Ηταν 2013, όταν το μοναδικό φαρμακείο των Λειψών έβαλε λουκέτο για οικονομικούς λόγους (κυρίως λόγω της μη εξόφλησης των οφειλομένων από τον ΕΟΠΥΥ στους φαρμακοποιούς). Αλλη μία «πληγή» για τους σχεδόν 800 κατοίκους του ακριτικού νησιού, που επί δεκαετίες πάλευαν –και εξακολουθούν να παλεύουν– με ελλείψεις και προβλήματα. Εξι μήνες έμειναν χωρίς φαρμακείο, όταν ο τότε δήμαρχος, Μπενέτος Σπύρου, αποφάσισε να βάλει αγγελία στο Διαδίκτυο, ελπίζοντας το… ανέλπιστο. Ποιος θα δεχόταν να έρθει στην άγονη γραμμή και να πάρει το ρίσκο του να ανοίξει μια επιχείρηση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι πιθανότατα θα ήταν καταδικασμένος να αποτύχει;
O Αλέξανδρος Τσανακτσής και η σύντροφός του (και μετέπειτα σύζυγός του) Πέννυ Αλεξοπούλου, φαρμακοποιοί και οι δύο, εκείνη την εποχή εργάζονταν στα δύο άκρα της χώρας, στις γενέτειρές τους. Σε φαρμακείο στην Καβάλα εκείνος, στο νοσοκομείο της Καλαμάτας εκείνη. Δεν ήξεραν καν πού βρίσκονταν οι Λειψοί.
Κι όμως, λίγες εβδομάδες μετά θα αποβιβάζονταν από το πλοίο στο λιμάνι του νησιού, έτοιμοι να στήσουν σ’ αυτή τη γωνιά του ανατολικού Αιγαίου το σπιτικό τους, να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. «Συγγενείς και φίλοι μάς έλεγαν τρελούς και προσπάθησαν να μας αποτρέψουν. Αλλά το επάγγελμά μας είναι “κλειστό”, χρήματα να αγοράσουμε άδεια δεν είχαμε, αλλού δεν θα μας δινόταν αυτή η ευκαιρία. Κι εμείς είχαμε ένα όνειρο: να ενωθούμε, να κάνουμε οικογένεια, να έχουμε τη δική μας βάση, μια κοινή στέγη, μια κοινή πορεία», λένε.
Και μια κοινή δουλειά, εν προκειμένω. Το κίνητρο που έδινε ο δήμος –η δωρεάν παραχώρηση του ακινήτου– μέτρησε πολύ στο να πάρουν μια τόσο δύσκολη απόφαση. Δεν διαψεύστηκαν. «Οι Λειψιώτες μάς υποδέχθηκαν με απίστευτη ζεστασιά, άνοιξαν μια μεγάλη αγκαλιά για μας. Οι Λειψοί είναι σαν χωριό, όλοι είμαστε μια οικογένεια. Ο δήμαρχος, Φώτης Μάγγος, είναι δίπλα μας σε ό,τι χρειαστούμε, όπως ήταν και ο προηγούμενος. Βέβαια, ο χειμώνας δεν είναι εύκολος. Ειδικά με κακοκαιρία και απαγορευτικό απόπλου, νιώθεις εγκλωβισμένος, συχνά δεν έχεις τη δυνατότητα πρόσβασης σε πολύ απαραίτητα πράγματα. Από την άλλη πλευρά, όμως, έχουμε ποιότητα ζωής, χωρίς πίεση και άγχος. Ο γιος μας, ο Χρήστος, που γεννήθηκε εδώ, είναι δύο ετών. Μεγαλώνει όμορφα, κοντά στη φύση. Δεν κλειδώνουμε το σπίτι, δεν κλειδώνουμε το αυτοκίνητο, πού αλλού αισθάνεσαι τέτοια ασφάλεια και εμπιστοσύνη στους γύρω σου;», λέει ο Αλέξανδρος που πριν από λίγες μέρες βραβεύτηκε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Δωδεκανήσου, μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους του, «για τον αγώνα που δίνουν προκειμένου να ανταποκριθούν στην κάλυψη των αναγκών φαρμακευτικής περίθαλψης των λιγοστών κατοίκων ακριτικών νησιών».
Ενεση σε γάιδαρο
Και πώς είναι η καθημερινότητα στο φαρμακείο των Λειψών; «Κάνουμε τα πάντα: από ένεση σε γάιδαρο ή σκύλο μέχρι παροχή πρώτων βοηθειών σε εγκεφαλικά και εμφράγματα. Το νησί έχει μόνο έναν αγροτικό γιατρό. Πώς να τα προλάβει όλα; Θεωρούμε χρέος μας να τον στηρίζουμε όσο μπορούμε. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά που αντιμετωπίζουμε. Αν μέναμε σε πόλη, θα παίρναμε σύνταξη και κάποια δεν θα τα είχαμε δει ποτέ!», εξηγούν η Πέννυ και ο Αλέξανδρος. Το ωράριο του φαρμακείου; «Υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα, εφημερεύουμε 24 ώρες το 24ωρο!» Και το μέλλον τους; «Στους Λειψούς! Η απόφαση ήταν συνειδητή. Εδώ είναι πια η ζωή μας».