Ο Αγαμέμνονας ανάμεσά μας

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις 6 Νοεμβρίου ξεκίνησαν στο Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου) οι παραστάσεις του «Αγαμέμνονα», ενός έργου «για δύο ηθοποιούς και ένα βιολί». Την επεξεργασία και συρραφή των κειμένων από τον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη (μτφρ.: Κ. Χ. Μύρης), όπως επίσης και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Χατζής. Η Λήδα Πρωτοψάλτη διαβάζει και ο Γιώργος Παπαπαύλου υποδύεται τους βασικούς χαρακτήρες, την Ιφιγένεια, τον Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα.

Ισότιμα πλάι στους ηθοποιούς στάθηκε ο βιολονίστας Γιώργος Βερβιτσιώτης, φορτίζοντας την ατμόσφαιρα και αποκαλύπτοντας τα συναισθήματα, όσα ο λόγος δεν μπορεί να εκφράσει, ερμηνεύοντας μουσική που συνέθεσε ειδικά για την παράσταση ο Γιώργος Κουμεντάκης. Επειτα από αρκετά χρόνια συστηματικής ενασχόλησης με την παραδοσιακή μουσική, ο τρόπος με τον οποίο ο συνθέτης έχει αφομοιώσει το περιεχόμενό της, του επιτρέπει να δημιουργήσει με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση μουσικές σύγχρονες, με σαφή τη σφραγίδα της προσωπικής του γλώσσας, ταυτόχρονα, όμως, με έντονη και ξεκάθαρη τη μνήμη ενός κόσμου που κάθε μέρα χάνεται όλο και περισσότερο. Το έκανε στη «Φόνισσα» πριν από λίγα χρόνια, το κάνει αυτή τη φορά με ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά μέσα από μία σειρά «μοιρολόγια». Κι αυτά μοιάζει να ταιριάζουν στα κείμενα του Αισχύλου και του Ευριπίδη ίσως ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι στην ιστορία της παπαδιαμαντικής γραίας Χαδούλας, με την οποία η παραδοσιακή μουσική έχει αυτονόητη σχέση. Συσχετίζουν οργανικά και αξεδιάλυτα το έπος με την Ιστορία και τη μυθολογία με τον συγκεκριμένο τόπο. Καθιστώντας το μυθικό βαθιά συγκινητικό, προσθέτοντας χρώμα και ρυτίδες στο πάλλευκο μάρμαρο με τρόπο που μόνο η μουσική μπορεί.

Λίγες μέρες νωρίτερα (2 Νοεμβρίου, αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος») έδωσε συναυλία ο «Αχέροντας», ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα παλαιάς μουσικής, αποτελούμενο από τους Φρανσουά Ζουμπέρ-Καγέ και Ανδρέα Λινό (βιόλα ντα γκάμπα) καθώς επίσης τον Φιλίπ Γκρισβάρ (τσέμπαλο). Στον απόηχο της ακόμα δημοφιλούς ταινίας του Αλέν Κορνό «Oλα τα πρωινά του κόσμου» (1991), το πρόγραμμα περιλάμβανε έργα των Ζαν ντε Σαιν-Κολόμπ και Μαρέν Μαρέ. Μουσικοί στοχασμοί πάνω σε συναισθήματα και διαθέσεις, κινούνται με μεγάλη λεπτότητα ανάμεσα σε διαβαθμίσεις σκότους. Το φως που τα διαπερνά σημειακά, καθώς η μία βιόλα συναντά τον ήχο της άλλης σε κάποια έντονα δεξιοτεχνική παράγραφο, στην ουσία τονίζει ακόμα περισσότερο την κυρίαρχη σκοτεινή διάθεση. Σε τεχνικό επίπεδο οι τρεις μουσικοί έπαιξαν με εστιασμένο και διάφανο ήχο, ενώ η ετοιμότητα με την οποία διαπλέκονταν οι δύο βιόλες ήταν θαυμαστή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή