Φυτό ενδημικό της Ελλάδας, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Μεσογείου. Οι σπόροι του χρησιμοποιούνται αυτούσιοι ή σε σκόνη. Αναφέρεται από τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη για τις ευεργετικές του ιδιότητες – ιδιαίτερα ως χωνευτικό, αλλά και σπασμολυτικό και αντιδιαρροϊκό. Οι αρχαίοι Ελληνες και οι Ρωμαίοι το αγαπούσαν και το χρησιμοποιούσαν πολύ, αλλά και οι σύγχρονοι το τιμούν δεόντως. Χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική και την αρτοποιία, αλλά η πιο γνωστή και επιτυχημένη χρήση του έγινε από την ποτοποιία. Το ελληνικό ούζο, αλλά και τα αντίστοιχα αποστάγματα γειτονικών χωρών, τα γαλλικά Pernod και Riacard, που περιέχουν γλυκάνισο, συγκαταλέγονται στα πλέον αγαπητά απεριτίφ.
Σε τι μορφή τον βρίσκουμε;
Κυκλοφορεί σε δύο μορφές: σε σποράκια και κοπανισμένος σε σκόνη. Προτιμάμε τους σπόρους, τους οποίους τρίβουμε στο μύλο ή κοπανίζουμε στο γουδί για πιο έντονο άρωμα. Μπορούμε να τους αφήσουμε και ολόκληρους, ειδικά αν τους βάλουμε σε ψωμιά – στο μάσημα θα σπάσουν απελευθερώνοντας το άρωμά τους.
Πού τον χρησιμοποιούμε;
- Σε ψωμιά και κουλούρια, στα οποία τον αφήνουμε ολόκληρο ή χοντροκοπανισμένο.
- Το γλυκό ουζάτο άρωμά του ταιριάζει σε μαγειρέματα με ντομάτα και δυόσμο, π.χ. σε σάλτσες για μακαρόνια, σε κοτόπουλο και μοσχάρι κοκκινιστά κ.λπ. Θέλει προσοχή στις ποσότητες.
- Επίσης σε μικρή ποσότητα, σε χοιρινό ή κοτόπουλο λεμονάτο, κατσαρόλας ή φούρνου. Αρωματίζει θαυμάσια και τις πατάτες φούρνου.
- Σε μαγειρέματα με χταπόδι, καλαμάρια και γενικά με θαλασσινά.
- Σε σαγανάκι με γαρίδες
- Σε λαδολέμονα για ψητά ψάρια και θαλασσινά. Σε ψάρια ποσέ.
- Ταιριάζει πολύ (ολόκληρος ή κοπανισμένος καταπώς μας αρέσει) πάνω από βραστά ή ψητά λαχανικά, ιδιαίτερα με το κουνουπίδι και το μπρόκολο. Επίσης, σε σουφλέ κουνουπιδιού και μπρόκολου μέσα στην μπεσαμέλ ή σε άλλη σάλτσα επικάλυψης (π.χ. γιαουρτόκομμα).
- Μπορούμε να χτυπήσουμε λάδι με γλυκάνισο στο μούλτι, να το σουρώσουμε και να γαρνίρουμε με αυτό λευκές φασολάδες.
- Σε σάλτσες με φρέσκα ή ξερά σύκα ή σε σιρόπια για το παγωτό.