Γράμματα Αναγνωστών

9' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι οδοντίατροι και ο Ουλπιανός

Κύριε διευθυντά

Οταν την ίδια επαγγελματική ομάδα ο νομοθέτης την αντιμετωπίζει με δύο μέτρα και δύο σταθμά, τότε υπάρχει πρόβλημα και αίτημα να το επιλύσει η πολιτεία. Ο λόγος για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στους καθηγητές οδοντιάτρους των Οδοντιατρικών Σχολών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σ’ αυτές τις ομάδες, που είναι διδάσκοντες και παράλληλα διατηρούν και ιδιωτικά οδοντιατρεία, ο νομοθέτης έχει προβλέψει επιπλέον ειδικό φόρο που επί της ουσίας αποτελεί κατάφωρη αδικία. Για τους μεν καθηγητές που εργάζονται τον ελεύθερο χρόνο σε εταιρεία προβλέπεται φόρος 20% επί των καθαρών κερδών. Για όσους εργάζονται σε ιδιωτικό ιατρείο ο φόρος είναι 15% επί του τζίρου, που στην ουσία πενταπλασσιάζει το ποσό του φόρου. Τα ποσά που αναλογούν στους μη διαθέτοντες εταιρεία είναι δυσβάσταχτα. Ας λάβουμε υπόψη ότι η σύσταση εταιρειών σε ιατρούς και οδοντιάτρους ήταν νομικά σχεδόν αδύνατη, ενώ ήταν πολύ εύκολη σε άλλους πανεπιστημιακούς κλάδους. Ετσι, συνταξιούχοι του παραπάνω κλάδου κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, δεδομένου ότι ο φόρος έχει αναδρομική ισχύ, και αν ισχύσει το ίδιο μέτρο ικανά στελέχη θα προτιμήσουν να εγκαταλείψουν το πανεπιστήμιο ως ζημιογόνο.

Εάν πάλι οι παραπάνω σχολές επιμείνουν σε διαρκή απεργία, το τίμημα θα το πληρώσουν οι εκατοντάδες φοιτητές μαζί με τους γονείς, των οποίων οι οικονομικές αντοχές είναι περιορισμένες σε μια επτάχρονη κρίση που μαστίζει τη χώρα. Το φρόνιμο θα ήταν να ισχύσει για όλους το μέτρο των εταιρειών απαλλαγμένο προστίμων και με καθεστώς πολλών δόσεων με αναδρομική ισχύ μιας πενταετίας. «Του αποδίδειν εκάστω το προσήκον» – ορθή απονομή δικαιοσύνης (Ουλπιανός).

Δημητρης Μαυραειδοπουλος

«Οραμά» τους η φτωχοποίηση

Κύριε διευθυντά

Στόχευση σταθερή, απαρέγκλιτη του διπρόσωπου λαϊκιστή Τσίπρα, η γενική ισοπεδωτική φτωχοποίηση. Συστηματικά σχεδιάζει υποβάθμιση, κατάργηση της μεσαίας τάξης. Εντονα τα σημάδια κατάρρευσης! Χιλιάδες επιχειρήσεις ή έχουν κλείσει ή μεταναστεύσει. Εχει πολεμήσει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας. Τεράστια αναπτυξιακά έργα (Σκουριές, Ελληνικό κ.ά.) μεγάλης οικονομικής επιφάνειας και ανάπτυξης θέσεων εργασίας αντιμετωπίζουν συνεχή απαγορευτικά εμπόδια. Ευνοεί ημετέρους με παράνομες αδειοδοτήσεις.

Απαξιώνει την αριστεία. Υποβαθμίζει την Παιδεία. Ενθαρρύνει την παραβατικότητα και παρανομία στους χώρους των ΑΕΙ. Εσκεμμένα παρερμηνεύει την έννοια «πανεπιστημιακό άσυλο», που ευνόησε την απίθανη ανέλιξή του! Πολλές δεκάδες χιλιάδες νεαρών σοβαρών επιστημόνων (δαπανηρή εθνική επένδυση) εξαναγκάστηκαν να εκπατρισθούν. Με την καθοδήγηση του αποπροσανατολιστή Παππά πέτυχε έλεγχο μεγάλου μέρους των ΜΜΕ. Προσπαθεί ανενδοίαστα να χειραγωγήσει και τη Δικαιοσύνη. Εντείνει πιεστικά με απειλητική κριτική τους λειτουργούς της.

Καλλιεργεί αυξανόμενη την εξάρτηση από το Δημόσιο, διορίζοντας αργόμισθους ειδικών θέσεων και αμοιβών.

Γιγαντώνεται σκληρή υπερφορολόγηση, αποτρεπτική κάθε επιχειρηματικής ανάπτυξης, που οδηγεί στη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή. Συσσωρεύει υπερπλεόνασμα για μικροπαροχές προς εκμαυλισμό συνειδήσεων προς «άγραν ψήφων».

Διώκει εκδικητικά με βαρείς φόρους την περιουσία, γενικότερα την ιδιοκτησία, σε απελπιστικό βαθμό, Παραμένει ουσιαστικά η ανεργία σε υψηλά επίπεδα, παρά τις παραπλανητικά απατηλές διακηρύξεις Τσίπρα περί μείωσης. Συνεχίζεται η αύξηση υποαμειβόμενων, εκ περιτροπής ή μερικώς απασχολουμένων. Ενισχύει ή παραβλέπει συνδικαλιστικές παρατυπίες, παράνομα δικαιώματα.

Ξεσκεπάστηκε το ψευδεπίγραφο, κενό «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» ανεπανόρθωτα!

As μη αυταπατώμεθα! Στόχος, ο ολοκληρωτισμός σοβιετικού τύπου και η εξυπηρέτηση της συριζανέλ νομενκλατούρας.

Πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε τη γενική εξαθλίωση, απαξίωση και καταπάτηση, ανατροπή και εξύβριση θεσμών, παραδόσεων και αξιών, την καθεστωτική αλλοίωση;

Δημ. Γ. Σμυρλης, Συντ/χος λυκειάρχης

Για τη βράβευση Χρήστου Γιανναρά

Κύριε διευθυντά

Με μεγάλη χαρά πληροφορηθήκαμε από την «Κ» την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ του εξαίρετου συνεργάτου σας Χρήστου Γιανναρά, ομότιμου καθηγητού του Παντείου Πανεπιστημίου και διεθνώς αναγνωρισμένου σύγχρονου φιλοσόφου και πολυγραφότατου συγγραφέα. Η θεολογική κατάρτιση του Γιανναρά είναι παγκοίνως γνωστή, καθώς και το βάθος της σκέψης του, βασισμένης στη μελέτη των συγγραμμάτων των Πατέρων της Εκκλησίας μας, αλλά και των μεγάλων Θεολόγων που διέπρεψαν ανά τους αιώνες σε Ανατολή και Δύση. Ο πλούτος και η ευρύτητα των γνώσεών του επί καίριων θεολογικών θεμάτων αναδεικνύονται από τη μακροχρόνια ενασχόλησή του και καινοτόμο θεολογική του μαρτυρία, που είναι κατατεθειμένη στο πολύτιμο συγγραφικό έργο του.

Θεωρώ ότι ο Χρήστος Γιανναράς έπρεπε πριν από πολλά χρόνια να είχε εκλεγεί καθηγητής μιας από τις δύο Θεολογικές μας Σχολές, καθόσον τα γνωστικά και πνευματικά προσόντα υπερτερούσαν πολλών άλλων υποψηφίων συναδέλφων του.

Δημητρήτριος Δημηνας, Δικηγόρος, Κατερίνη

Αυτομεμψία και πραγματικότητα

Κύριε διευθυντά

Η ζωή, δυστυχώς, επιβεβαιώνει αυτό που πεισμόνως αρνούμαστε να δεχτούμε: ότι δηλαδή με την ψυχή μας «ως γη άνυδρος» μοιάζουμε με εκείνους που «κατεβαίνουν εις λάκκον» γιατί δεν θέλουμε να δεχτούμε ότι «βεβηλωθέντες έργοις ανόμοις… ανάξιοι υπάρχομεν». Αυτό συμβαίνει γιατί καθόλου δεν μοιάζουμε με τους παλιούς πολίτες της Νινευής, πρωτεύουσας του ασσυριακού κράτους (στολίδι του Νότου κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο).

Και αυτοί είχαν πάρει την κατρακύλα της φθοράς, αλλά τελικά άκουσαν το μήνυμα-οργή Θεού για καταστροφή τους σε τρεις ημέρες, συμφορά που απέτρεψαν με τη βαθιά μετάνοιά τους. (Βασιλείς πέταξαν τα στέμματα, άρχοντες φόρεσαν φτηνούς χιτώνες, πλούσιοι μοίρασαν τα πλούτη τους, δανειστές έσκισαν τα γραμμάτιά τους, φονιάδες εξομολογούνταν τα εγκλήματά τους, δικαστές αθώωναν τους πάντες, γιατί κανείς δεν ήθελε το κακό του άλλου.) Εμείς, αντίθετα με εκείνους, υιοθετούμε τη συμπεριφορά των Γαδαρινών, που έδιωξαν τον Χριστό για να μη χάσουν τους χοίρους, αφού επιμένουμε αλαζονικά στην κατρακύλα και στην ανταρσία κατά του Θεού (απαξιώνουμε τον ηθικό βίο, εκθειάζουμε τον έκλυτο και ριχνόμαστε βαθύτερα στον λάκκο των παθών και του χαμού μας). Δεν είναι, όμως, μόνο η αποστασία από τον Θεό, αλλά και η αποξένωσή μας από την πραγματική γνώση, από την ενσυνείδητη δηλαδή επίγνωση (σύλληψη) της ουσίας και των αιτίων των πραγμάτων, που οδηγεί τον άνθρωπο από το φως της αλήθειας στο βαθύ σκοτάδι του αμοραλισμού, στην απουσία δηλαδή ηθικών προταγμάτων, το πνεύμα και τις παραδόσεις με τα οποία πρόγονοί μας έκτισαν χρυσούς αιώνες. Και μπορεί, βεβαίως, τα ιστορικά γεγονότα να έχουν την αυτοτέλειά τους και ο παραλληλισμός να αποδυναμώνεται από τον χρόνο και τις ιδιαίτερες συνθήκες, ωστόσο υπάρχουν και ιστορικά επιτεύγματα που πάντα θα είναι αστείρευτες πηγές αλήθειας και γνώσης.

Αντί, λοιπόν, να γινόμαστε επαίτες και να υποκύπτουμε σε ταπεινωτικές μνημονιακές «ρυθμίσεις», χρήσιμο θα ήταν να μελετούσαμε το μεταρρυθμιστικό έργο προγόνων μας, για παράδειγμα του Σόλωνος, που καθοριζόταν από την ιδέα ότι το δίκαιο πρέπει να είναι διαχρονικό και υπερατομικό, ουσιαστική ιδέα που αναβίωσε με την απόκτηση ηθικού βάθους στην Αττική πολιτεία, όταν ο πολίτης συνειδητοποίησε ότι οφείλει να είναι υπεύθυνος, και ότι ο νόμος είναι πράγματι κυρίαρχος μόνον όταν θεμελιώνεται όχι στο ατομικό συμφέρον, αλλά στο περί δικαίου αίσθημα των πολιτών.

Αναστασιος Γ. Λεκκας, Συν/χος δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

Η επιστήμη, οι τσαρλατάνοι, οι (κάθε λογής) θεραπευτές και ο πυρρωνισμός

Κύριε διευθυντά

Ο Thomas Kuhn ονόμαζε «Παράδειγμα – Paradigm» την επικρατούσα ανά εποχή εικόνα για τον κόσμο, που έχει η επιστήμη. Το «κοσμοείδωλο» των επιστημόνων, ουσιαστικώς, δηλαδή, τα «γυαλιά» με τα οποία αναλύουμε, εξηγούμε και προβλέπουμε τη λειτουργία του κόσμου. Οι επιστήμες σήμερα έχουν μια επιστημονική μέθοδο που ονομάζεται «υποθετικο-παραγωγική μέθοδος», hypothetico-deductive method. Στην τελική της μορφή αναλύθηκε κυρίως από τον Karl Popper. Σε γενικές γραμμές, η σύγχρονη αυτή επιστημονική μέθοδος περιλαμβάνει χαρακτηριστικά όπως ο πειραματισμός, η διυποκειμενικότητα και η ορθολογική εξαγωγή συμπερασμάτων. Η επιστήμη σήμερα δεν αποδέχεται την ενόραση, τις προσωπικές απόψεις, την αυθεντία, τη βιωματική υποκειμενικότητα, τις ad hoc (επί τούτω και εκ των υστέρων) εξηγήσεις, τις θεωρίες που δεν επιτρέπουν τη διάψευσή τους και βγαίνουν «πάντα αληθινές».

Το Παράδειγμα αυτό λειτούργησε με επιτυχία για πάνω από 400 χρόνια και αντικατέστησε την αυθεντία της θρησκείας με την επιστήμη. Αντικατέστησε την πίστη, τη βιωματική μέθοδο και την πίστη στο μεταφυσικό με το ορθολογικό, το διυποκειμενικό, το πειραματικό. Επιστήμες, όπως η ιατρική, μεγαλούργησαν υπό την επίδραση αυτής της επιστημονικής μεθόδου, βελτιώνοντας την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων και παρατείνοντας κατά πολύ το προσδόκιμο επιβίωσης του μέσου ανθρώπου.

Αυτό το κυρίαρχο Παράδειγμα ουδέποτε επικράτησε ολοκληρωτικά. Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο μύθος, η πίστη στη μεταφυσική, οι ανιμιστές και πρόσφατα οι τσαρλατάνοι, οι αστρολόγοι, οι ψευδοεπιστήμονες, η «νέα προφορικότητα» του Διαδικτύου, με την ισοσθένεια των απόψεων που επιβάλλει, αμφισβητούν δυναμικά την κυριαρχία του επιστημονικού Παραδείγματος.

Η αμφισβήτηση αυτή δεν έρχεται μόνο από lumpen στοιχεία, αλλά και από οργανωμένα, λόγια φιλοσοφικά ρεύματα όπως οι κονστρουκτιβιστές και οι σκεπτικιστές, που συνεχίζουν μια παράδοση χιλιετιών του αρχαιοελληνικού πυρρωνισμού. Πρόσφατο άρθρο των New York Times επιτίθεται δικαίως στον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump για την απέχθειά του προς την επιστήμη. Σε όλα τα επίπεδα: απλό καθημερινό, φιλοσοφικό, υψηλό πολιτικό επίπεδο, η επιστήμη βρίσκεται σε διωγμό. Και είναι κάτι που θα πληρώσουμε ακριβά.

Η κοινωνία, κατά τον T. Kuhn, βρίσκεται σε πλήρη αλληλεπίδραση με την επιστήμη. Το πρότυπο της επιστήμης που δεν επηρεάζεται από τα κοινωνικά δρώμενα απλώς δεν υφίσταται. Ετσι και σήμερα, η κοινωνία τείνει να αλλάξει αυτό που ονομάζουμε «επιστήμη». Ενα ορμητικό ποτάμι αστρολόγων, βιωματικών και ενεργειακών θεραπευτών, αντιεμβολιαστών, δημιουργιστών, οπαδών της επίπεδης ή κοίλης Γης, μεταβολομιστών, ομοιοπαθητικών και συνωμοσιολόγων επιτίθεται στην επιστήμη με σκοπό την αποδόμηση ή τη μίμησή της. Ομοίως, φιλοσοφικά ρεύματα όπως οι κονστρουκτιβιστές, με μεγάλη και ισχυρή παράδοση λόγιας κριτικής στην επιστήμη στο πλαίσιο της «ηπειρωτικής» φιλοσοφίας, αποδομούν τα γνωστικά της θεμέλια και επιτίθενται στη μέθοδό της.

Η επιστήμη στηρίζει τα θεμέλιά της σε έναν κινούμενο βάλτο, κατά τον Popper. Οι επιστημονικές θεωρίες παράγονται, διαψεύδονται και αντικαθίστανται σε μια αέναη προσπάθεια να πλησιάσουμε την αλήθεια. Η επιστήμη δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει το «αλάνθαστο». Αλλά δομεί τη ζωή μας ορθολογικά και με βάση κανόνες που έχουν δείξει την προβλεπτική και πρακτική τους αξία. Η επίθεση που δέχεται από lumpen αλλά και λόγια στοιχεία τείνει να αντικαταστήσει την επιστημονικότητα από την «ατομική» άποψη, τη διυποκειμενικότητα από το προσωπικό βίωμα, τον ορθολογισμό από την ενόραση, τη φυσική από τη μεταφυσική.

Τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά. Η επιστήμη είναι ο πιο επιτυχής τρόπος να εξηγούμε τον κόσμο ώς σήμερα. Η επιτυχία της είναι αναμφισβήτητη. Η αντικατάσταση του ισχύοντος Παραδείγματος με ένα ενορατικό και υποκειμενικό μόρφωμα προσωπικών «αληθειών» θα είναι καταστροφική για τη γνώση.

Αλλωστε, όταν όλα επιτρέπονται, τίποτα δεν αλλάζει.

Ιακωβης Παναγιωτης, MD, PhD καρδιολόγος, επεμβατικός καρδιολόγος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Φιλοσοφίας της Επιστήμης /ΕΚΠΑ

Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;

Κύριε διευθυντά

Πρόσφατα οι πρωτοετείς φοιτητές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κλήθηκαν, όπως συνέβη και την προηγούμενη χρονιά, να υιοθετήσουν μια «δέσμευση αξιών» (κατά το πρότυπο του αμερικανικού freshman values pledge): ότι θα εγκολπωθούν «τη νοοτροπία της αριστείας μέσα από τη μελέτη και την έρευνα»· ότι θα φροντίσουν να δρουν μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο «με αξιοπρέπεια και ήθος»· ότι θα συμβάλουν «στη διατήρηση ενός περιβάλλοντος ποιότητας, ελευθερίας, δημοκρατίας και αξιοκρατίας».

Με αφορμή το γεγονός αυτό το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε μια χυδαία ανακοίνωση, όπου μεταξύ των άλλων αποκαλεί το παραπάνω απάνθισμα αξιών και αρχών «αρλουμπολογίες». Ετσι το κείμενο των φοιτητών απέκτησε αναπάντεχα πολιτική διάσταση, την οποία ούτε είχε ούτε επιδίωξε να έχει.

Εξηγούμαι. Μέσα στην αλαζονική και υβριστική (με την αρχαία έννοια του όρου) σπουδή της, η κυβέρνηση επιβεβαίωσε άθελά της όσα ήδη γνωρίζαμε για τα πιστεύω της ή διακρίναμε ή υποπτευόμαστε βασιζόμενοι σε ενδείξεις. Οτι δηλαδή η δική της «δέσμευση αξιών» δεν περιλαμβάνει την αριστεία, το ήθος και την αξιοπρέπεια, την αξιοκρατία και την ποιότητα ζωής, ούτε καν την ελευθερία και τη δημοκρατία. Οτι όλα αυτά είναι απλώς «αρλούμπες». «Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;» όπως αναφώνησε ο Καϊάφας.

Εξίσου σημαντικός με αυτή την ομολογία είναι ο λόγος που την προκάλεσε. Δικαιούμαι δηλαδή να υποθέσω ότι η οργή των κυβερνώντων οφείλεται στο γεγονός ότι η παραπάνω «δέσμευση αξιών» αποκάλυψε την απύθμενη υποκρισία τους. Πως δηλαδή θέλουν να φαίνονται ότι έχουν αρχές και αξίες που στην πραγματικότητα δεν έχουν –εφόσον πιστεύουν και πράττουν τα ακριβώς αντίθετα– και πως κατά λογική ακολουθία δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν να ευοδωθεί η ειλικρινής προσπάθεια του ΠΑΜΑΚ.

Μιχαηλ Πασχαλης, Ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Τμήμα Φιλολογίας

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή