Ισχυροί, γλοιώδεις άνδρες

3' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Όταν ο αμφιλεγόμενος γερουσιαστής από την Αλαμπάμα Τζεφ Σέσιονς ανέλαβε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τραμπ, προκυρήχθηκαν εκλογές στην πολιτεία του αμερικάνικου νότου, η οποία παρεμπιπτόντως στις προεδρικές εκλογές ψήφισε Τραμπ με 62% και η οποία εκλέγει μόνο Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές τα τελευταία 21 χρόνια.

Το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για να διεκδικήσει τη θέση το πήρε 70χρονος Ρόι Μουρ, ένας πρώην δικαστής ακροδεξιότατων πεποιθήσεων. Ο Μουρ έγινε διάσημος στην Αλαμπάμα όταν απολύθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας επειδή τοποθέτησε -και μετά αρνήθηκε να απομακρύνει- ένα άγαλμα με τις 10 Εντολές της βίβλου στο κτίριο του δικαστηρίου καθώς, όπως υποστήριζε, οι 10 εντολές του Θεού της παλαιάς διαθήκης είναι η βάση του Δικαίου σήμερα. Η δεύτερη φορά που προκάλεσε συζήτηση ήταν όταν ξαναπολύθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας επειδή επέμενε να εφαρμόζει την απαγόρευση των γάμων ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια, παρ’ όλο που αυτό κρίθηκε παράνομο σε όλες τις Πολιτείες από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Ο σκοπός του σε κάθε περίπτωση ήταν να δημιουργήσει φασαρία ώστε να γίνει διάσημος στις τάξεις των υπερ-συντηρητικών βαθιά θρησκόληπτων ψηφοφόρων της Αλαμπάμα, καθώς αυτό που πάντα τον ενδιέφερε ήταν η πολιτική.

Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά.

Τις τελευταίες εβδομάδες πέντε γυναίκες έχουν εμφανιστεί δημόσια και έχουν καταγγείλει ότι ο Ρόι Μουρ τους είχε επιτεθεί σεξουαλικά, όταν μάλιστα οι τέσσερις από αυτές ήταν ανήλικες, και όταν μία από αυτές ήταν 14 ετών. Παράλληλα έχουν έρθει στο φως κι άλλες ιστορίες για το παρελθόν του, όπως ότι αστυνομικοί είχαν εντολές να μην τον αφήνουν να πλησιάζει μαζορέτες σε αθλητικές εκδηλώσεις, ότι έπαιρνε κορίτσια τηλέφωνο στο σχολείο τους, και ότι του είχε απαγορευτεί η είσοδος σε εμπορικό κέντρο επειδή παρενοχλούσε τις νεαρές πωλήτριες.

Φτάνω στο δια ταύτα, μισό λεπτό δώστε μου.

'Ενα από τα πιο ενθαρρυντικά πράγματα που έχουν προκύψει από το τελευταίο κύμα αποκαλύψεων υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης στις ΗΠΑ είναι το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυτών αντιμετωπίζουν άμεσες και σφοδρές συνέπειες. Τιμωρούνται για τις πράξεις τους ηθικά και επαγγελματικά. Χάνουν τις δουλειές τους. Εξευτελίζονται απέναντι στους θαυμαστές τους. Βεβαίως και υπάρχουν και άλλα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα, όπως το απίθανο φαινόμενο των Ελλήνων σχολιαστών του Facebook που σπεύδουν να γράψουν "ναιμεναλλάδικες" ανοησίες επειδή λέγονται κακά λόγια για τον πρωταγωνιστή της αγαπημένης τους σειράς, ή το παγκόσμιο φαινόμενο των κακομοίρηδων που νιώθουν ότι απειλείται το δικαίωμά τους να κάνουν ό,τι θέλουν σε όποιον θέλουν και γι' αυτό επιτίθενται στα θύματα και την αξιοπιστία τους, στο φεμινισμό, σ' αυτό που αυτοί αντιλαμβάνονται ως "πολιτική ορθότητα", γενικά σε οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει ότι άνθρωποι με εντελώς διαφορετική εμπειρία ζωής από τη δική τους υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουν κάπως κάποτε περισσότερα δικαιώματα, και να μην τους αφήνουν να κάνουν και να λένε ό,τι γουστάρουν.

Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι το ότι βλέπουμε ισχυρούς και γλοιώδεις άντρες να αντιμετωπίζουν συνέπειες για την αισχρή τους συμπεριφορά.

Αυτό έχει φυσικά πολύ συγκεκριμένες θετικές επιπτώσεις στην κοινωνία μας, όπως το ότι θέτει αυτό το αποκρουστικό και καθολικό φαινόμενο σε κοινή θέα. Αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτές εδώ τις γραμμές, ας πούμε, είμαι σίγουρος ότι ισχυροί λευκοί άνδρες σε κάποια γραφεία διστάζουν να πιάσουν πάλι τον πωπό της γραμματέας τους επειδή μπορεί αυτή να εμπνευστεί από αυτά που γίνονται και να τους μαρτυρήσει. Αλλά υπάρχουν κι άλλες συνέπειες, πιο έμμεσες. Το ότι το 2017 βλέπουμε ξαφνικά όλοι μαζί ισχυρούς και γλοιώδεις να πληρώνουν για τη συμπεριφορά τους είναι αναζωογονητικό, σπάνιο, υπέροχο. Στην εποχή μας που όλα έχουν έρθει ανάποδα, που Ρώσοι επηρεάζουν αμερικανικές εκλογές, που υπάρχουν στο δημόσιο διάλογο φωνακλάδες νεοναζί και που ο Δημήτρης Καμμένος είναι αντιπρόεδρος της Βουλής, είναι μια ανάσα δροσιάς το να βλέπεις ότι κάπου, κάπως ακόμη κερδίζει το Καλό.

Αλλά προσέξτε κάτι ενδιαφέρον: Στις ΗΠΑ, αυτοί που βλέπουν τις καριέρες και τη φήμη τους να καταστρέφονται, είναι κυρίως ηθοποιοί, ή παραγωγοί, ή επιχειρηματίες, ή στελέχη του Χόλιγουντ. Όχι πολιτικοί. Οι πολιτικοί είναι άλλη κατηγορία. Ο (δημοκρατικός, πρώην κωμικός) γερουσιαστής Αλ Φράνκεν δήλωσε ότι δεν θα παραιτηθεί. Ο Ρόι Μουρ δεν αποσύρεται από τις εκλογές. Το ότι 16 γυναίκες έχουν καταγγείλει τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για σεξουαλική παρενόχληση δεν είχε καμία συνέπεια ούτε στην εκλογή του, ούτε και στην εκτέλεση των καθηκόντων του από όπου παίζει γκολφ αυτή την εβδομάδα. Μάλιστα, παρ’ ολο που αρκετοί Ρεπουμπλικανοί απέσυραν τη στήριξή τους από τον Ρόι Μουρ, ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ρητά τη στήριξή του, αναφέροντας ότι “δεν πρέπει να μπει Δημοκρατικός σ’ αυτή τη θέση” και ότι άλλωστε ο Μουρ “αρνείται τις κατηγορίες”, άρα προφανώς δεν είναι παιδόφιλος.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στις εκλογές της Αλαμπάμας τη 12η Δεκεμβρίου (οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν ντέρμπι), αλλά αυτό που ξέρω είναι πως όταν μια κοινωνία θέτει αυστηρότερα ηθικά στάνταρ στους ηθοποιούς της από ό,τι στους κυβερνήτες της, τότε αυτή η κοινωνία μάλλον έχει σοβαρά και πολύ βαθιά προβλήματα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή