«Το βασικό ερώτημα είναι το ίδιο και για τα δύο φύλα: Πώς ζω τη ζωή μου; Πόσο θέλω ή πιστεύω ότι μπορώ να ορίσω τη ζωή μου;» λέει στην «Κ» η Μαρία Κεχαγιόγλου. Μαζί με την Μπέτυ Αρβανίτη και τη Νεφέλη Κουρή είναι μία από τις «Τρεις ψηλές γυναίκες», το έργο του Εντουαρντ Αλμπι που παρουσιάζουν στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Μία 91χρονη με δύο άλλες γυναίκες, που η καθεμιά ενσαρκώνει μια νεότερη ηλικία της, στα 52 και στα 26 της χρόνια. Η ηλικιωμένη παλεύει να φέρει πίσω όσα γλίστρησαν μέσα από τα χέρια της, επιμένοντας να αποκρύπτει άλλα που θα μείνουν για πάντα άγνωστα. Οι δύο νεότερες παλεύουν για εκείνο που υπήρξε ο πρωταρχικός της σκοπός καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, για την επικράτηση. Η «Κ» με αφορμή το ηλικιακό γαϊτανάκι του έργου, μέσα από τις ίδιες ερωτήσεις στις τρεις ηθοποιούς επιχειρεί να αποτυπώσει τη διαφορά οπτικής ματιάς των γενεών.
– Τι όνειρα κάνετε για την Ελλάδα;
Μπ. Αρβανίτη: Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα όνειρα αλλά στην υλοποίησή τους. Ετσι κι αλλιώς, δεν ξέρω τι όνειρα βλέπουν εκείνοι που διαχειρίζονται το μέλλον της Ελλάδας. Ισως «όνειρα θερινής νυκτός»;
Μ. Κεχαγιόγλου: Δεν ανήκω σ’ αυτούς που έχουν όνειρα ή οράματα για την Ελλάδα. Ισως οι επόμενες γενιές…
Ν. Κουρή: Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω όνειρα, φρόντισαν να μας τα στερήσουν για τα καλά έτσι κι αλλιώς. Βέβαια τα όνειρα δεν κοστίζουν, ο καθένας μπορεί να κάνει, με μια μικρή ελπίδα κάποτε να γίνουν πραγματικότητα.
– Πώς βλέπετε τις ανθρώπινες σχέσεις;
Μπ. Αρβανίτη: Θα μπορούσα να απαντήσω με δύο λέξεις: «ως άνθρωπος». Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται και το πρόβλημα. Νομίζω ότι λείπει η συνείδηση της κοινής μας μοίρας, πράγμα που μας κάνει πιο μοναχικούς, κλειστούς, φοβισμένους, καχύποπτους, χωρίς βέβαια να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν και σοβαροί λόγοι για κάτι τέτοιο.
Μ. Κεχαγιόγλου: Εσωστρέφεια, ναρκισσισμός, φόβος και δυσκολία απέναντι στον άλλον, ατομικισμός. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω στον άνθρωπο. Οσο και να μας απογοητεύει το είδος μας, δεν μπορώ να μην εστιάζω και να παρηγοριέμαι από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που αποδεικνύουν ότι η ανθρώπινη φύση είναι και μεγαλειώδης.
Ν. Κουρή: Η οικονομική κρίση φέρνει κρίση και στις προσωπικές σχέσεις. Με την τεράστια ανεργία, τη φτώχεια, τη δυσκολία της επιβίωσης, οι σχέσεις των ανθρώπων είναι γεμάτες δυσκολίες, άγχη, ανταγωνισμό, και πολλές φορές δεν υπάρχουν καν σχέσεις. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
– Ποια η θέση της γυναίκας σήμερα;
Μπ. Αρβανίτη: Νομίζω ότι η γυναίκα σήμερα βρίσκεται πια σε ένα δρόμο που δείχνει ότι έχει κατακτήσει την υπόστασή της. Γυναίκες πρωθυπουργοί, καλλιτέχνες επιστήμονες κ.λπ. Υπάρχει μεγάλη ψαλίδα ακόμα ανά την υφήλιο. Υπάρχει η μπούργκα και τόσα άλλα εγκλήματα εναντίον της γυναικείας υπόστασης. Ομως είναι μία διαδρομή όπως η διαδρομή όλων των επαναστάσεων, όλων των κατακτήσεων. Η έλλειψη παιδείας με την ευρεία έννοια δεν βοηθάει στο να συντομευθούν αυτοί οι δρόμοι. Υπάρχουν εμπόδια που προέρχονται από σκοταδισμούς, συντηρητισμούς και πάρα πολλούς άλλους -ισμούς.
Μ. Κεχαγιόγλου: Κατ’ αρχήν δεν θεωρώ αυτονόητο να συσχετίσω τη γυναικεία υπόσταση με τη μητρότητα. Γιατί το βασικό ερώτημα είναι το ίδιο και για τα δύο φύλα: Πώς ζω τη ζωή μου; Ακόμη και στον λεγόμενο δυτικό κόσμο τα στερεότυπα καλά κρατούν. Οι κοινωνίες παραμένουν ανδροκρατούμενες και φαλλοκρατικές. Γυναίκες μορφωμένες, έξυπνες, με προοδευτικές αντιλήψεις με το που φεύγουν από την πατρική προστασία επιδιώκουν να καταφύγουν σε μια συζυγική προστασία. Βέβαια αν κοιτάξει κανείς πίσω βλέπει ότι έχουν γίνει πάρα πολλά βήματα. Και παρόλο που-ευτυχώς-δεν ζούμε σε κάποια χώρα όπου πετροβολούν τις γυναίκες ή τις καίνε, σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας.
Ν. Κουρή: Η θέση της γυναίκας διαφέρει από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο. Στην Ευρώπη η γυναίκα πια έχει κυρίαρχο ρόλο. Δεν ξέρω πόσο ισχύει στην πραγματικότητα αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές εταιρείες προτιμούν να προσλαμβάνουν άντρες και όχι γυναίκες στην προοπτική μιας επερχόμενης εγκυμοσύνης. Πολλές γυναίκες φοβούνται να κάνουν παιδιά μήπως τις απολύσουν. Τώρα αν αναφερθώ στις χώρες του Τρίτου Κόσμου ή ακόμη και σε χώρες με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, εκεί τα πράγματα είναι απογοητευτικά.
Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη. Τηλ. 210-88.38.727). Τετάρτη & Κυριακή στις 8 μ.μ., Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 9 μ.μ.