Από τα Πυργαίικα στις κλινικές της Σουηδίας και… την Ιστορία

Από τα Πυργαίικα στις κλινικές της Σουηδίας και… την Ιστορία

3' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Αγαπητέ κύριε, κατόπιν σύστασης του νευροχειρουργού κ. Γρυπονησιώτη, παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω αυτό το γράμμα, για να ζητήσω τη βοήθειά σας […]: θα θεωρούσα τον εαυτό μου εξαιρετικά προνομιούχο, αν μπορούσα να έλθω στη Στοκχόλμη και να εργαστώ υπό την καθοδήγησή σας». Η εν λόγω επιστολή, γραμμένη το 1957 και υπογεγραμμένη από τον 33χρονο τότε Ελληνα γενικό χειρουργό Δημήτριο Σβώλο, αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Με τη δειλή αυτή κρούση προς τον καθηγητή Νευροχειρουργικής Herbert Olivecrona, επικεφαλής της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Serafimer, στη Στοκχόλμη, κοιτίδα της νευροχειρουργικής στην Ευρώπη, ο νεαρός γιατρός από τα Πυργαίικα της Τεγέας ζητεί να γίνει εκ νέου δεκτός ως ειδικευόμενος.

Είχε μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στη γενική χειρουργική, αλλά, καθώς δεν τον κάλυπτε επιστημονικά, άνοιξε τα φτερά του προς άγνωστη κατεύθυνση, αναζητώντας το καλύτερο σε μια εποχή όπου οι μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό αποτελούσαν εξαίρεση για τους φοιτητές της μεταπολεμικής Ελλάδας. Οπως εξιστορεί στα απομνημονεύματά του «Ταξιδεύοντας με τις αναμνήσεις ενός γιατρού» (Εκδόσεις Πατάκη, 2000), έπρεπε να ανταποκριθεί σε τρεις προκλήσεις, σεβόμενος τη βοήθεια από την οικογένειά του: να νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στο σουηδικό νοσοκομείο, να αντεπεξέρχεται στα έξοδά του με 200 δολάρια μηνιαίως και να μάθει τη σουηδική γλώσσα.

«Κορυφαία» ειδικότητα

«Θεωρούσε τη νευροχειρουργική κορυφαία χειρουργική ειδικότητα και τη γνώση της νευρολογίας κατ’ εξοχήν κλινικό εργαλείο, σε μια εποχή όπου οι διαγνωστικές εξετάσεις ήταν ελάχιστες και επώδυνες. Πίστευε απολύτως στο διαγνωστικό ταλέντο του γιατρού», διηγείται σήμερα στην «Κ» ο γιος του, ορθοπεδικός χειρουργός Γιώργος Σβώλος, με αφορμή τον έναν χρόνο από τον θάνατο του πατέρα του. Στη διάρκεια της θητείας του στη Σουηδία, από το 1957 έως το 1961, έζησε τη ραγδαία εξέλιξη των χειρουργικών τεχνικών στη νευροχειρουργική σε δύο κορυφαία νοσοκομεία, το Serafimer και το Karolinska. Στο τελευταίο υπήρξε σύγχρονος του Lars Leksell, καθηγητή Νευροχειρουργικής και πατέρα του gamma knife, του λεγόμενου «αναίμακτου μαχαιριού» που χρησιμοποιείται σήμερα στη θεραπεία όγκων και δυσπλασιών του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Το προσωπικό επιστημονικό του έργο κορυφώνεται με τη δημοσίευση της μονογραφίας του «Craniopharyngiomas». «Την ίδια εποχή συντελείται παγκοσμίως τεράστια πρόοδος της επιστημονικής έρευνας στον τομέα της νευροακτινολογίας με την εισαγωγή σταδιακά τα επόμενα χρόνια της μυελογραφίας, της αξονικής και της μαγνητικής τομογραφίας στη διάγνωση παθήσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος», προσθέτει ο ίδιος.

«Μετά τη Σουηδία, που τον σημάδεψε διά βίου και πολυεπίπεδα, ακολουθεί μια σύντομη παραμονή στο Λονδίνο, όπου παρακολουθεί σεμινάρια κλινικής νευρολογίας, της μεγάλης του αγάπης», εξιστορεί ο κ. Σβώλος. «Επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου ξεκινά την καριέρα του. Παρέμεινε πάντα στον ιδιωτικό τομέα, αλλά λόγω των αναγκών της εποχής ήταν και σύμβουλος στα μεγαλύτερα δημόσια νοσοκομεία. Εζησε από κοντά τη δημιουργία των σύγχρονων κλινικών και νοσοκομείων, αλλά και την ανάπτυξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας».

Με περισσή φροντίδα φυλάσσει κειμήλια –επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλληλογραφία με γιατρούς σε όλο τον κόσμο, δημοσιεύματα εφημερίδων αλλά και ευχαριστήριες επιστολές από ασθενείς του– από την έντονη δραστηριότητα του πατέρα του, που θεωρείται από ανθρώπους του χώρου ένας από τους πρώτους σύγχρονους νευροχειρουργούς στη χώρα μας. «Κρίσιμη παραμένει η κατάσταση του 38χρονου Αμερικανού λοχία Μπράουν Κλίντον, ο οποίος νοσηλεύεται στο “Υγεία” βαριά τραυματισμένος από την ανατίναξη του λεωφορείου με τους Αμερικανούς στου Ρέντη, από τη “17Ν”», μας υπενθυμίζει ένα δημοσίευμα του 1987 την επίθεση της «17Ν» σε αμερικανικό στρατιωτικό λεωφορείο. «Τον λοχία χειρούργησε ο νευροχειρουργός Δημ. Σβώλος και η επέμβαση κράτησε από τις 9 το βράδυ έως τις 4 ξημερώματα. Επτά ολόκληρες ώρες», σημειώνει ο συντάκτης με δέος. Η εν λόγω επέμβαση κατέστησε τον Δημήτριο Σβώλο ευρέως γνωστό, καθώς την πορεία της υγείας του Αμερικανού λοχία παρακολουθούσαν τα διεθνή μέσα της εποχής.

Αμερικανική βάση

«Ωστόσο, ο πατέρας μου υπήρξε από το 1961 και έως το τέλος της καριέρας του σύμβουλος νευροχειρουργός στο Νοσοκομείο της Αμερικανικής Βάσης στο Ελληνικό. Η συνεργασία και η εμπιστοσύνη του αμερικανικού στρατού ήταν αναγνώριση στο πρόσωπό του», διηγείται ο γιος του. «Αντιμετώπισε επιτυχώς έναν μεγάλο όγκο δουλειάς κυρίως από τραυματίες, πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό που διέμενε στην Ελλάδα, αλλά και όσους μεταφέρονταν από τη Μέση Ανατολή και αντιμετωπίζονταν εδώ».

Ο Δημήτριος Σβώλος διακρινόταν για το ελεύθερο πνεύμα του, ήταν άνθρωπος αυθεντικός και του καθήκοντος. Εφερε στην Ελλάδα τη σύγχρονη επιστημονική γνώση στο αντικείμενό του και τη μοιράστηκε με όλους, με αλτρουισμό, σε μια εποχή «ηρωική», όπως συνήθιζε να λέει, αλλά και γεμάτη προκλήσεις, όπου όλα χτίζονταν. Αποσύρθηκε από τις χειρουργικές αίθουσες στα 77 του χρόνια. Από τη ζωή έφυγε τον περασμένο Ιούνιο «όρθιος», όπως επιθυμούσε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή