Το χρονικό μιας κοινής ζωής

Το χρονικό μιας κοινής ζωής

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πώς μπορεί να ιστορήσει κανείς τη ζωή του; Οχι από πρόθεση αυτοβιογραφικής κατάθεσης, αλλά από ανάγκη υπεράσπισης μιας ορισμένης υστεροφημίας και οργάνωσης της δημόσιας παρακαταθήκης στην αρχαιολογία που συνδέεται με την πολυετή προσφορά του Γιάννη Σακελλαράκη και της Εφης Σαπουνά-Σακελλαράκη. Και προσφέρει μεγάλη υπηρεσία η Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη παραδίδοντας στη δημόσια ζωή την αυτοβιογραφική μαρτυρία της, «Οταν μίλησε ο χρόνος». Ενας τόμος, που αριθμεί πάνω από 600 σελίδες, με την εκδοτική φροντίδα και την εγγύηση του οίκου «Ικαρος». Μαρτυρία – χείμαρρος, ορθώς αυτοπροσδιοριζόμενη ως «χρονικό μιας ζωής», που έρχεται όχι μόνο να αποτιμήσει μία τεράστια εθνική προσφορά αλλά και να προσφέρει το ανάγνωσμα μιας συμπόρευσης από τα μέσα του 20ού αιώνα ώς τα πρόσφατα χρόνια. Είναι πηγή γνώσης και χαράς.

Το ζεύγος Σακελλαράκη ταυτίστηκε με επιτεύγματα της αρχαιολογικής επιστήμης, αλλά, εν προκειμένω, ο στόχος του βιβλίου είναι η αποκάλυψη μιας ολόκληρης εποχής, ενός κλίματος, μιας ιεράρχησης και ενός κανόνα, ενός βηματισμού ζωής από τους πυρήνες της παρέας και του περίγυρου ώς τους μεγάλης διαμέτρου κύκλους της ακαδημαϊκής κοινότητας, των κρατικών υπηρεσιών και των τοπικών κοινωνιών. Το «Οταν μίλησε ο κόσμος» βιογραφεί την Εφη και τον Γιάννη Σακελλαράκη και μαζί βιογραφεί την αρχαιολογική επιστήμη και μέσω αυτής την ελληνική κοινωνία. Οι Αρχάνες, το Φουρνί, το Ιδαίον Αντρον, η Ζώμινθος, η αρχέγονη και αρχετυπική Κρήτη, έτσι όπως συνδέεται πλέον με το ζεύγος Σακελλαράκη, είναι οι ακροπόλεις μιας αρχαιολογικής διαδρομής, αλλά επί της ουσίας είναι απλώς οι κορυφές που ενώνουν την εγγενή ανάγκη για δουλειά και το διαρκές κίνητρο για δημιουργία. Οι επιτυχίες προέκυψαν, γεννήθηκαν μέσα από έναν τρόπο διαπαιδαγώγησης, έναν τρόπο σκέψης, έναν τρόπο ζωής.

Και μένει κανείς με αναπάντητα τα ερωτήματα για τις συνθήκες εκείνες, τις αντικειμενικά όχι ρόδινες, μέσα από τις οποίες άνθησαν προσωπικότητες του διαμετρήματος του Γιάννη Σακελλαράκη και της Εφης Σαπουνά. Ηταν και η εποχή, μετά τον πόλεμο, παρότι οι δυο τους είχαν διαφορετικά παιδικά χρόνια και οικογενειακά βιώματα, που έδινε καύσιμο για την εξερεύνηση της Ελλάδας. Διότι η αφήγηση της Εφης Σαπουνά-Σακελλαράκη συμπαρασύρει μαζί με τον ασθμαίνοντα ρυθμό της ένα πλήθος προσώπων, πρωταγωνιστών, συνοδοιπόρων, διαττόντων αστέρων, χαμένων ταλέντων, πρόωρων απωλειών και διαρκών εμπνεύσεων, που όλοι και όλα μαζί συνθέτουν έναν γαλαξία, σαν μαρκίζα της μεταπολεμικής Ελλάδας, της προθήκης των εργατών του πνεύματος, της επιστήμης, της χειρωναξίας και της καλής ζωής.

Είναι μια εξόρυξη αυτό που επιτυγχάνει η Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη, που, καθώς οιστρηλατεί δρόμους προς μια γενική κατάφαση για τη ζωή, ανασύρει μέσα από κοπιώδη άντληση θραύσματα και νάματα και τα ανασυνθέτει σε μία δίχως διακοπή αφήγηση. Είναι μία πληθωρική απόβαση μνήμης σε μία προκυμαία ιστορίας.

Είναι ένα βιβλίο που υπηρετεί την αρχαιολογική επιστήμη; Αναμφισβήτητα ναι, καθώς φωτίζει την κάτοψη όλης της λειτουργίας της. Πρωτίστως όμως είναι ένα έργο αγάπης. Μία ισχυρή και εξωστρεφής χειρονομία ζωής. Πολλά οφειλόμενη, και πολλαπλώς ευπρόσδεκτη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή