2012, αλλά λίγο-πολύ εκφράζουν μια γενική στάση του απέναντι στον κόσμο. Εκείνη τη χρονιά είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του Κώστα Βεργόπουλου «Η ανάρμοστη σχέση» (εκδ. Πατάκη, 2012) στο οποίο σημείωνε: «Βρισκόμαστε σε μια κατεξοχήν μεταβατική περίοδο: περνάμε από μια ασταθή φάση που κλυδωνίζεται και καταρρέει προς μια φάση που, επί του παρόντος, παραμένει χαοτική, άγνωστη, ασύλληπτη. Το απερχόμενο σύστημα δεν κατανοεί ότι τελειώνει».
Γεννημένος στην Αθήνα το 1942, ο Κώστας Βεργόπουλος σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Το 1974 εξελέγη καθηγητής Οικονομολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και το 1992 καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2002 είχε τη θέση καθηγητή Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Παρίσι 8. Παράλληλα, εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας στον ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ υπήρξε και διευθυντής του προγράμματος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τη Μεσόγειο (UNITAR), καθώς και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την απορρύθμιση και την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Την περίοδο 1997-1999 διετέλεσε επικεφαλής του Vision Group του ASEM, το οποίο είχε σκοπό την τόνωση των δεσμών και της συνεργασίας Ευρώπης-Ασίας, και επίσης ήταν μέλος του συμβουλίου του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.