Νίκος Ανδρουλάκης: Δίαιτες

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι ένα μικρό, γωνιακό εστιατόριο δίπλα στο ποτάμι – από τα πολλά παραποτάμια στέκια του Στρασβούργου. Στο βάθος, στη βιτρίνα πίσω από την μπάρα, κρέμονται «ζωντανά» τα κρέατα. To λένε «Au diable bleu» και δεν συνιστάται, βέβαια, σε χορτοφάγους.

Λάτρης των ψωμωμένων μπέργκερ του Μπλε Διαβόλου, ο Νίκος Ανδρουλάκης αξιοποίησε τα τριάμισι χρόνια που έχει περάσει μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου όχι μόνο για την εκλέπτυνση του σαρκοφαγικού του γούστου. Τα αξιοποίησε κυρίως για να γνωρίσει –και να σπουδάσει– την πολιτική έξω από το κομματικό κέλυφος που τον είχε επωάσει. Ακόμη και πρόσωπα που δεν είχαν ποτέ πολιτική συνάφεια μαζί του, μαρτυρούν ότι διέκριναν πάνω του εμφανέστατα τα ίχνη της πολιτικής δίαιτας στην οποία ο Ανδρουλάκης υποβλήθηκε ως ευρωβουλευτής.

Τα εφόδια αυτού του «μεταπτυχιακού» επιχείρησε να λανσάρει ο ίδιος στον προεκλογικό αγώνα για την Κεντροαριστερά, χωρίς πάντως να αφήσει τις «προπτυχιακές» συνδικαλιστικές δεξιότητες –που είχε καλλιεργήσει εξ απαλών, πασοκικών ονύχων– να ατροφήσουν.

Από τη μια, ήταν ο λιγότερο γνωστός από τους γνωστούς υποψηφίους, που προσπαθούσε να συστηθεί ως ευρωβουλευτής. Και από την άλλη ήταν ο νεότερος, που όφειλε να επενδύσει στην αντισυστημική μόδα, μιλώντας εξ ονόματος της γενιάς τού «εμείς δεν διοριστήκαμε ποτέ». Από τη μια ήταν ο φοιτητοποιμένας, που διά της κομματικής νεολαίας σταδιοδρόμησε στο κόμμα. Και από την άλλη, προβαλλόταν ως ανανεωτής αυτού του κόμματος.

Με αυτήν τη χημεία, ο Ανδρουλάκης δεν κατάφερε να αναδειχτεί αρχηγός. Κατάφερε όμως να αναδειχτεί διάδοχος. Αυτό τουλάχιστον έδωσε την εντύπωση ότι εννοεί ο ίδιος, υποσχόμενος στην πρώτη του δήλωση «το μέλλον». Τίποτε λιγότερο από «το μέλλον».

Για κάποιους πάντως, το κέρδος του Ανδρουλάκη δεν είναι το ποσοστό που «αποταμίευσε». Το παράπλευρο όφελος ήταν, λένε, η ώσμωσή του με αλλότριες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς – ώσμωση, στην οποία τον εξώθησε σε μεγάλο βαθμό η τροπή που πήρε η προεκλογική αντιπαράθεση.

Βρέθηκε να ζυμώνεται –αν όχι να συμμαχεί– με στοιχεία του χώρου που, πριν από την κούρσα, μόνο στους φυσικούς του συνομιλητές δεν συγκαταλέγονταν. Μένει να φανεί αν αυτές οι συγκλίσεις ήταν μόνο εκλογικής χρήσεως ή αν θα έχουν βαθύτερη επίδραση στη φυσιογνωμία του ευρωβουλευτή· αν θα τον κάνουν να υιοθετήσει τη συμβουλή ότι, «για να ηγηθείς του χώρου πρέπει, αλλά δεν φτάνει να είσαι ΠΑΣΟΚ».

Πώς πρόκειται να διαχειριστεί αυτό το κεφάλαιο ο Ανδρουλάκης μέσα στον κυοφορούμενο φορέα; Θα εξαρτηθεί περισσότερο από τη μορφή που θα επιχειρήσει η νικήτρια να δώσει στον φορέα. Το ανδρουλακικό δόγμα συνοψίζεται, πάντως, στη φράση ότι «ενότητα δεν σημαίνει στασιμότητα». Οσοι τον ξέρουν καταλαβαίνουν ότι για το μόνο που εγγυάται εκείνος είναι ότι δεν θα υπάρξει στασιμότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή